Λαϊκή συνέλευση για τους λόφους του Φιλοπάππου 16 Ιουνίου 2013, πάρκο βουτιέ

http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net/files/2013/06/afisa-sinel-filop16062013.jpg

Δίκες γειτόνων για τον αγώνα του Φιλοπάππου

Προοίμιο για νέα απόπειρα σαλαμοποίησης και ξεπουλήματος του λόφου μέσω ΤΑΙΠΕΔ;

Στις 16 Μαϊου 2013 καταδικάστηκαν στο τριμελές πλημ)κείο τρεις κάτοικοι της περιοχής Φιλοπάππου για ηθική αυτουργία σε καταστροφές περιφράξεων απο 3-3-06 εως 4-4-08. Οι κατήγοροι τους, αρχαιολόγοι της εφορίας Ακροπόλεως (Α`ΕΠΚΑ), δεν έφεραν κανένα στοιχείο και καμία μαρτυρία που να βεβαιώνει την κατηγορία, γι`αυτό και η τελείως αδικαιολόγητη απόφαση προκαλεί αγανάκτηση και σκέψεις.

Άλλωστε όχι το 2006 και 2007, αλλά από τον Νοέμβριο του 2002 που οι κάτοικοι στην πρώτη συγκέντρωσή τους έριξαν τα κάγκελα, δεν έπαψαν να το κάνουν μέχρι το τέλος, χωρίς να χρειάζεται να τους υποκινήσει κανένας.

Αυτός ο αγώνας που είναι νικηφόρος δεν είχε υποκινητές, αρχηγούς, ιεραρχίες και καπέλα.Ήταν η γνήσια έκφραση της κοινωνίας της περιοχής και όχι μόνο, γιατί ο λόφος Φιλοπάππου είναι κομμάτι της ζωής όλων μας. Οι τρεις που απομονώθηκαν τεχνητά και στοχοποιήθηκαν είχαν ασχοληθεί με την τεκμηρίωση των θεμάτων και με δικαστικές ενέργειες εναντίον ιδιωτών καταπατητών, (Λουμπαρδιάρης -καταπάτηση Πνύκας και κερδοσκοπικές συνεστιάσεις, αλλοίωση μνημείου και Διόνυσος -τεράστια παράνομη εκσκαφή του αρχαιολογικού χώρου 400κοσίων κυβικών και αυθαίρετες οικοδομικές επεκτάσεις 600κοσίων τετραγωνικών μέσα στον αρχαιολογικό χώρο Φιλοπάππου και σφετερισμός του δημοτικού χώρου στάθμευσης). Continue reading Λαϊκή συνέλευση για τους λόφους του Φιλοπάππου 16 Ιουνίου 2013, πάρκο βουτιέ

Δίκη αγωνιστών για τους λόφους του Φιλοπάππου

Λίγα λόγια για τον αγώνα των κατοίκων για ελεύθερο Φιλοπάππου

Από τον Νοέμβρη του 2002 οι κάτοικοι των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, υπερασπίστηκαν την ελεύθερη 24ωρη πρόσβαση στον μεγαλύτερο ελεύθερο χώρο πρασίνου στην πόλη της Αθήνας, τον λόφο Φιλοπάππου έκτασης 700 στρεμμάτων.

Στα πλαίσια της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων και εν” όψει των Ολυμπιακών αγώνων οι οποίοι θα έφερναν τεράστια κέρδη στο κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα, η ΕΑΧΑ (Ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας), το Υπουργείο Πολιτισμού μαζί χέρι – χέρι με ιδιωτικά συμφέροντα επιχείρησαν την «αξιοποίηση» του λόφου Φιλοπάππου η οποία περιελάμβανε φυλάκια, εισητήρια, ωράριο λειτουργίας, τσιμεντοποίηση, κατασκευή θεάτρου (τύπου Λυκαβηττού), κατασκευή με τσιμέντα έκθεσης γλυπτικής, καταπατήσεις κάθε είδους, καφετέρια, πωλητήριο και περίφραξη συνολικά του λόφου με κάγκελα.

Ο διαρκής αγώνας των κατοίκων μέσα από ισότιμες και ανοιχτές διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης, με βάση την σύνθεση σε ότι αφορά την λήψη αποφάσεων, το σεβασμό στην διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, κράτησε το λόφο ανοιχτό χωρίς κάγκελα και εισιτήριο, προστάτεψε το φυσικό περιβάλλον (από σειρά εμπρησμών για διάνοιξη δρόμων) κατά το καλοκαίρι του 2003, πέτυχε να διατηρηθεί η αρμονική συνύπαρξη αρχαίων μνημείων, ανθρώπων και οικοσυστήματος μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, συλλογή υπογραφών, γλέντια, χορούς, συζητήσεις και διαδηλώσεις.

Στις 16 Μαϊου 2013 δικάζονται 3 γειτονές μας με την κατηγορία ότι με «πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης» .

Μια κατηγορία η οποία λειτουργεί εκδικητικά και κατασταλτικά. Εκδικητικά προς τρεις ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στο κίνημα του Φιλοπάππου και συνεισέφεραν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα κατασταλτικά και εκφοβιστικά προς όλους του κατοίκους οι οποίοι αντέταξαν το δικό τους, συλλογικό «συμφέρον» απέναντι στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και νίκησαν.

Πριν από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο, ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και «φορτικούς» ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια, εντέλει, τη ζωή μας.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του. Να καταρίψουμε τις κατηγορίες για ηθική αυτουργία για την καταστροφή των καγκέλων -και άλλα- ενάντια σε μέλη της λαϊκής συνέλευσης για τον λόφο Φιλοπάππου.

Είναι σημαντικό όχι μόνο να αθωωθούν οι 3 σύντροφοι-γείτονές μας, αλλά να συντρίψουμε το κατηγορητήριο της ηθικής αυτουργίας όπου διαχρονικά και αόριστα και χωρίς κανένα στοιχείο αποδίδονται κατηγορίες σε συγκεκριμένα άτομα για δράση λαϊκών συνελεύσεων και αντιστάσεων. Αν γίνει δεκτό το κατηγορητήριο θα είναι νομολογία για τις δίκες αγωνιστών στη Κερατέα και την Χαλκιδική που αντιμετωπίζουν και αυτοί παρόμοιες αόριστες κατηγορίες για υποκίνηση και ηθική αυτουργία.

Αλληλεγγύη-συλλογικότητα-αυτοοργάνωση

Όλοι και όλες στη δίκη την Πέμπτη 16 Μαϊου 2013

στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κτίριο 8, 9 π.μ.

Αναβάλλεται το δικαστήριο της 16ης Φεβρουαρίου 2012, για το Φιλοπάππου

Λόγω της παράτασης της αποχής των Δικηγόρων της Αθήνας μέχρι την 29η Φεβρουαρίου, η δίκη θα αναβληθεί και συνεπώς δεν χρειάζεται τη συγκεκριμένη ημέρα η παρουσία-αλληλεγγύη μας στους 3 γείτονές μας που είναι κατηγορούμενοι.

Όλοι στη συγκέντρωση της Λαϊκής Συνέλευσης των Κατοίκων του Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων στις 16 Φεβρουαρίου 2012 στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 9 μ.μ.

Από τον Νοέμβριο του 2002, οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τους λόφους Φιλοπάππου, αποφάσισαν μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, μακριά από κόμματα, αρχηγούς, ειδικούς και θεσμικούς φορείς, να μην επιτρέψουν σε κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα να μετατρέψουν το λόφο σε τσιφλίκι τους.

Η ΕΑΧΑ (ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας) και το Υπουργείο Πολιτισμού, σε συνεργασία με μια σειρά ιδιωτικών εταιρειών, επιχείρησαν να  «αξιοποιήσουν»  τους λόφους σύμφωνα με τη δικιά τους αντίληψη περί αξιοποίησης, η οποία περιελάμβανε τσιμέντο (για κατασκευή μαγαζιού, γκαλερί, θεάτρου, καφετέριας, δρόμων), κάγκελα (για περίφραξη των λόφων), φυλάκια, εισιτήρια και ωράριο λειτουργίας.

Όλος αυτός ο σχεδιασμός εντάχθηκε στο πλαίσιο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, μιας επιχείρησης που στήθηκε ενόψει ολυμπιακών αγώνων και από την οποία φιλοδοξούσαν (όπως και από τους ολυμπιακούς αγώνες) να αποκομίσουν τεράστια κέρδη.

Όμως, έπειτα από πρωτοβουλία τριών γειτόνων μας καλέστηκε στις 3 Νοεμβρίου 2002 η πρώτη λαϊκή συνέλευση, η οποία αποτέλεσε την αρχή ενός ακηδεμόνευτου αγώνα των ίδιων των κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου για την υπεράσπιση του Φιλοπάππου. Continue reading Όλοι στη συγκέντρωση της Λαϊκής Συνέλευσης των Κατοίκων του Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων στις 16 Φεβρουαρίου 2012 στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 9 μ.μ.

Αναβολή επ’ αόριστον της δίκης 3 κατοίκων που συμμετέχουν στο κίνημα του Φιλοπάππου.

Αναβλήθηκε επ’ αόριστον η δίκη των τριών κατοίκων που συμμετέχουν όλα αυτά τα χρόνια στους αγώνες για την υπεράσπιση των λόφων του Φιλοπάππου. Είχε προηγηθεί μήνυση του έφορου Ακροπόλεως Μάντη και της υπεύθυνης για τους λόφους αρχαιολόγου Λαζαρίδου με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας (“με πειθώ και φορτικότητα”, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, παρακινούσαν στις λαϊκές συνελεύσεις να πέσουν τα κάγκελα!!!).

Λόγω μεγάλου αριθμού στο πινάκιο, λοιπόν, η δίκη αρχικά πήρε αναβολή για τον Φεβρουάριο του 2012, ωστόσο μετά από απαίτηση και των κατοίκων αλλά και της πλευρά των μηνυτών (οι οποίοι είχαν δικηγόρο του Νομικού Συμβουλίου του κράτους) να γίνει πιο γρήγορα η εκδίκαση, η έδρα όρισε αναβολή επ’ αόριστον!

.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του!

Εκδήλωση ενημέρωσης και συζήτησης, για τη δικαστική δίωξη 3 κατοίκων που δραστηριοποιούνται στο κίνημα για την υπεράσπιση των λόφων του Φιλοπάππου, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στον Λουμπαρδιάρη. Καμιά 50αριά γείτονες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, το οποίο ξεκίνησε με ενημέρωση σχετικά με τη δίωξη των γειτόνων μας και στη συνέχεια με κατάθεση εκτιμήσεων πάνω σε αυτήν. Κοινή είναι η εκτίμηση ότι η δίωξη γίνεται σε μία εκδικητική κατεύθυνση για όσα έχουμε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια στους λόφους, ενώ η επιλογή των συγκεκριμένων 3 κατοίκων έγινε στη βάση ότι οι αρχαιολόγοι της Α΄ ΕΠΚΑ γνωρίζουν τα ονόματά τους επειδή εδώ και χρόνια έχουν ασχοληθεί με την αναζήτηση και συλλογή δημοσίων εγγράφων που αφορούν τις αυθαιρεσίες του κράτους και των ιδιωτών στους λόφους του Φιλοπάππου.

Η συνέχεια της κουβέντας κινήθηκε σε μία γραμμή απολογισμού του αγώνα αυτών των 8 χρόνων, με σύντομες ιστορικές αναδρομές σε στρατηγικές και επιλογές, με αναγνώριση ακόμη και κάποιων λανθασμένων επιλογών, εν τέλει κατατέθηκαν τα βιώματα που είχε ο καθένας και η καθεμιά μέσα σε αυτόν τον συλλογικό αγώνα.

Οι λόφοι του Φιλοπάππου έμειναν ανοιχτοί, ζωντανοί, πράσινοι, προσβάσιμοι ολόκληρο το 24ωρο χάρη στην άμεση δράση χιλιάδων ανθρώπων από τις γύρω γειτονιές. Στις λαϊκές συνελεύσεις, στις συζητήσεις, στις εκδηλώσεις, στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις, στο σαμποτάζ των «έργων ανάπλασης», στις δενδροφυτεύσεις, στις λαϊκές κουζίνες. Η κοινωνική χρήση των λόφων είναι το μοναδικό εχέγγυο ότι όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα θα τα διατηρήσουμε.

Και μάλλον είμαστε πολύ πεισματάρηδες για να αφήσουμε τα κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα και τους αρχαιολόγους να μετατρέψουν σε τσιφλίκι τους αυτόν τον δημόσιο χώρο των 700 στρεμμάτων. Και την Τετάρτη θα είμαστε στα δικαστήρια για να υπερασπιστούμε τον αγώνα μας. Γιατί όπως γράφουμε και στην προκήρυξη που μοιράστηκε την Παρασκευή στις λαϊκές αγορές του Κουκακίου και των Πετραλώνων, «ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και ’’φορτικούς’’ ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια εντέλει τη ζωή μας. Στις 20 Οκτώβρη δεν δικάζονται ο Νίκος, η Στέλλα και ο Άκης, αλλά η λαϊκή συνέλευση του Θησείου, του Κουκακίου και των Πετραλώνων».

.

8 χρόνια αγώνας για ελεύθερο Φιλοπάππου.

8 χρόνια αγώνας για ελεύθερο Φιλοπάππου χωρίς εμπορευματοποίηση, κάγκελα, εισιτήρια, τσιμέντα, αυτοκίνητα, με ελεύθερη πρόσβαση και χρήση όλο το 24ωρο.

Όπως απέτυχαν τα σχέδιά τους, θα αποτύχουν και οι διώξεις τους.

Οι κάτοικοι συγκεντρώνονται, συζητούν και αποφασίζουν την Κυριακή 17 Οκτώβρη 2010 στον Λουμπαρδιάρη, στις 11.30 το πρωί.

Δικαστήρια Ευελπίδων, στη δίκη των 3 κατοίκων, Τετάρτη 20 Οκτώβρη, ώρα 12, κτίριο 8, αίθουσα 2.

Πρωτοβουλία κατοίκων γύρω από τους λόφους του Φιλοπάππου

.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του!

Νοέμβριος 2007, λαϊκή συνέλευση κατοίκων καταστρέφει την περίφραξη που απαγόρευε την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο της Πνύκας.

Από τον Νοέμβριο του 2002, οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τους λόφους Φιλοπάππου, αποφάσισαν μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, μακριά από κόμματα, αρχηγούς, ειδικούς και θεσμικούς φορείς, να μην επιτρέψουν σε κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα να μετατρέψουν το λόφο σε τσιφλίκι τους.

Η ΕΑΧΑ (ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας) και το Υπουργείο Πολιτισμού, σε συνεργασία με μια σειρά ιδιωτικών εταιρειών, επιχείρησαν να  «αξιοποιήσουν»  τους λόφους σύμφωνα με τη δικιά τους αντίληψη περί αξιοποίησης, η οποία περιελάμβανε τσιμέντο (για κατασκευή μαγαζιού, γκαλερί, θεάτρου, καφετέριας, δρόμων), κάγκελα (για περίφραξη των λόφων), φυλάκια, εισιτήρια και ωράριο λειτουργίας.

Όλος αυτός ο σχεδιασμός εντάχθηκε στο πλαίσιο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, μιας επιχείρησης που στήθηκε ενόψει ολυμπιακών αγώνων και από την οποία φιλοδοξούσαν (όπως και από τους ολυμπιακούς αγώνες) να αποκομίσουν τεράστια κέρδη.

Όμως, έπειτα από πρωτοβουλία τριών γειτόνων μας καλέστηκε στις 3 Νοεμβρίου 2002 η πρώτη λαϊκή συνέλευση, η οποία αποτέλεσε την αρχή ενός ακηδεμόνευτου αγώνα των ίδιων των κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου για την υπεράσπιση του Φιλοπάππου.

Οι κάτοικοι, μέσα από ένα διαρκή αγώνα, συνειδητοποίησαν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και από κανέναν όσον αφορά την τύχη της γειτονίας τους . Ότι μόνο μέσα από αντιιεραρχικές, ισότιμες και ανοιχτές διαδικασίες μπορούν να πετύχουν τους σκοπούς τους, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από το να κρατήσουν τους λόφους ανοιχτούς, χωρίς εισιτήριο και κάγκελα, να προστατέψουν αυτό το φυσικό περιβάλλον στο κέντρο της μητρόπολης από τα επιχειρηματικά σχέδια κράτους και ιδιωτών, να πετύχουν αρμονική συνύπαρξη αρχαίων μνημείων, ανθρώπινης παρουσίας και οικοσυστήματος. Σκοποί οι οποίοι επιτεύχθηκαν μέσα από ένα μακροχρόνιο αγώνα, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Έναν αγώνα ο οποίος οργανώθηκε στις λαϊκές συνελεύσεις όπου οι κάτοικοι αποφασίζουν για τους ίδιους  και τις γειτονιές τους. Μια διαδρομή που περιελάμβανε το ρίξιμο των κάγκελων και των περιφράξεων, το σταμάτημα των έργων καταστροφής του λόφου με κάθε τρόπο, αλλά και εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, ανταλλαγής απόψεων και ζύμωσης, γλέντια και χορούς, συγκρούσεις και παρεμβάσεις, συζητήσεις και διαδηλώσεις.

Εν ολίγοις, μπήκε σε κίνηση η δράση των ίδιων των υποκειμένων μέσα από αυτοοργανωμένες διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης , πολιτικού οφέλους και κόστους, με βάση την σύνθεση  σε ότι αφορά τη λήψη αποφάσεων, το σεβασμό στην διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη και με στόχο την  προστασία του Φιλοπάππου.

Απέναντι στον αγώνα των κατοίκων το κράτος απάντησε ανεπιτυχώς σε διάφορες χρονικές στιγμές (και εφόσον είδε ότι δεν μπορεί ούτε να τον αφομοιώσει ούτε να τον καθοδηγήσει) με τη λάσπη διαφόρων έμμισθων κονδυλοφόρων, με τις απειλές των διαφόρων μπράβων-security, με την καταστολή παρατάσσοντας τις σιδερόφραχτες διμοιρίες με χακί, μπλε και ότι άλλο χρώμα στολή θες και τελευταίως με μηνύσεις.

Στις 20 Οκτώβριου δικάζονται 3 γείτονες μας με την κατηγορία ότι με «πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης». Μια κατηγορία η οποία λειτουργεί εκδικητικά και κατασταλτικά. Εκδικητικά προς τρεις ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στο κίνημα του Φιλοπάππου και συνεισέφεραν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα κατασταλτικά και εκφοβιστικά προς όλους του κατοίκους οι οποίοι αντέταξαν το δικό τους, συλλογικό «συμφέρον» απέναντι στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και νίκησαν.

Όπως έγραφε η συντονιστική επιτροπή το Μάρτιο του 2003 στο έντυπο με τίτλο «Τι συμβαίνει στου Φιλοπάππου-θέσεις του κινήματος κατοίκων»:

«Ας συμβάλουμε όλοι στην ανάπτυξη αυτού του αυτόνομου και ακηδεμόνευτου κινήματος κατοίκων για την προστασία των ελεύθερων χώρων και της ποιότητας ζωής μας. Η αυτοοργάνωσή μας μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις και ανοιχτές επιτροπές με άμεση δημοκρατία είναι η εγγύηση ότι το κίνημα  δεν θα χειραγωγηθεί, δεν θα εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα και θα επεκταθεί.

Πριν  από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο , ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και «φορτικούς» ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια εντέλει τη ζωή μας.

Στις 20 Οκτώβρη δεν δικάζονται ο Νίκος, η Στέλλα και ο Άκης, αλλά η λαϊκή συνέλευση Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του.

Αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αυτοοργάνωση.

Όλοι στη συγκέντρωση των κατοίκων την Κυριακή 17 Οκτώβρη στο Λουμπαρδιάρη στις 11:30 π.μ. και την Τετάρτη 20 Οκτώβρη στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 12 μ.μ.

.

Διώξεις κατοίκων για παράνομες δενδροφυτεύσεις στου Φιλοπάππου.

Οι μηνύσεις και οι διώξεις είναι μία τακτική που ακολουθούν κατά καιρούς οι αρχαιολόγοι απέναντι σε κατοίκους που αγωνίζονται για τους λόφους του Φιλοπάππου. Σχετικές αναφορές [1, 2] έχουνε γίνει και στο παρελθόν από αυτόν εδώ τον ιστότοπο. Ένα ακόμη παρόμοιο περιστατικό είναι η μήνυση εναντίον τριών κατοίκων των γειτονιών μας για παράνομη δενδροφύτευση στο λόφοΗ ημερομηνία εκδίκασής της έχει οριστεί για την 1η Ιουνίου και επ’ αυτής της αφορμής κάτοικοι από τις γειτονιές μας κυκλοφόρησαν το παρακάτω κείμενο:

Από τον Νοέμβριο του 2002 οι κάτοικοι γύρω από τον Λόφο Φιλοπάππου ξεσηκώθηκαν, οργανώθηκαν μέσω Λαϊκών Συνελεύσεων και προχώρησαν σε πολλαπλές δράσεις για να αποτρέψουν την αλλαγή χρήσης και πρόσβασης στον Λόφο.

Σήμερα 3 από τους γείτονές μας που συμμετείχαν σε αυτές τις δράσεις, διώκονται για παράνομες δενδροφυτεύσεις.

Η αλήθεια είναι ότι οι συγκεκριμένοι κάτοικοι είναι γνωστοί στους αρχαιολόγους και στο Υπουργείο Πολιτισμού, γιατί πολλάκις έχουν ελέγξει την «πολιτεία» τους ως δημοσίων υπαλλήλων με ονομαστικές μηνύσεις και έχουν ζητήσει να έχουν πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα που αποδεικνύουν πολεοδομικές αυθαιρεσίες στο εστιατόριο «Διόνυσος» και την καταπάτηση μέρους της Πνύκας από την Κανέλλου. Στην ουσία, οι αρχαιολόγοι και το Υπουργείο στοχοποιούν αυτούς τους κατοίκους για να θέσει η δίωξή τους αναχώματα στον αγώνα μας για έναν ελεύθερο Λόφο, όπως τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε.

Μετά τις 17 «περίεργες» πυρκαϊές που ξέσπασαν το καλοκαίρι του 2003 στον Λόφο και το πλήγμα καταστροφής που δέχθηκε ο ένας από τους δύο «πνεύμονες» πρασίνου της Αττικής με εκείνη την φοβερή πυρκαγιά στην Πάρνηθα το 2007, οι γείτονές μας αυτοί στήριξαν τις αποφάσεις κατοίκων και άλλων κοινωνικών ομάδων που αποφάσισαν να ενισχύσουν το πράσινο του Λόφου με διάφορες δράσεις (δενδροφυτεύσεις, πότισμα, καταγγελίες για εγκληματική αμέλεια συντήρησης και ενίσχυσης του πράσινου από τους αρμόδιους  Δήμο Αθηναίων, Α’ ΕΠΚΑ κ.λ.π.).

Στις υπεύθυνες όμως αρχαιολόγους του Λόφου κα Λαζαρίδου Κ. και κα Βογιατζόγλου Ο., στους χώρους που θεωρούν ότι είναι «τσιφλίκι» τους, αυτές οι δράσεις των κατοίκων λειτούργησαν ως «κόκκινο πανί» και μαζί με τις εμμονές που εδώ και χρόνια έχουν απέναντι σε κάποιους γείτονές μας από την αγωνιστική τους δράση ενάντια σε κάθε εμπορευματοποίηση του Λόφου, στάθηκαν ικανές να αποφασίσουν να τους στείλουν (με την βοήθεια των δικαστικών αρχών) στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Η επίθεση όμως σε κάποιους από τους κατοίκους που αγωνίζονται για έναν ελεύθερο Λόφο, είναι επίθεση εναντίον όλων μας. Και αν το κράτος θέλει να εξατομικεύσει το συλλογικό μας αγώνα, σέρνοντας 3 κατοίκους στις δικαστικές αίθουσες, εμείς θα σηκώσουμε το γάντι που μας πέταξε και θα αποδείξουμε ότι στο κοινωνικό πεδίο χτίζονται σχέσεις και κερδίζονται πράγματα.

Το χυδαίο στην σκέψη και εκτέλεση του σχεδίου των κ.κ. Λαζαρίδου-Βογιατζόγλου, είναι οι ψεύτικες και κατασκευασμένες κατηγορίες για την «δήθεν» καταστροφή αρχαίων ευρημάτων μετά από δενδροφύτευση που έκαναν κάτοικοι των περιοχών μας.

Η στάση και  συμπεριφορά των αρχαιολόγων αυτών, που θυμίζει άλλες εποχές χαφιεδισμού, κατασκευασμένων κατηγοριών και καταστολής κάθε αντίδρασης των κατοίκων ενάντια στην εμπορευματοποίηση και διαπλοκή συμφερόντων που εδώ και δεκαετίες λαμβάνει χώρα στο Λόφο μας υπό την ανοχή ή ακόμη και την συγκάλυψη των αρμοδίων αρχών (Α’ ΕΠΚΑ, Πολεοδομία, Υπ.Πο.), ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !

Όλοι εμείς οι κάτοικοι που εδώ και σχεδόν 8 χρόνια σταθήκαμε εμπόδιο στα σχέδια εμπορευματοποίησης του Λόφου μας, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους κατοίκους που διώκονται, καθώς και σε κάθε άλλον που θα βρεθεί στο στόχαστρο χυδαίων εκβιασμών και δηλώνουμε σε όλους αυτούς τους «χαρτογιακάδες», ότι θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε προσπάθειά τους για την αλλαγή χρήσης και πρόσβασης του Λόφου μας.

Ενάντια στις διώξεις ούτε βήμα πίσω !

Κάτοικοι από τις γειτονιές γύρω από το Λόφο Φιλοπάππου


Επιχείρηση της δημοτικής αστυνομίας, «ευπρεπισμού» του Φιλοπάππου, ενόψει Καθαράς Δευτέρας.

Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

Στην εκδίωξη των αστέγων που έχουν βρει καταφύγιο στην ευρύτερη περιοχή του αναψυκτηρίου του Πηκιώνη στον Λουμπαρδιάρη προχώρησε η Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Αθηναίων εν όψει των εκδηλώσεων για τα κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα.

Οι περίπου 10-15 άστεγοι που διαβιούν στη γύρω περιοχή αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν μετά από συντονισμένη επιχείρηση της δημοτικής αστυνομίας το πρωϊ της Παρασκευής. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης, δηλώνει στο tvxs πως η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε μετά από καταγγελίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας ενώ όπως υποστηρίζει υπήρχε κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς στο πάρκο του Φιλοπάππου ενώ συνεχή ήταν και τα παράπονα των κατοίκων.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν περίοικοι είναι πάγια τακτική του Δήμου να απομακρύνει τους άστεγους πριν από την Καθαρά Δευτέρα, για να υπάρχει “καλύτερη εικόνα της περιοχής στα Κούλουμα”.

Πάντως από την πλευρά του Δήμου, ο κ. Παπαδάκης τονίζει στο tvxs πως στους συγκεκριμένους άστεγους είχε γίνει κατά καιρός πρόταση να μεταφερθούν στο ξενοδοχείο αστέγων του Δήμου, στο Μεταξουργείο, αλλά εκείνοι το είχαν αρνηθεί.

Για απαράδεκτη πρακτική και για την εφαρμογή μιας πολιτικής που έχει στο επίκεντρό της μόνο τη “βιτρίνα” κάνει λόγο στο tvxs η δημοτική σύμβουλος της Ανοιχτής Πόλης Ελθήνα Αγγελοπούλου καλώντας τον Δήμο και προσωπικά τον δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη να σκύψει με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από ένα υπαρκτό πρόβλημα, που όμως χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθησία στην αντιμετώπισή του.

Διαψεύδουν τις κατασχέσεις

Σύμφωνα με καταγγελίες των περιοίκων, τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων με τη συνοδεία ανδρών της Δημοτικής Αστυνομίας σε πολλές περιπτώσεις δεν βρήκαν τους ίδιους τους άστεγους παρά μόνο τα προσωπικά τους αντικείμενα (κουβέρτες, ρούχα κτλ) τα οποία και κατέσχεσαν.

Τις καταγγελίες αυτές διαψεύδει πάντως ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης και τονίζει πως πράγματι οι άστεγοι εκδιώχθηκαν αλλά δεν έχει κατασχεθεί το παραμικρό. “Εξάλλου και οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας φοβούνται να πιάσουν τα ρούχα και τα σκεπάσματα αυτά, για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών”, λέει χαρακτηριστικά. Πάντως οι περίοικοι και οι ίδιοι οι άστεγοι επιμένουν στην καταγγελία για τις κατασχέσεις ενώ μία άστεγη γυναίκα φέρεται να έχει χάσει και τα χαρτιά της τα οποία ήταν μέσα στα υπόλοιπα προσωπικά της αντικείμενα που “έκαναν φτερά”».

πηγή φωτογραφίας: filopappou.wordpress.com

Για να δούμε τι καταλάβαμε εμείς:

Ο δήμος Αθηναίων το πρωί της Παρασκευής έστησε στου Φιλοπάππου την επιχείρηση Καθαρά -με όλη τη σημασία της λέξης- Δευτέρα. Συντονιστής και δημόσιος υπερασπιστής της κίνησης αυτής ο αντιδήμαρχος καταστημάτων και ασφάλειας της πόλης, που στην αρμοδιότητά του υπάγεται η διεύθυνση της δημοτικής αστυνομίας και η διεύθυνση αδειών καταστημάτων και θεαμάτων, Ανδρέας Παπαδάκης (και όχι γενικά και αόριστα, αντιδήμαρχος…).

[Μία μικρή παρένθεση εδώ: οι αντιλήψεις και ο ρόλος του συγκεκριμένου τύπου δεν είναι άγνωστα σε όσους δραστηριοποιούνται δημόσια σε αυτές εδώ τις γειτονιές. Έχουμε βρεθεί απέναντί του σε διάφορες στιγμές αγώνα, από την κατάληψη του πολιτιστικού κέντρου του δήμου Αθηναίων στα Άνω Πετράλωνα (κατά τη διάρκεια της εξέγερσης τον Δεκέμβρη του 2008), μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις και δράσεις για τα τραπεζοκαθίσματα και την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων στο Θησείο].

Συνεχίζουμε. Μεθαύριο, λόγω ημέρας, ο λόφος θα αποτελέσει τη βιτρίνα του δήμου των Αθηναίων (ενός δήμου, ο οποίος όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου αδιαφορεί πλήρως για την κατάσταση του λόφου). Και αυτή η βιτρίνα πρέπει να είναι ευπρεπής, να δείχνει το ενδιαφέρον και το έργο του δημάρχου (εξάλλου σε κάποιους μήνες πλησιάζουν και οι δημοτικές εκλογές), τα «μιάσματα» πρέπει να εξαφανιστούν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση «μίασμα» αποτελούν οι άστεγοι που βρίσκουν καταφύγιο σε διάφορες γωνιές του λόφου.

Έσκασαν, λοιπόν, οι δημοτόμπατσοι με τον Παπαδάκη και ανέλαβαν δράση. Όπου δε βρήκαν τους άστεγους μάζεψαν τις κουβέρτες και τα ρούχα τους, τα οποία τώρα μάλλον θα βρίσκονται σε κάποια χωματερή. Οι δημοτικές αρχές αρνούνται ότι προέβησαν σε κατάσχεση πραγμάτων με το εξής επιχείρημα: «Εξάλλου και οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας φοβούνται να πιάσουν τα ρούχα και τα σκεπάσματα αυτά, για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών». Ενώ στους ανθρώπους που βρήκαν και μάζεψαν δεν άσκησαν κανενός είδους βία επάνω τους οι δημοτόμπατσοι, τους είπαν εξ’ αποστάσεως «περάστε από εδώ» και εκείνοι ακολούθησαν!

Και κάποια ακόμη σχόλια:

«Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης (…) υποστηρίζει υπήρχε κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς στο πάρκο του Φιλοπάππου ενώ συνεχή ήταν και τα παράπονα των κατοίκων».

Καταρχήν ο Φιλοπάππου είναι λόφος, όχι (αρχαιολογικό) πάρκο, όπως φαντασιώνονται διάφοροι, για λόγους γνωστούς.

Κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς… Μάλιστα, χειμωνιάτικα… Όσοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου θυμούνται ότι οι πραγματικές φωτιές από τις οποίες κινδύνεψε ο λόφος ήταν αυτές που έβαλαν οι εργολάβοι τον Ιούλιο του 2003 (8 μέσα σε 10 ημέρες), ως απαραίτητη συνδρομή στα έργα ανάπλασης. Και για του λόγου το αληθές, ρίξτε μία ματιά στην παρακάτω αφίσα:

Ακόμη, μέσα από τη συχνή συναναστροφή με αυτούς τους ανθρώπους, θυμόμαστε να μην έχουν ενοχλήσει ποτέ κανέναν, να ανταλλάσουμε μία καλημέρα και μία φιλική κουβεντούλα, θυμόμαστε κατά καιρούς κάποιους να τους δίνουν ένα πιάτο φαΐ και κάποιους άλλους να έχουν παραχωρήσει σε κάποιον από αυτούς το σπιτάκι/αποθηκούλα που βρίσκεται πλάι στην εκκλησία του Λουμπαρδιάρη.

Το ζήτημα είναι απλό. Δεν είναι η πρώτη φορά, κάθε χρόνο πριν την Καθαρά Δευτέρα οι δημοτικές αρχές, αντιλαμβανόμενες το λόφο ωσάν τη βιτρίνα τους, αποφασίζουν να τη μακιγιάρουν λίγο (ενώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο ο λόφος  μαραζώνει από την εγκατάλειψη, τις καταπατήσεις και την ιδιοκτησιακή λογική των αρχαιολόγων). Οι άστεγοι αποτέλεσαν το πρόβλημα φέτος. Κάποια χρόνια πριν ήταν οι κάτοικοι που αγωνίζονταν και αγωνίζονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο του λόφου.

Τέλος, μπορεί για τους δικούς της αντιπολιτευτικούς λόγους η δημοτική σύμβουλος της «Ανοιχτής Πόλης» να προσωποποιεί το ζήτημα και να ζητά από τον Κακλαμάνη  «να σκύψει με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από ένα υπαρκτό πρόβλημα», ωστόσο εμείς θα θέσουμε έναν γενικότερο προβληματισμό: μήπως η συγκεκριμένη αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων αποτελεί ακόμη μία κουκίδα στο ψηφιδωτό της αποσύνθεσης και παρακμής του κράτους πρόνοιας και της ενίσχυσης του κράτους ασφάλειας; Λέμε, μήπως; Γιατί, όποιος θέλει να το δει, όσο παρατείνεται η περίοδος της «κρίσης», οι από κάτω, οι εκμεταλλευόμενοι και οι αποκλεισμένοι γίνονται αντιληπτοί σα σκουπίδια, ενώ τα σώματα ασφαλείας ενισχύονται υλικά, θεσμικά και οικονομικά.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν