Θα είμαστε εκεί…

Την Τρίτη που μας πέρασε οι 287 απεργοί πείνας μετανάστες εργάτες απήυθυναν κάλεσμα προς τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες για τη διοργάνωση διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου.

Η συνέλευση αλληλεγγύης αναρχικών, αντιεξουσιαστών, ελευθεριακών, συντρόφων και συντροφισσών (η οποία συγκροτήθηκε λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της απεργίας πείνας), ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα, καλεί στη διαδήλωση, την Παρασκευή, στις 5 το απόγευμα, με συγκέντρωση στο χώρο του Αρχαιολογικού μουσείου στην Πατησίων.

 

Το μήνυμα-κάλεσμα των απεργών πείνας: 

Εμείς οι απεργοί πείνας από την συνέλευσή μας της 22ης μέρας απεργίας, καλούμε σε κινητοποίηση, την Παρασκευή 18-2, το απόγευμα στις 5 μ.μ. Θα θέλαμε να γίνει η συγκέντρωση δίπλα μας, στην πλατεία του Μουσείου, και η πορεία να κατευθυνθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών, εκεί που βρίσκονται οι υπεύθυνοι για την εκμετάλλευση που δεχόμαστε τόσα χρόνια, αυτοί που τώρα με την αδιαλλαξία τους θα μας στείλουν σε λίγες μέρες στο θάνατο. Καλούμε κάθε αλληλέγγυο άνθρωπο να ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας και κάθε αλληλέγγυα συλλογικότητα να το μεταφέρει με την σειρά της στη δημόσια ζωή. Όλοι και όλες να βαδίσουν και να φωνάξουν ενωμένοι, για την νίκη του αγώνα μας, για την δικαίωση όσων τον πίστεψαν, για να παύσει η εκμετάλλευση και η βαρβαρότητα. Παρόλο που δεν θα βρισκόμαστε ανάμεσά σας, θα είναι όμως το μυαλό και η ψυχή μας δίπλα σας, διότι αυτά ακόμα είναι ακμαία. Την νίκη θα την φέρουν η ενότητα και η πίστη σε αυτήν.

 

Αθήνα, Πατησίων και Ηπείρου,

15 Φλεβάρη 2011

Ενημέρωση από την πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες στην Ηγουμενίτσα

Σήμερα, 29 Γενάρη, η Ηγουμενίτσα ήταν μια πόλη κατεχόμενη. Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους (ματ, ασφαλίτες και λιμενικοί) κατέκλυσαν τους δρόμους. Η αιτία αυτής της ιδιότυπης κατοχής ήταν η πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που καλέστηκε με πρωτοβουλία ντόπιων συντρόφων.

Continue reading Ενημέρωση από την πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες στην Ηγουμενίτσα

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών.

Κείμενο της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση για τη διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες στην Ηγουμενίτσα, την πανελλαδική απεργία πείνας 300 μεταναστών και συνολικότερα πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης.

Continue reading Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών.

Πανελλαδική διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, στην Ηγουμενίτσα.

Εάν η κατασκευή ενός φράκτη στα σύνορα του Έβρου αποτελεί ένα σημείο της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους που έχει να κάνει με την είσοδο των μεταναστών και μεταναστριών στον ελλαδικό χώρο, τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα  στην Ηγουμενίτσα αποτελούν ένα άλλο σημείο της ίδιας πολιτικής και της απόπειρας εξόδου των μεταναστών/στριων από το ελληνικό έδαφος με τελικό προορισμό χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Continue reading Πανελλαδική διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, στην Ηγουμενίτσα.

Μαζική απεργία πείνας 300 μεταναστών.

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου  κατέφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά από τα Χανιά  300 μετανάστες και εγκαταστάθηκαν σε κτίριο της Νομικής, που δεν χρησιμοποιείται για πανεπιστημιακούς σκοπούς. Την Τρίτη  25 Ιανουαρίου ξεκινούν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/στριών, ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους έλληνες και τις ελληνίδες εργαζόμενους/ες.

Continue reading Μαζική απεργία πείνας 300 μεταναστών.

Διαδρομές εξαθλίωσης και παρανομοποίησης στο κέντρο της Αθήνας.

Τί συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας; Η παρανομοποίηση των μεταναστών, τα κυκλώματα και τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούνται από την υπερσυσσώρευση εξαθλιωμένων ανθρώπων. Ο Άγιος Παντελεήμονας και το ιστορικό κέντρο της πόλης, ο Κεραμεικός και το Μεταξουργείο. Τί βρίσκεται πίσω από τις κραυγές περί υποβάθμισης; Αναδημοσίευση από το 5ο φύλλο της εφημερίδας του στεκιού.

Continue reading Διαδρομές εξαθλίωσης και παρανομοποίησης στο κέντρο της Αθήνας.

Ενάντια στην «καθαρή Αθήνα» της εξουσίας, των αφεντικών και των φασιστών.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης:
Πλατεία Αττικής, Παρασκευή 8 Οκτώβρη, 6 μ.μ.

Μέσα σε μια συνθήκη όπως αυτή της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης, η πειθάρχηση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων στις διαταγές και τα τελεσίγραφα της εξουσίας τίθεται, όλο και πιο ξεκάθαρα, με πολεμικούς όρους. Το κράτος και τα αφεντικά, τα φερέφωνα τους στα μμε και οι πρόθυμοι χαμάληδες τους, προβάλλοντας το φάντασμα της «οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας» και του «πατριωτικού καθήκοντος», έχουν κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο σ’ όλους εκείνους που αρνούνται να υποταχτούν και να δεχτούν πειθήνια την όλο και πιο έντονη αφαίμαξη και υποτίμηση της ζωής τους. Υπό τον κίνδυνο μιας επικείμενης κατάρρευσης, γίνεται σαφές ότι εκεί που τελειώνει η συναίνεση αρχίζει η τάξη και η ασφάλεια.

Ένα από τα μέτωπα αυτού του πολέμου, είναι αυτό που διεξάγεται ενάντια στους πιο υποτιμημένους από τους υποτιμημένους, ενάντια στους πιο αποκλεισμένους από τους αποκλεισμένους, ενάντια στους μετανάστες και τις μετανάστριες. Δηλαδή, ενάντια σ’ αυτούς που εξαναγκάζονται σε φυγή αφού η παγκόσμια κυριαρχία τους έχει λεηλατήσει, καταστρέψει και ξεριζώσει για να μπορεί ο «ανεπτυγμένος» κόσμος, του οποίου η Ελλάδα αποτελεί κομμάτι, να ζει μέσα σε μια συνθήκη πλαστής ευμάρειας. Είναι ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό που μαίνεται και εντείνεται αδιάκοπα γύρω μας, δίπλα μας. Ένα ανθρωποκυνηγητό που δε θα λάβει τέλος όσο η συνένοχη αδιαφορία και σιωπή συνεχίζει να το συντηρεί: διακηρύξεις του υπουργικού συμβουλίου για την «ανάπλαση» και την «αναβάθμιση» του ιστορικού κέντρου με δηλωμένο σκοπό μια «καθαρή Αθήνα». Αστυνομοκρατία, εκκενώσεις κτιρίων και καθημερινές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις με στόχο την εξαφάνιση των αφρικανών μεταναστών μικροπωλητών και άλλων «μιασμάτων». Συλλήψεις, βιασμοί και δολοφονίες μέσα και έξω από τα τμήματα «προστασίας του πολίτη», στα σύνορα αλλά και σ’ όλη την επικράτεια της χώρας. Φυλακίσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του 21ου αιώνα (που στη δημοκρατική ψευτογλώσσα βαφτίζονται «κέντρα κράτησης μεταναστών») και μαζικές απελάσεις (που βαφτίζονται «επαναπροωθήσεις») χιλιάδων απόκληρων του καπιταλιστικού παραδείσου.

Μια από τις πλέον αποκρουστικές και εξόφθαλμες όψεις αυτού του ανθρωποκυνηγητού είναι αυτή που αποτυπώνεται στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, την πλατεία Αττικής και την ευρύτερη περιοχή. Οι συγκεκριμένες πολυεθνικές γειτονιές του «υποβαθμισμένου κέντρου της πρωτεύουσας» αποτελούν το πεδίο όπου η ρατσιστική πολιτική του κράτους και των μπάτσων του συναντιέται ξεδιάντροπα με τις επιδιώξεις και τις ονειρώξεις του γνωστού φασιστικού θιάσου, ο οποίος και αποτελείται από ένα συνονθύλευμα χουντοπατριωτών κατοίκων και καταστηματαρχών, μπράβων και νονών της νύχτας, μαχαιροβγαλτών παρακρατικών νεοναζί της χρυσής αυγής και νεαρών φασιστοχούλιγκαν, εφέδρων αξιωματικών και παραγοντίσκων του Καρατζαφέρη. Εν όψει των επικείμενων δημοτικών-περιφερειακών εκλογών και με την διαχρονική ανοχή και στήριξη του οικείου του αστυνομικού τμήματος, όλο αυτό το χαφιεδότσουρμο έχει εντείνει το τελευταίο διάστημα τις φασιστικές μεθόδους του που περιλαμβάνουν ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα, εμπρησμούς και επιθέσεις σε σπίτια, χώρους λατρείας και καταστήματα ασιατών μεταναστών. Αυτοί που τσιρίζουν ότι δε θ’ αφήσουν «να γίνει η Αθήνα Καμπούλ» προσπαθούν να κρύψουν, χωρίς να τα καταφέρνουν, ότι αυτό που ονειρεύονται είναι να ματατρέψουν αυτήν την πόλη σ’ ένα απέραντο φασιστικό κάτεργο. Μέσω της διασποράς του τρόμου και της ρατσιστικής προπαγάνδας, συντάσσονται με τους σχεδιασμούς και την αφήγηση της εξουσίας και των μμε της και προσπαθούν να πείσουν τους «από κάτω» ότι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά τους είναι αυτοί που βρίσκονται ακόμα πιο κάτω, οι ασιάτες και οι αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες:«υπεύθυνοι για το παραεμπόριο και την πτώση του τζίρου των καταστημάτων», τη στιγμή που η μαφία του νόμιμου εμπορίου που στοιχίζεται πίσω από τον εμπορικό σύλλογο Αθηνών πλουτίζει εδώ και χρόνια εκμεταλλευόμενη στυγνά τους εργαζόμενους. «Φορείς της πάσης φύσης εγκληματικότητας», τη στιγμή όπου το οργανωμένο έγκλημα της σωματεμπορίας και του χονδρεμπορίου απαγορευμένων ναρκωτικών ουσιών κινείται και ευδοκιμεί υπό τη διακριτική κάλυψη της ελ.ας.«Κίνδυνος για τη δημόσια υγεία» αφού είναι αναγκασμένοι να επιβιώνουν υπό άθλιες συνθήκες στα χαμόσπιτα που τους νοικιάζουν, έναντι αστρονομικών ποσών, οι «καθαροί» έλληνες ιδιοκτήτες.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας δεν τελειώνει εδώ. Εκείνοι που συντάχτηκαν με την έλευση της τρόϊκας και ψήφισαν το μνημόνιο, όπως οι φασίστες του λα.ο.ς, αυτοχρίζονται σε υπερασπιστές και σωτήρες των «φτωχών πλην τίμιων ελλήνων». Εκείνοι που βρίσκονται στο μισθολόγιο της ελληνικής αστυνομίας, όπως οι παρακρατικοί νεοναζί της χρυσής αυγής, γρυλίζουν για την «έλλειψη αστυνόμευσης». Στους καιρούς όπου οι ψευδαισθήσεις ευημερίας τελειώνουν οριστικά, η εξουσία και οι μισάνθρωποι ακολουθητές της προσπαθούν να δημουργήσουν το κλίμα και τις προϋποθέσεις για ένα κανιβαλικό πόλεμο: θέλουν να διαιρέσουν και να στρέψουν τους ντόπιους ενάντια στους μετανάστες αλλά και σ’ όσους στέκονται στο πλάι τους, τους βαλκάνιους μετανάστες ενάντια στους αφρικανούς και τους ασιάτες μετανάστες και πρόσφυγες. Ένας κτηνώδης φαύλος κύκλος όπου η κρατική και η παρακρατική ρατσιστική καταστολή και τρομοκρατία θα μπορεί να εμφανίζεται σαν η ιδανική συνταγή για την «αποκατάσταση της ομαλότητας».

Κι όμως, μπροστά σ’ αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα και στο ακόμα πιο επαίσχυντο μέλλον που μας προετοιμάζουν, υπάρχουν επιλογές αξιοπρέπειας που μπορούν ν’ αποτελέσουν αναχώματα και υπολογίσιμα εμπόδια: Η συνειδητοποίηση της κοινωνικής-ταξικής θέσης μας και η έμπρακτη αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα και τις εκδηλώσεις του εθνικισμού και του ρατσισμού. Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης που μας δείχνει ξεκάθαρα ποιοι είναι οι εχθροί μας και ποιοι τ’ αδέλφια μας. Η αυτοοργανωμένη δράση, η κοινωνική-ταξική αυτοάμυνα και αλληλεγγύη, η συγκρότηση κοινοτήτων αγώνα ντόπιων και μεταναστών για την αντίσταση ενάντια σ’ αυτούς που μας καταπιέζουν και μας εκμεταλλεύονται και θέλουν να μας καταντήσουν μισάνθρωπους κανίβαλους και εθελούσιους δούλους.

Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, καταπίεση, εκμετάλλευση και ρατσισμό

Ενάντια στον αποκλεισμό, το ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό

.

Μάθημα ρατσισμού από τους διευθυντές των 71ου και 84ου δημοτικών σχολείων στο Κουκάκι

Αναδημοσίευση από το indy.gr

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης “Ο Παρθενώνας” καταγγέλλει τη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του 1ου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων γιατί αρνήθηκε στους Συλλόγους Γονέων του 71ου και του 84ου Δημοτικών Σχολείων Αθήνας την παραχώρηση χώρου για να κάνουν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες γονείς του σχολικού συγκροτήματος.    Η απαράδεκτη απόφαση της ΔΕΠ βασίστηκε στην αρνητική εισήγηση της Σχολικής Επιτροπής των δυο σχολείων, που πάρθηκε με τις ψήφους κυρίως των διευθυντών των σχολείων και χωρίς ουσιαστικό επιχείρημα.

Τα μαθήματα που, με την εθελοντική προσφορά δασκάλων των δυο σχολείων, προτείνουν να γίνουν οι σύλλογοι γονέων επιδιώκουν να βοηθήσουν τις οικογένειες των αλλοδαπών μαθητών να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία, να διευκολύνουν τις σχέσεις σχολείου-γονέων και να στηρίξουν τους γονείς στη μελέτη των παιδιών τους.

Δεν πέρασε καιρός από την αθώωση – δικαίωση της διευθύντριας του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας Σ. Πρωτονοταρίου και την υποστήριξη από την υπουργό Παιδείας για τη δράση της (“Η δικαίωση της Στέλλας Πρωτονοταρίου, μιας Δασκάλας με κεφαλαίο Δ, είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ, μια και η συζήτηση για την ένταξη των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών σε αυτή τη διαδικασία είναι καταλυτικός και η πολιτεία σήμερα είναι κοντά του”) και βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με αποκλεισμούς και δήθεν παράνομες ενέργειες.

Είναι παράνομο οι σύλλογοι γονέων να διοργανώνουν τέτοιες δραστηριότητες; Είναι παράνομο γιατί απευθύνονται σε μετανάστες γονείς; Είναι παράνομο ο χώρος του σχολείου να μη χρησιμοποιείται μόνο από τους δασκάλους και τους μαθητές; Για ποιο άνοιγμα στη τοπική κοινωνία τότε μιλάμε; Άνοιγμα είναι να δίνονται τα σχολεία μόνο για κατηχητικό;

Αναρωτιόμαστε αν αυτό είναι το σχολείο το οποίο οραματίζεται ο Δήμος Αθηναίων, ένας δήμος που δαπανά πολλά χρήματα για να μαθαίνουν οι μετανάστες γονείς ελληνικά. Πρόσφατα για το πρόγραμμα “Μαμά, μαθαίνω ελληνικά”, ένα πρόγραμμα μάλλον βιτρίνας, ξόδεψε 300.000 ευρώ (για 3 μήνες!). Αυτές οι δράσεις δεν θα έπρεπε να γίνονται στα πλαίσια του σχολείου;

Ως σύλλογος υπερασπιζόμαστε σθεναρά το δικαίωμα γονέων και μαθητών σε μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις και ξενοφοβικούς αποκλεισμούς. Ζητάμε, αυτή την ώρα, από τη σχολική επιτροπή των δυο σχολείων και τη ΔΕΠ του 1ου Διαμερίσματος να ανακαλέσουν και να απαντήσουν θετικά στο αίτημα των συλλόγων γονέων. Ζητάμε το ίδιο από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας της Νομαρχίας Αθήνας.

Αντιρατσιστική συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής.

Μετά την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου Απαρχάιντ στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα από μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων», αποτελούμενη από μερικούς ακροδεξιούς νοικοκυραίους, «αγανακτισμένους πολίτες» και παρακρατικούς ναζιστές, και με βασικό πρωταγωνιστή στα πογκρόμ την ελληνική αστυνομία, ένα νέο «πείραμα» επιχειρείται να εφαρμοστεί στην πλατεία Αμερικής. Σε μια γειτονιά, όπου υπάρχει χρόνια συνύπαρξη ντόπιων και μεταναστών στις πλατείες, στους δρόμους, στα σχολεία, δοκιμάζεται να στηθεί τεχνητά ένα σκηνικό ρατσιστικής βίας και αστυνομοκρατίας.

Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια διάχυσης του ρατσισμού, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες κάλεσαν την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου στις 6 το απόγευμα σε συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής, προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά. Την ίδια μέρα στο ίδιο σημείο, αλλά μία ώρα αργότερα,  φασιστικές οργανώσεις καλούσαν σε ρατσιστικά πογκρόμ χαρακτηρίζοντας με βάση το χρώμα τους ως «εισβολείς» και «υπανθρώπους» άντρες, γυναίκες και παιδιά που μένουν χρόνια στην περιοχή. Από το πρωί οι κατασταλτικές δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους στην πλατεία Αμερικής δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό αστυνομοκρατίας. Το απόγευμα εμπόδισαν εκατοντάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων να προσεγγίσουν την πλατεία Αμερικής και απαγόρευσαν τη συγκέντρωσή τους στην πλατεία. Οι διαδηλωτές, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν πολλοί κάτοικοι ντόπιοι και μετανάστες, παρέμειναν συγκεντρωμένοι για ώρες στο πάρκο Κύπρου και διαδήλωσαν στους δρόμους της Κυψέλης σπάζοντας στο δρόμο το φόβο που θέλησαν να σπείρουν οι φασιστικές συμμορίες και οι κατασταλτικές δυνάμεις. Το μόνο που κατάφεραν τα φασιστοειδή ήταν να πραγματοποιήσουν μια θλιβερή συγκέντρωση ελαχίστων στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων, με πολλαπλάσιες δυνάμεις των ματ να έχουν αναλάβει την.. «περιφρούρηση» της συγκέντρωσής τους.

Μέσα σε συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, το κράτος και τα αφεντικά εξαπολύουν μια γενικευμένη επίθεση στην κοινωνία, εντείνοντας την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ως το πιο φτωχό και αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας, είναι αυτοί που δέχονται την αγριότερη επίθεση: Δολοφονίες στα σύνορα, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα. Αντιμετωπίζουν τη σκληρότερη εκμετάλλευση από τα αφεντικά. Βρίσκονται όμηροι της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής που τους χωρίζει σε «νόμιμους» και «λαθραίους», όπως με τον πρόσφατο νόμο για την ιθαγένεια που ορίζει ποια παιδιά έχουν «δικαιώματα» και ποια όχι, υπόσχεται τη νομιμοποίηση με απαγορευτικές για τους περισσότερους προϋποθέσεις και εντείνει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνθήκες καταδίωξης για όσους μένουν χωρίς χαρτιά.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος έχει κάθε συμφέρον από τη διάχυση του ρατσισμού μέσα στην κοινωνία.  Με τη βοήθεια των μ.μ.ε. στοχοποιεί τους μετανάστες ως «απειλή για τη σταθερότητα και την ασφάλεια» για να καλλιεργήσει το φόβο, την ταξική διαίρεση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και να εκβιάσει την εθνική ενότητα στο πλαίσιο της «διάσωσης της εθνικής οικονομίας», ώστε μέσα σε συνθήκες ανέχειας οι καταπιεσμένοι να στρέφονται ο ένας απέναντι στον άλλο, απέναντι στους πιο αδύναμους και όχι απέναντι στους πραγματικούς τους δυνάστες. Η προπαγάνδα των κυρίαρχων και των ακροδεξιών παπαγάλων τους συντρίβεται επάνω στην πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Για τη φτώχεια και την εξαθλίωση, για την ανεργία και τις δυσκολίες της επιβίωσης υπεύθυνοι είναι τα ντόπια και τα υπερεθνικά αφεντικά που ζουν εις βάρος μας λεηλατώντας τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Για το φόβο και την ανασφάλεια, οι υπεύθυνοι είναι το κράτος και οι λακέδες του. Δημιουργούν τις συνθήκες εξαθλίωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού. Σπέρνουν το φόβο στην κοινωνία μέσω των μ.μ.ε. στο όνομα της αντιμετώπισης της «εγκληματικότητας». Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι ο κρατικός μηχανισμός στην πραγματικότητα στηρίζει το εμπόριο ναρκωτικών και τη σωματεμπορία. Είναι επίσης γνωστό σε όλους πια πως την ίδια στιγμή που τα αφεντικά δείχνουν με το δάχτυλο ως υπαίτιους για την φτώχεια τους μετανάστες, τους εκμεταλλεύονται άγρια -όπως και τους ντόπιους- στα εργοτάξια, στα χωράφια, σε κάθε χώρο δουλειάς. Για να ενισχύσει την αστυνομική καταστολή και να επιβάλλει τους αντικοινωνικούς του σχεδιασμούς, το κράτος -ιδίως μετά την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε το Δεκέμβρη του ’08, στην οποία ντόπιοι και μετανάστες συναντήθηκαν στα οδοφράγματα δίνοντας μια εικόνα από το μέλλον που επιφυλάσσουν στα αφεντικά- βάζει στο στόχαστρο τούς κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους. Στόχος του να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι κοινωνικά και οικονομικά ισχυροί.

Το ίδιο το κράτος λοιπόν εκκολάπτει μέσα από την πολιτική του και στηρίζει με τους μηχανισμούς του τη δράση ρατσιστικών ομάδων, όπως συνέβη στον Άγιο Παντελεήμονα με το κλείσιμο της παιδικής χαράς, με τους εμπρησμούς τζαμιών,  με τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα μεταναστών που γίνονταν από παρακρατικούς με την κάλυψη της αστυνομίας. Χρησιμοποιεί τέτοιες ομάδες που εμφανίζονται ως «τοπικές επιτροπές», ώστε η αστυνομική κτηνωδία απέναντι στους μετανάστες να εμφανίζεται ως «λαϊκό αίτημα». Και χρησιμοποιεί τις παρακρατικές συμμορίες, οι οποίες επιτίθενται επίσης σε αγωνιστές και χώρους κοινωνικής αντίστασης που προτάσσουν την αλληλεγγύη και αντιπαλεύουν τον κοινωνικό εκφασισμό.Στα μέσα Δεκέμβρη του ’09 εμφανίστηκε στην πλατεία Αμερικής μια δράκα «αγανακτισμένων κατοίκων», κυρίως οπαδών του ΛΑΟΣ, ζητώντας «να καθαρίσει ο χώρος και να φύγουν οι θαμώνες». Η συγκέντρωσή τους έληξε άδοξα, με τον βουλευτή Θ. Πλεύρη να αποχωρεί βιαστικά, όταν δεκάδες κάτοικοι της περιοχής πήγαν στην πλατεία δηλώνοντας ξεκάθαρα πως οι ρατσιστές μισάνθρωποι είναι ανεπιθύμητοι στη γειτονιά. Η προσπάθειά τους να στήσουν νέα επιτροπή μίσους και η πάγια επιδίωξη του κράτους να επιβάλλει συνθήκες αστυνομοκρατίας σε κάθε σημείο της πόλης βρίσκουν κάλυψη από την «προοδευτική» εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το «Έθνος», που σε άρθρα τους παρουσιάζουν μια επίπλαστη εικόνα της πλατείας Αμερικής, με υποτιθέμενα προβλήματα και συγκρούσεις μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, δίνοντας υπόσταση σε μια χούφτα ακροδεξιών, που προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή στη γειτονιά.

Ακροδεξιοί και νεοναζί, με τις ευλογίες της αστυνομίας, φαντάζονται ότι μπορούν να μετατρέψουν μια πολυφυλετική γειτονιά της Αθήνας, με παράδοση συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών, σε πεδίο μισαλλοδοξίας και ρατσιστικού μίσους. Τα φασιστοειδή βάζουν στο στόχαστρο τούς μετανάστες και χώρους αυτοοργάνωσης και κοινωνικού αγώνα (στέκια νεολαίας, καταλήψεις στέγης, πάρκα).

Το κράτος  εμφανίζοντας τον αγώνα για κοινωνική ισότητα και ελευθερία και τις αντιστάσεις απέναντι στο ρατσισμό και τους φασίστες ως «διαμάχη ακροκινούμενων ομάδων» στοχοποιεί τις πλέον ριζοσπαστικές εκφράσεις του κοινωνικού αγώνα. Στο ίδιο μήκος κύματος με τα αστικά μ.μ.ε και την κρατική προπαγάνδα περί «ακροκινούμενων ομάδων», κινούνται διάφοροι παραγοντίσκοι της αριστεράς που, είτε επισκεπτόμενοι το υπουργείο δημόσιας τάξης είτε δίνοντας συνεντεύξεις τύπου, συναινούν στη διαχείριση του κοινωνικού ρατσισμού από το κράτος, το μηχανισμό δηλαδή που τον παράγει θεσμικά.

Απέναντι στο κράτος και τις φασιστικές συμμορίες, το φόβο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό βρέθηκαν και βρίσκονται χιλιάδες αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στην Κυψέλη, όπως και σε κάθε γειτονιά, ντόπιοι και μετανάστες, εργαζόμενοι και άνεργοι ζούμε μαζί, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις πλατείες. Μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα (ανεργία, εργασιακή εκμετάλλευση, ασφυκτικές συνθήκες ζωής στην πόλη-φυλακή, έλλειψη πράσινων ελεύθερων χώρων, έλεγχο και καταστολή) που πηγάζουν από τη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και τα αφεντικά. Και μαζί θα αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, με όπλο μας την αλληλεγγύη και με μόνους εχθρούς μας τους εχθρούς της ελευθερίας.

  • Κανένας ρατσιστής και φασίστας δεν θα ορίσει ποιοι άνθρωποι θα ζουν μαζί στις γειτονιές της πόλης, ποιοι θα συχνάζουν στις πλατείες και ποιοι θα περπατούν στους δρόμους.
  • Καμία συναίνεση στη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική του κράτους.
  • Καμία ανοχή στις φασιστικές συμμορίες.
  • Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες, Αντιρατσιστές/τριες, Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές της Αθήνας