Στις 21/2 δημοσιεύεται στη zougla.gr απόσπασμα από το πόρισμα των δύο ανακριτριών, Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητριάδη, που έχουν αναλάβει την υπόθεση “ χρυσή αυγή : εγκληματική οργάνωση”. Η δημοσίευση του πορίσματος ξεκίνησε από το vima.gr από όπου το πήραν και αναπαρήγαγαν κομμάτια του στη zougla.gr αλλά και στην εφημερίδα των συντακτών. Στo συγκεκριμένo άρθρο αναφέρεται το όνομα της συντρόφιsσας Κ.Γ., μίας από τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν στο στέκι τον Ιούνιο του 2008 όταν δέχτηκε επίθεση από ένα τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής.
Δεν μας εκπλήσσει η ευκολία που έχουν οι κάθε λογής δημοσιογραφίσκοι και λοιπά τσιράκια των αφεντικών των ΜΜΕ να δημοσιοποιούν και να εκθέτουν προσωπικά στοιχεία αγωνιστών και αγωνιστριών.
Όπως αναφέρουν άλλωστε οι τέσσερις σύντροφοι και συντρόφισσες σε κείμενο τους λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση:
«…η zougla.gr και ο δημοσιογραφίσκος Δ.Κ (ο ίδιος φρόντισε να διατηρήσει την ανωνυμία του) δημοσίευσε το όνομα και το επίθετο ενός από εμάς. Η άμεση αντίδραση μας είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση του ονόματος και την αντικατάσταση του με την λέξη ”μάρτυρας”. Παρόλα αυτά η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων είχε, για μια ακόμα φορά, πραγματοποιηθεί.
Φυσικά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική φόρα που δημοσιοποιούνται προσωπικά στοιχεία αγωνιστών. Η διαπόμπευση και η τρομοκράτηση είναι βασική στρατηγική των ΜΜΕ με σκοπό τον ”παραδειγματισμό” και την καταστολή-εκφοβισμό του αγωνιζόμενου κόσμου. Σε ότι μας αφορά δεν κρυβόμαστε και υπερασπιζόμαστε την πολιτική μας ταυτότητα με κάθε κόστος…».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση προκαλεί εντύπωση πως αυτοί που εκτίθενται δεν είναι όπως συνηθίζουν τα ΜΜΕ, οι κατηγορούμενοι αλλά οι κατήγοροι. Φαίνεται τελικά πως αυτό που έχει σημασία για να επιλέξουν την έκθεσή σου ή μη είναι η πολιτική σου ταυτότητα. Όταν δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένας μαχαιροβγάλτης, ένα ανθρωποειδές που επιτελείς την ατζέντα της εξουσίας τότε μένεις στο απυρόβλητο. Για αυτό και δεν αναφέρονται πουθενά τα ονόματα του Β. Σιατούνη και Α. Στράτου.
Τα ΜΜΕ αδιάλειπτα, ως κεντρικός μηχανισμός προπαγάνδας του κράτους, εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς του, επιχειρώντας να διαμορφώσουν τις συνειδήσεις της κοινωνίας, προωθώντας της τα πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά -κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού-, τρομοκρατώντας της, συκοφαντώντας αγώνες και αγωνιστές/στριες, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, αποσιωπώντας γεγονότα, αποκρύπτοντας ότι ο πραγματικός της εχθρός είναι το κράτος και ο καπιταλισμός που ως μόνο στόχο έχουν την υποταγή της.
Ας μην ξεχνάμε και την στάση των ΜΜΕ απέναντι στην δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη από τους φασίστες. Εκεί υιοθετούν σύσσωμοι, οι μηχανισμοί προπαγάνδας μια πρόσκαιρη και υποτιθέμενη αντιφασιστική ρητορική. Αυτό εξηγείται από το ότι στόχοι του συστήματος στην συγκεκριμένη συγκυρία ήταν να προλάβει την έκφραση της κοινωνικής οργής, να φανεί ο μόνος εγγυητής της ομαλότητας και ρυθμιστής των αναταραχών αλλά και να διευθετήσει τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς ώστε να θωρακίσει την κυριαρχία του. Έτσι τα ΜΜΕ σύμφυτα με τους κρατικούς σχεδιασμούς καπηλεύτηκαν την δολοφονία του Π. Φύσσα επιχειρώντας να απονοηματοδοτήσουν τον αντιφασισμό των από τα κάτω και να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία από το ότι η πηγή του φασισμού είναι η ίδια η ύπαρξη του κράτους και του κεφαλαίου.
Όσων αφορά εμάς:
Το θέμα δεν είναι μόνο πως κατ’ αρχήν είναι εξοργιστικό να βλέπουμε τα όνοματά μας να φιγουράρουν σε site και εφημερίδες, δίνοντας έδαφος για τη στοχοποίησή μας επειδή είμαστε αναρχικοί αγωνιστές από τον οποιοδήποτε που μπορεί να λάβει γνώση των στοιχείων που δημοσιεύονται. Γνωρίζουμε πολύ καλά τους κινδύνους που έχουμε να αντιμετωπίσουμε όταν αντιπαρατιθόμαστε ανοιχτά απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο και όλων των κατασταλτικών, παρακρατικών και προπαγανδιστικών μηχανισμών του, εμποδίζοντας τα σχέδιά τους, και κόντρα στα συμφέροντά τους. Δεν τρέφουμε ούτε αυταπάτες, ούτε ψευδαισθήσεις πως θα μας αφήσουν ήσυχους, ούτε το επιθυμούμε εν τέλει. Δεν παίζουμε, δεν περνάμε την ώρα μας, ασχολούνται μαζί μας επειδή πραγματικά τους βάζουμε εμπόδια. Τα προτάγματα της κοινωνικής επανάστασης, της αυτοδιεύθυνσης, της αυτοοργάνωσης, της συλλογικοποίησης που έρχονται κόντρα στην εξουσία τους, βρίσκουν ερίσματα στην κοινωνία, και αυτό τους εξοργίζει.
Μας δίνουν αφορμή να βγούμε να ξανά-μιλήσουμε. Εμείς για εμάς, μια που αναπαραγάγουν όσα έχουμε πει, αποκρύπτοντας την πολιτική μας ταυτότητα και διαχέοντας στην κοινωνία μια συγκεκριμένη εικόνα μας –αυτή των θυμάτων. Αποκρύπτοντας το κυριότερο, το γιατί γίναμε στόχος των φασιστών.
Είναι για τη θέση που παίρνουμε στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά. Είναι γιατί αγωνιζόμαστε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Ενάντια στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση. Ενάντια σε αυτούς που επιβάλλουν τους διαχωρισμούς, τις ανισότητες, την εξαθλίωση και την φτωχοποίηση. Ενάντια σε αυτούς που απομυζούν τις ζωές μας, καταπατούν τις ελευθερίες και την αξιοπρέπειά μας. Είναι γιατί στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, Γι’ αυτό αποτελούμε διαρκή στόχο όχι μόνο των παρακρατικών νεοναζιστικών ομάδων αλλά και των “επίσημων“ κατασταλτικών και προπαγάνδιστικών μηχανισμών του συστήματος. Και όταν μιλάμε με το εμείς δεν εννοούμε μόνο εμάς ως στέκι Αντίπνοια αλλά όλο τον αναρχικό χώρο, όλους τους αγωνιζόμενους και αγωνιζόμενες που συγκρούονται με τον καπιταλισμό.
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση, από την πρώτη δίκη κάναμε σαφές πως δεν περιμένουμε από κανένα δικαστήριο να απονείμει δικαιοσύνη. Δεν αφήσαμε και δεν πρόκειται να αφήσουμε τους παρακρατικούς της χρυσής αυγής να έχουν παρουσία στα δικαστήρια. Δεν δεχόμαστε και δεν πρόκειται να δεχθούμε κανενός είδους υπεράσπιση από αυτούς που λίγο καιρό πριν παρουσίαζαν τους μαχαιροβγάλτες «σαν τα παιδιά με τα μαύρα» που μοιράζουν φαγητό και προστατεύουν γριούλες. Παιχνίδια στην πλάτη μας δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτά και θα μας βρίσκουν διαρκώς απέναντί τους. Δεν πρόκειται να αφήσουμε η συγκεκριμένη υπόθεση να γίνει άλλο ένα πεδίο σπέκουλας από το κράτος, τα ΜΜΕ ή την καθεστωτική αριστερά.
Για εμάς ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου κοινωνικού – ταξικού αγώνα. Ο αντιφασισμός των από τα κάτω δεν τρέφει κρατικές αυταπάτες, διεξάγεται στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, σε σχολεία, σχολές και γειτονιές με μαχητικό αυτοοργανωμένο, οριζόντιο τρόπο. Εκεί που συγκρούεται ο κόσμος της ισότητας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης με τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ