Μικροφωνική αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη.

Μικροφωνική παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, αλληλεγγύης στον αναρχικό Άρη Σειρηνίδη, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης, ύστερα από πρωτοβουλία του στεκιού. 30 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες πλαισίωσαν την κίνηση, ενώ μοιράστηκαν προκηρύξεις καθώς και το 4ο φύλλο της εφημερίδας «Αντίπνοια».

Στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου μας μέσα από την συνέχιση του αγώνα και στο πρόσωπο του Άρη βλέπουμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τον καθημερινό αγώνα ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται, τον αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Τον συλλογικό αγώνα για τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Τον αγώνα για την ελευθερία.

Θα συναντηθούμε ξανά, μέχρι την απελευθέρωσή του…

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη.

Στις 3 Μαΐου συλλαμβάνεται σε μπλόκο από μπάτσους ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης. Από την αρχή η αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ διαρρέει διάφορα σενάρια περί εμπλοκής του συλληφθέντα σε ληστεία στο Praktiker της οδού Πειραιώς και συνδέουν τη σύλληψη με μια άλλη, αρκετά πιο μακριά, αυτή του επικηρυγμένου αναρχικού Σίμου Σεϊσίδη.

Από την επόμενη κιόλας ημέρα αποδεικνύεται ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν ευσταθεί, και ο Άρης παραπέμπεται απλά για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής σε βαθμό πλημμελήματος.

Τέσσερις μέρες αργότερα, και ενώ έχει εκδοθεί η απόφαση περί μη κράτησης του, μπάτσοι και δικαστές παραπέμπουν τον Άρη για μια άλλη υπόθεση: μια ξεχασμένη ιστορία, όπου κάποιος φορώντας βερμούδα, σαγιονάρες και μεξικανικό καπέλο σομπρέρο (!) πέρσι το καλοκαίρι πυροβόλησε εναντίον κλούβας ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Οι ιθύνοντες της αστυνομίας μην μπορώντας να «δέσουν» τον Άρη  αλλιώς, αποφασίζουν ότι πρόκειται για τον δράστη. Το μοναδικό επιβαρυντικό «στοιχείο» είναι η ταυτοποίηση δείγματος DNA από το πορτοφόλι του με DNA από χειρουργική μάσκα που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στο δρόμο από τον οποίο διέφυγε ο «μεξικάνος». Και ενώ οι μπάτσοι στις καταθέσεις τους δίνουν την παραπάνω περιγραφή για το δράστη, αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε ότι την μάσκα πέταξε στο σημείο, ψηλός άνδρας με πουκάμισο και κλειστά παπούτσια.

Κρίνεται άσκοπο να επεκταθούμε περαιτέρω στο ότι η δίωξη και η προφυλάκιση του Α. Σειρηνίδη για την εν λόγω υπόθεση είναι αβάσιμη, χωρίς κανένα στοιχείο και μετά από μια σειρά δικονομικών παραβάσεων και παρατυπιών. Έτσι κι αλλιώς, τα όσα αφορούν την όραση της δικαιοσύνης είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις προθέσεις των κρατικών λειτουργών, όπως είναι οι δικαστές και εισαγγελείς, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό». Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Άρης «έπρεπε» να μπει φυλακή για κάθε λόγο.

Η δίωξη και προφυλάκιση του Άρη Σειρηνίδη είναι πολιτική, παραδειγματική και εκδικητική. Η υπόθεση δεν μπορεί να ειδωθεί αποκομμένη από το χώρο και το χρόνο στον οποίο διαδραματίζεται. Το κράτος επέλεξε να χρησιμοποιήσει την αμφιβόλου αποτελεσματική και επιστημονικοφανή μέθοδο ανεύρεσης στοιχείων μέσω DNA και να βάλει έναν άνθρωπο φυλακή με το έτσι θέλω. Ποιον άνθρωπο όμως και γιατί; Ο Άρης Σειρηνιδης δεν είναι κάποιος τυχαίος περαστικός, είναι αναρχικός γνωστός σε όλους για τη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει στοχοποιηθεί από το κράτος και τα φερέφωνα του λόγω της δράσης του. Στην παρούσα φάση και εν μέσω τις πιο σκληρής και επιθετικής πολιτικής εις βάρος της κοινωνίας από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά με όχημα την κρίση, αυτά οφείλουν να θωρακίσουν την άμυνα τους απέναντι στις επερχόμενες αντιστάσεις. Η δημιουργία μιας τέτοιας σκευωρίας εις βάρος ενός αγωνιστή επιδιώκει από τη μια να εκδικηθεί τον ίδιο για την ως τώρα «ενοχλητική» δράση του και από την άλλη να παραδειγματίσει όλους όσους αγωνίζονται.

Αρνούμενες/οι να εγκλωβιστούμε σε μια επιβαλλόμενη, από την κυριαρχία, αντίληψη περι βεντέτας μεταξύ αναρχικών και αστυνομίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει την πιο βάρβαρη και ωμή επίθεση εις βάρος τον από κάτω, στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου μας μέσα από την συνέχιση του αγώνα. Από την πλευρά μας στο πρόσωπο του Άρη βλέπουμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τον καθημερινό αγώνα ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται. Τον αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Τον συλλογικό αγώνα για τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Τον αγώνα για την ελευθερία.

«Από την Α΄ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού υψώνω τη γροθιά μου στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου, σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, με τη βεβαιότητα ότι θα τους ξαναβρώ στο πεδίο του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, πιο αποφασισμένος, πιο μαχητικός και πιο δυνατός.»

Άρης Σειρηνίδης  09/06/2010

Κοίτα ποιος μιλάει… (για τρομοκρατία)

Το Σάββατο 10 Απριλίου, μια ημέρα προτού ανακοινωθούν οι παράμετροι του περιβόητου «σχεδίου στήριξης της ελληνικής Οικονομίας», δυνάμεις της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας εισβάλλουν σε διάφορα σπίτια αναρχικών συντρόφων και συντροφισσών, διαρρέοντας ότι έχουν φτάσει ένα βήμα πριν από την εξάρθρωση της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας». Έτσι, κι ενώ η Ελλάδα όδευε ολοταχώς προς την επιτήρηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή των κατοίκων της, πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων ήταν η «τεράστια επιτυχία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη», η «σύλληψη των αδίστακτων τρομοκρατών» και η «νίκη της Δημοκρατίας».

Την Κυριακή 11 Απριλίου ανακοινώνεται από την υπηρεσία Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. ότι έχουν συλληφθεί οι αναρχικοί Νίκος Μαζιώτης, Παναγιώτα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Σαράντος Νικητόπουλος, Χριστόφορος Κορτέσης και Βαγγέλης Σταθόπουλος, έπειτα από έρευνα στα σπίτια τους, η οποία μάλιστα απέδωσε «πολύτιμα στοιχεία». Σχεδόν ταυτόχρονα, δημοσιογράφοι σε διατεταγμένη υπηρεσία εισβάλλουν στα σπίτια κάποιων εκ των έξι συλληφθέντων, παρουσιάζοντας «αδιάσειστα τεκμήρια της εγκληματικής τους δράσης», όπως βιβλία, έντυπα και προκηρύξεις του αντιεξουσιαστικού χώρου, όργανα γυμναστικής, ξυπνητήρια, καλαμωτές και ποδήλατα. Η δημοσιογραφική αλητεία έφτασε στο απόγειό της, όταν μεγάλα τηλεοπτικά Μέσα άρχισαν να διαρρέουν υποτιθέμενες «συνομιλίες-φωτιά», οι οποίες ενέπλεκαν τους έξι συλληφθέντες στην υπόθεση της έκρηξης βόμβας στα Πατήσια που στοίχισε τη ζωή ενός 15άχρονου πρόσφυγα από το Αφγανιστάν. Αφού για μια ολόκληρη μέρα παρουσιαζόταν μια τηλεφωνική συνομιλία που εμφάνιζε δύο από τους συλληφθέντες να διασκεδάζουν με το θέαμα του Αφγανού και της αδερφής του που «σκάλιζαν τη βόμβα», οι τηλερουφιάνοι αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια καταγεγραμμένη συνομιλία ούτε και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που θα μπορούσε να «δέσει» τους έξι συντρόφους με τη συγκεκριμένη ενέργεια. Παράλληλα, βέβαια, έσπευδαν να δημοσιεύσουν τα ονόματα άλλων συντρόφων και συντροφισσών που, σύμφωνα πάντα με τις «έγκυρες πληροφορίες» τους (απευθείας από τη Γ.Α.Δ.Α.), εμπλέκονται στην υπόθεση. Την ίδια ώρα, κάποιοι από τους συλληφθέντες βασανίζονταν από τους παλικαράδες του Χρυσοχοΐδη – συγκεκριμένα ο σύντροφος Κώστας Γουρνάς αναγκάστηκε να μείνει γυμνός, ενώ ξυλοκοπούταν και δεχόταν απειλές για τη ζωή των παιδιών και της συντρόφου του.

Είναι κοινό μυστικό ανάμεσα στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ ότι τις παραμονές της «μεγάλης επιχείρησης» η Αυτού Εξοχότης ο Προστάτης του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης συναντήθηκε με ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαραίτητη επικοινωνιακή στήριξη της τρομοκρατικής εκστρατείας του. Ήταν, άλλωστε, απαραίτητη η παρουσίαση της ΕΛ.ΑΣ και της πολιτικής της ηγεσίας σαν υπερασπιστών μιας θολής «κοινής υπόθεσης», μιας «θωράκισης της κοινωνίας απέναντι στην τρομοκρατία». Σ’ αυτό το πλαίσιο, ζητήθηκε (και ζητείται) επίμονα από τους πολίτες να μετατραπούν σε καταδότες, να συνδράμουν στο χτίσιμο της καριέρας ενός παράφρονα υπουργού και των υπαλλήλων του, να συμμετάσχουν ενεργά στο σχέδιο «αναβαπτισμού» του πλήρως απαξιωμένου «πολιτικού κόσμου». Βέβαια, αυτή η θαυμαστή «κοινή υπόθεση» δεν είναι, στην πραγματικότητα, καθόλου κοινή. Η σωτηρία των τραπεζών, των πρεσβειών και των αστυνομικών τμημάτων δεν είναι -και δεν μπορεί να είναι- υπόθεση των καταπιεσμένων. Εκείνοι που ανέλαβαν να υπερασπιστούν τα παραπάνω «ευαγή ιδρύματα» είναι αυτοί που εξυπηρετούνται από την ύπαρξή τους.

Τα ΜΜΕ, ως αιχμή του δόρατος στη νέα «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του ελληνικού Κράτους, υπέδειξαν τους ενόχους -που πρέπει να καούν σαν άλλες μάγισσες-, εξυπηρετώντας έναν προφανή σκοπό: την άμβλυνση των κοινωνικών αντιστάσεων, την τρομοκράτηση εκείνων που αντιστέκονται κι εκείνων που θα θελήσουν να αντισταθούν στην εξαθλίωση που επιβάλλεται με ταχείς πια ρυθμούς στην κοινωνία. Η τρομοϋστερία των ημερών εξαπολύεται με κύριο σκοπό να απομονώσει κοινωνικά τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, ενώ η καταστολή, οι συλλήψεις και οι φαντασμαγορικές επιχειρήσεις του αστυνομικού στρατού αποσκοπούν στον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση εκείνων που επιθυμούν να βγουν στους δρόμους, διεκδικώντας να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Η οικονομική και κοινωνική συγκυρία είναι ο ισχυρότερος ωρολογιακός μηχανισμός, που απειλεί να τινάξει στον αέρα τα προνόμια όλων εκείνων που ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Η οποιαδήποτε προοπτική συλλογικοποίησης των αντιστάσεων στα σχέδια των κυρίαρχων είναι το αγκάθι στο μάτι της πολιτικής εξουσίας, η οποία –βλέποντας ότι δεν μπορεί να επιτύχει το στόχο της συναίνεσης με τις σοσιαλδημοκρατικές, φιλοκοινωνικές κορόνες και τα φληναφήματα περί «Κράτους Δικαίου»- καταφεύγει όλο και περισσότερο στην καταστολή και την ωμή τρομοκρατία. Η υπόθεση της «εξάρθρωσης του Επαναστατικού Αγώνα» είναι, ταυτόχρονα, μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης και εγκληματοποίησης του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στο σύνολό του, μια προσπάθεια εξουδετέρωσης των σχέσεων συντροφικότητας και αλληλεγγύης που δημιουργούν τους όρους της συλλογικής αντίστασης. Μέσα στην ολοένα και ασφυκτικότερη καθημερινότητα των νέων οικονομικών μέτρων που επιβάλλουν ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-ελληνικό Κράτος και Κεφάλαιο, η συνεχώς αυξανόμενη επιτήρηση, ο έλεγχος και η καταστολή είναι η μόνη απάντηση που δίνεται σε οποιονδήποτε επιλέγει να υψώσει το ανάστημά του.

Όμως, εκείνοι που τολμούν να μιλούν για «τυφλή βία», όντας οι ίδιοι αυτοί που βγάζουν έναν τεράστιο μισθοφορικό στρατό κατοχής στους δρόμους της πόλης, όντας αυτοί που τρομοκρατούν, που δολοφονούν και που βυθίζουν στην απελπισία, δεν υπολόγισαν καλά. Δεν σκοπεύουμε, σε καμία περίπτωση, να αφήσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας στα χέρια τους, στη λάσπη τους, στην εκδικητικότητά τους, ανεξάρτητα από τα τεκμήρια «αθωότητας» ή «ενοχής». Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι που ο καθένας καλείται να αποδείξει ότι είναι ελεύθερος άνθρωπος και όχι δούλος και ότι δεν αποδέχεται την υποταγή ως όρο ζωής. Να επιλέξουμε τις διαδρομές μας όχι με βάση τα κριτήρια, τις νόρμες και την νομιμότητα των κυρίαρχων, αλλά  με μοναδικά κριτήρια τον αγώνα για κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο και την κριτική των ίδιων των καταπιεσμένων. Είναι καιρός να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και απέναντι σε όλους αυτούς που λεηλατούν καθημερινά τις ζωές μας και τον πλανήτη, να μιλήσουμε και να δράσουμε.

Τώρα και για πάντα, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Λευτεριά στους συλληφθέντες για την υπόθεση του «Επαναστατικού Αγώνα»

Αλληλεγγύη σε όσες και όσους στοχοποιούνται από την αστυνομία και τα παπαγαλάκια της

* Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε μαζικό μοίρασμα της προκήρυξης, πόρτα με πόρτα και χέρι με χέρι στα Κάτω Πετράλωνα. Υπενθυμίζουμε ότι πριν από 10 ημέρες περίπου, εδώ είχε λάβει χώρα μία από τις αστυνομικές τρομοκρατικές επιχειρήσεις,  με εισβολή και έρευνα σε σπίτι συντρόφου).


Μικροφωνική παρέμβαση πρωτοβουλίας κατοίκων ενάντια στην τρομοϋστερία

Μικροφωνική παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης ύστερα από κάλεσμα της «πρωτοβουλίας κατοίκων Πετραλώνων ενάντια στην τρομοϋστερία». Αναρτήθηκαν δύο πανό («ενάντια στην τρομοϋστερία, προτάσσουμε την αλληλεγγύη», «τρομοκράτες δεν είναι οι αγωνιστές, είναι το κράτος, το Δ.Ν.Τ. και οι καπιταλιστές»), ενώ μοιράστηκαν 1.300 περίπου κείμενα.

Το κείμενο το οποίο μοιράστηκε από την πρωτοβουλία των κατοίκων:

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Ζούμε λοιπόν εν τω μέσω της οικονομικής κρίσης. Περιμένοντας το ΔΝΤ. Λίγες μέρες πριν μας ανακοινώσουν τα ΜΜΕ ότι το «ΔΝΤ έρχεται», φέρνοντας μαζί του τα όσα ζοφερά φοβόμασταν, μας είπαν και ένα «καλό νέο»: «η τρομοκρατία επιτέλους εξαρθρώθηκε». Παρακολουθώντας τα όσα λέγονται στις τηλεοράσεις όλες αυτές τις μέρες, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε ορισμένα απλά πράματα.

Τις συνέπειες της κρίσης τις ζούμε ήδη. Τα μέτρα που πάρθηκαν και αυτά που εξαγγέλλονται  συνιστούν μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Οι μισθοί μειώθηκαν ουσιαστικά κατά ένα τρίτο, οι συντάξεις στο μισό, όταν και αν τις πάρουμε, οι άνεργοι προβλέπεται να φτάσουν το 1.500.000 τους επόμενους μήνες. Η επίθεση αυτή εκπορεύεται από τους ίδιους λίγους, που και πριν την κρίση ζούσαν και πλούτιζαν με όσα άλλοι παρήγαγαν: βουλευτές, μεγαλο- εκδότες/τραπεζίτες/χρηματιστές/εργολάβοι/καναλάρχες/εφοπλιστές. Αυτοί είναι που θα έπρεπε να φοβόμαστε.

Οι κυβερνήσεις και τα διάφορα φόρουμ της ευρωπαϊκής ένωσης προβλέπουν ότι «σε συνθήκες κρίσης, τα κομμάτια της κοινωνίας που θα εξαθλιωθούν, που θα χάσουν όσα είχαν ως τώρα, είναι πολύ πιθανό» να απεργήσουν, να βγουν στους δρόμους, να συγκρουστούν με τα ΜΑΤ, να μπουν στα super market και να πάρουν όσα δεν έχουν πια τα λεφτά να αγοράσουν, «να εξεγερθούν».  Αυτό είναι αυτό που φοβούνται και θα προσπαθήσουν να διαχειριστούν με κάθε τρόπο.

Αρχικά με την προπαγάνδα που εξαπολύουν τα ΜΜΕ: «ορίστε», λένε, «πιάσαμε τους τρομοκράτες, που ως γνωστό είναι οι κακοί, άρα εμείς είμαστε καλοί, παράγουμε έργο, και όλα αυτά που κάναμε για την κρίση για το καλό σας τα κάναμε, και τώρα που θα έρθει και το ΔΝΤ και αυτό για το καλό σας είναι. Άρα καθίστε σπίτια σας, όλα πάνε καλά, μη βγείτε σε τίποτα απεργίες και αναταραχές, γιατί είδατε που οδηγεί το να μπλέκεσαι με τα πολιτικά και όλους αυτούς τους αναρχικούς, αριστερούς, τρομοκράτες». Αυτό που προσπαθούν είναι να δείξουνε ότι η κυβέρνηση, η αστυνομία παράγουν έργο. Άρα, η παρουσία τους είναι δικαιολογημένη. Και η παρουσία της αστυνομίας (που είναι οι μόνοι που δεν τους κόψανε τα επιδόματα, παρεμπιπτόντως) σε κάθε γωνία της Αθήνας (ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, πεζές περιπολίες κ.λπ. κ.λπ.) πρέπει να είναι δικαιολογημένη και αποδεκτή: Γιατί, αν δεν πιάσει η ρητορική της συναίνεσης και βγει εντέλει ο κόσμος στο δρόμο να πει και να διεκδικήσει τα αυτονόητα, θα πιάσει δουλειά η αστυνομία.

Ταυτόχρονα στοχοποιούν και ποινικοποιούν συλλήβδην, αγωνιστές, πολιτικούς χώρους, στάσεις και θεωρήσεις, στοχοποιούν το κοινωνικό κίνημα εν γένει. Για να καταστείλουν σε πρώτο βαθμό, όσους/ες έχουν ήδη κοινωνική δράση ως στάση ζωής. Για να φοβίσουν, σε δεύτερο βαθμό, όσους/ες σκέφτονται να κατεβούν μεθαύριο σε μια πορεία, σε μια απεργία, να βρεθούν στο δρόμο με άλλους που αρνούνται να δεχτούν ότι «έτσι είναι τα πράματα, πρέπει να κάνουμε θυσίες», που αρνούνται να αποφασίζουν άλλοι για αυτές/ους, που θέλουν να βρουν το χώρο να εκφράσουν τις αρνήσεις τους  σε συλλογικό έδαφος.

Ως μια πρωτοβουλία κατοίκων από τα Πετράλωνα, είμαστε καταρχήν αλληλέγγυοι/ες σε όσους αγωνιστές/στριες διώκονται φυλακίζονται και στοχοποιούνται για τη κοινωνική δράση τους, ανεξάρτητα από τα μέσα που επιλέγουν στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.  Νοιώθουμε και είμαστε κομμάτι του κοινωνικού κινήματος και θα σταθούμε δίπλα τους με όποιο τρόπο χρειαστεί.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΫΣΤΕΡΙΑ,

ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


Μανώλης Μπεραχάς: “Η απάντηση για τη στοχοποίησή μου από την αστυνομία και τα ΜΜΕ”.

Τις τελευταίες ημέρες, στα πλαίσια της παράστασης που ονομάζεται “εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα”, δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια της ασφάλειας στοχοποιούν συντρόφους και συντρόφισσες ως “υπόπτους” με στόχο την τρομοκράτησή τους και τη ψυχολογική τους εξόντωση. Ένας από αυτούς είναι και ο Μανώλης Μπεραχάς, ένας σύντροφος όπου μεταξύ άλλων έχουμε βρεθεί δίπλα του στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ, στις συνελεύσεις και τις κινήσεις αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στις λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών μας. Παρακάτω παραθέτουμε την επιστολή του που εστάλη σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης.

Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ

Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;

Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;

Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;

* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).

* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.

* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)

* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος

* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.

Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.

Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.

Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.

Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.

Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010

Μανώλης Μπεραχάς

Υ.Γ. Όσον αφορά το χώρο στην Κυψέλη, δεν διαμένει, όπως κατασκευασμένα έχει γραφτεί στην επίσημη έκθεση έρευνας, ο γαμπρός μου Κώστας Γουρνάς, αλλά είναι ο επαγγελματικός χώρος του αδελφού μου και δικός μου.

Μανώλης Μπεραχάς: "Η απάντηση για τη στοχοποίησή μου από την αστυνομία και τα ΜΜΕ".

Τις τελευταίες ημέρες, στα πλαίσια της παράστασης που ονομάζεται “εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα”, δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια της ασφάλειας στοχοποιούν συντρόφους και συντρόφισσες ως “υπόπτους” με στόχο την τρομοκράτησή τους και τη ψυχολογική τους εξόντωση. Ένας από αυτούς είναι και ο Μανώλης Μπεραχάς, ένας σύντροφος όπου μεταξύ άλλων έχουμε βρεθεί δίπλα του στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ, στις συνελεύσεις και τις κινήσεις αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στις λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών μας. Παρακάτω παραθέτουμε την επιστολή του που εστάλη σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης.

Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ

Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;

Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;

Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;

* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).

* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.

* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)

* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος

* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.

Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.

Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.

Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.

Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.

Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010

Μανώλης Μπεραχάς

Υ.Γ. Όσον αφορά το χώρο στην Κυψέλη, δεν διαμένει, όπως κατασκευασμένα έχει γραφτεί στην επίσημη έκθεση έρευνας, ο γαμπρός μου Κώστας Γουρνάς, αλλά είναι ο επαγγελματικός χώρος του αδελφού μου και δικός μου.

Τρομοκρατική αστυνομική επιχείρηση και στα Κάτω Πετράλωνα

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το μεσημέρι της Κυριακής μπάτσοι εισέβαλαν για έρευνα στο σπίτι συντρόφου στα Κάτω Πετράλωνα. Έπειτα από κάποια ώρα 100 περίπου άτομα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Αγίας Αικατερίνης και με πορεία κατευθύνθηκαν προς το σπίτι.

Συνθήματα και χλευασμός απέναντι στη διμοιρία και τους ΟΠΚίτες που είχαν στηθεί στην είσοδο της πολυκατοικίας. Συζητήσεις με τους περίοικους για την “αντι”τρομοκρατική παράσταση που έχουν στήσει οι μπάτσοι εδώ και δύο ημέρες.

Αργότερα ήρθαν και περαιτέρω ενισχύσεις δύο ακόμη διμοιριών οι οποίοι με σπρωξίματα και περιορισμένη χρήση της φισούνας απώθησαν τους συγκεντρωμένους από το στενό όπου βρίσκεται στο σπίτι. Η εισβολή ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 8 το βράδυ, οπότε και αποχώρησαν οι αλληλέγγυοι/ες που είχαν συγκεντρωθεί.

Άμεση απελευθέρωση του Μάριου Ζέρβα

Προκήρυξη που μοιράστηκε στο σταθμό του ΗΣΑΠ στα Πετράλωνα και στο σταθμό του μετρό Συγγρού-Φιξ στο Κουκάκι.

Την Πέμπτη 11 Μάρτη πραγματοποιείται άλλο ένα απεργιακό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, το τελευταίο, απ’ ό,τι φαίνεται, ενός πρώτου γύρου κινητοποιήσεων. Πρόκειται για ένα συλλαλητήριο κατά τη διάρκεια του οποίου αναφάνηκαν στο μεγαλείο τους οι επιλογές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και της αστυνομίας, αλλά ταυτόχρονα εκφράστηκαν και οι διαθέσεις των διαδηλωτών. Είδαμε λοιπόν τη ΓΣΕΕ να καλεί σε πορεία διαμαρτυρίας στα νέα μέτρα της κυβέρνησης και την ίδια στιγμή να διαχωρίζει τη θέση της από το κύριο σώμα της πορείας, την αστυνομία να καταργεί στην πράξη τις ρητορείες περί της μη χρήσης χημικών, ψεκάζοντας τους πάντες σε κάθε ευκαιρία, και τους διαδηλωτές να απαντούν στις επιθέσεις της αστυνομίας, αντιστεκόμενοι στις προσπάθειες διάλυσης της πορείαςκαι επιμένοντας στην απόφασή τους να παραμείνουν στο δρόμο, προκειμένου να εκδηλώσουν την οργή και την άρνησή τους απέναντι  στο μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Στη διάρκεια της πορείας πραγματοποιούνται 11 συλλήψεις, εκ των οποίων οι 5 αποκτούν κακουργηματικό χαρακτήρα στον ανακριτή. Ο ένας από τους κατηγορούμενους κρίνεται προφυλακιστέος, με αποτέλεσμα να βρίσκεται μέχρι σήμερα στις φυλακές του Κορυδαλλού. Ο προφυλακισμένος ονομάζεται Μάριος Ζέρβας, είναι 27 ετών και εργάζεται ως προπονητής κολύμβησης στο ΟΑΚΑ, γι’ αυτό άλλωστε είχε μαζί του ένα σακίδιο, μέσα στο οποίο έφερε τα σύνεργα της δουλειάς του (σαμπουάν, πετσέτες κτλ) – και το οποίο η αστυνομία χρησιμοποιεί ως απόδειξη της ενοχής του! Οι κατηγορίες που του έχουν αποδοθεί αφορούν τη χρήση και κατασκευή εκρηκτικών (μολότοφ), την πρόκληση βαριών σκοπούμενων σωματικών βλαβών, την απόκρυψη τν χαρακτηριστικών («κουκουλονόμος») και τη διατάραξη της κοινής ειρήνης.

Γεγονός που αποδεικνύει την αγαστή συνεργασία ανάμεσα στους διάφορους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους αποτελεί η εξέταση από τον ανακριτή ενός μόνο από τους συνολικά 12 αυτόπτες μάρτυρες υπεράσπισης του Μάριου και η συνακόλουθη προφυλάκιση του κατηγορουμένου, η οποία στηρίχθηκε μόνο στις καταθέσεις τριών αστυνομικών, χωρίς να ληφθούν υπόψη μαρτυρίες και υλικό που αναιρούσαν τις παραπάνω κατηγορίες. Η σύλληψη και η προφυλάκιση του Μάριου δεν είναι ένα «μεμονωμένο» και «ατυχές» περιστατικό, αλλά ένα ξεκάθαρο δείγμα της παραδειγματικής χρήσης των συλλήψεων και της στρατηγικής που επιλέγει να ακολουθήσει το κράτος στην προσπάθειά του να απαντήσει στην όξυνση των κοινωνικών-ταξικών αντιθέσεων και αντιστάσεων.

Για την άμεση αποφυλάκιση του Μάριου έχει κινητοποιηθεί ένα αρκετά ευρύ κομμάτι κόσμου, κοινωνικά και ιδεολογικά ετερόκλητο, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά είναι τα δεκάδες πανώ που έχουν αναρτηθεί σε γήπεδα, γέφυρες, πλατείες και άλλους δημόσιους χώρους, οι πορείες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί (Πετρούπολη, Θεσσαλονίκη), τα ψηφίσματα συμπαράστασης (επιτροπών κατοίκων, σωματείων, εργατικών κέντρων κλπ) και άλλες παρεμβάσεις αλληλεγγύης.

Η υπόθεση έχει γίνει ήδη αρκετά γνωστή, καθώς διάφορες «τηλεπερσόνες» αλλά και «έγκριτοι» δημοσιογράφοι, πάντοτε «αξιόπιστοι» και με κύρος έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Το να εκφράζουν όμως την «αλληλεγγύη» τους θεσμοί όπως τα ΜΜΕ (που δεν χάνουν ευκαιρία να συκοφαντούν και να λοιδορούν τους κοινωνικούς αγωνιστές), οι κομματικές οργανώσεις (οι οποίες συνηθίζουν να καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται) ή διάφορες φιγούρες της πολιτικής ζωής (οι οποίες, ενώ έχουν βιώσει στο πετσί τους την κρατική καταστολή, έχουν φτάσει στο σημείο να συνευρίσκονται με τους ένστολους δολοφόνους του κράτους και να τους συγχωρούν – στο πλαίσιο της δημοκρατίας βεβαίως, βεβαίως), θα πρέπει να μας προβληματίσει σχετικά με την έννοια της αλληλεγγύης και το πώς αυτή εκδηλώνεται.

Το να αναδεικνύεται η περίπτωση ενός ομήρου του κράτους, όπως είναι ο Μάριος, είναι σίγουρα θετικό, όμως η αλληλεγγύη δεν είναι παιχνίδι για να την επικαλούμαστε όποτε έχουμε όρεξη ούτε εργαλείο για να την χρησιμοποιούμε όταν θα έχουμε όφελος. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, είναι αυτή η νοοτροπία που μας ενώνει ενάντια στον κοινό εχθρό, δίνοντάς μας τη δύναμη να ξεπεράσουμε φόβους και αναστολές. Δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται με βάση διαχωρισμούς του τύπου ειρηνικός/η-συγκρουσιακός/η, αθώος/α-ένοχος/η, σχετικός/η-άσχετος/η. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας εντείνοντας τον αγώνα μας. Ή, όπως γράφει και ο ίδιος ο Μάριος από τις φυλακές Κορυδαλλού:

«Ευχαριστώ όσους αγωνίζονται για την αποφυλάκισή μου τόσο από την αρχή όσο και κατά την διάρκεια, από πραγματικό ενδιαφέρον, μακριά από κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες, είτε συμφωνώ με τις μορφές είτε όχι, γιατί δεν νιώθω ότι αυτό που είναι κρίσιμο αυτή την στιγμή είναι να συζητηθούν οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται αυτή η αλληλεγγύη, όσο να κριθεί το ίδιο το κράτος για τις πράξεις του».

Στέκι Αντίπνοια

Παρέμβαση αλληλεγγύης στον Μάριο Ζ.

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org

Την Κυριακή 21 Μάρτη κρεμάστηκε πανό για το Μαριο Ζ. και το γράμμα του, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η Unima για την μέρα κουκλοθέατρου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κρεμόταν από το πανό το γράμμα του Μάριου. Μάριε σύντομα θα είσαι κοντά μας.