Αντιρατσιστική συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής.

Μετά την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου Απαρχάιντ στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα από μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων», αποτελούμενη από μερικούς ακροδεξιούς νοικοκυραίους, «αγανακτισμένους πολίτες» και παρακρατικούς ναζιστές, και με βασικό πρωταγωνιστή στα πογκρόμ την ελληνική αστυνομία, ένα νέο «πείραμα» επιχειρείται να εφαρμοστεί στην πλατεία Αμερικής. Σε μια γειτονιά, όπου υπάρχει χρόνια συνύπαρξη ντόπιων και μεταναστών στις πλατείες, στους δρόμους, στα σχολεία, δοκιμάζεται να στηθεί τεχνητά ένα σκηνικό ρατσιστικής βίας και αστυνομοκρατίας.

Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια διάχυσης του ρατσισμού, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες κάλεσαν την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου στις 6 το απόγευμα σε συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής, προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά. Την ίδια μέρα στο ίδιο σημείο, αλλά μία ώρα αργότερα,  φασιστικές οργανώσεις καλούσαν σε ρατσιστικά πογκρόμ χαρακτηρίζοντας με βάση το χρώμα τους ως «εισβολείς» και «υπανθρώπους» άντρες, γυναίκες και παιδιά που μένουν χρόνια στην περιοχή. Από το πρωί οι κατασταλτικές δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους στην πλατεία Αμερικής δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό αστυνομοκρατίας. Το απόγευμα εμπόδισαν εκατοντάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων να προσεγγίσουν την πλατεία Αμερικής και απαγόρευσαν τη συγκέντρωσή τους στην πλατεία. Οι διαδηλωτές, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν πολλοί κάτοικοι ντόπιοι και μετανάστες, παρέμειναν συγκεντρωμένοι για ώρες στο πάρκο Κύπρου και διαδήλωσαν στους δρόμους της Κυψέλης σπάζοντας στο δρόμο το φόβο που θέλησαν να σπείρουν οι φασιστικές συμμορίες και οι κατασταλτικές δυνάμεις. Το μόνο που κατάφεραν τα φασιστοειδή ήταν να πραγματοποιήσουν μια θλιβερή συγκέντρωση ελαχίστων στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων, με πολλαπλάσιες δυνάμεις των ματ να έχουν αναλάβει την.. «περιφρούρηση» της συγκέντρωσής τους.

Μέσα σε συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, το κράτος και τα αφεντικά εξαπολύουν μια γενικευμένη επίθεση στην κοινωνία, εντείνοντας την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ως το πιο φτωχό και αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας, είναι αυτοί που δέχονται την αγριότερη επίθεση: Δολοφονίες στα σύνορα, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα. Αντιμετωπίζουν τη σκληρότερη εκμετάλλευση από τα αφεντικά. Βρίσκονται όμηροι της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής που τους χωρίζει σε «νόμιμους» και «λαθραίους», όπως με τον πρόσφατο νόμο για την ιθαγένεια που ορίζει ποια παιδιά έχουν «δικαιώματα» και ποια όχι, υπόσχεται τη νομιμοποίηση με απαγορευτικές για τους περισσότερους προϋποθέσεις και εντείνει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνθήκες καταδίωξης για όσους μένουν χωρίς χαρτιά.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος έχει κάθε συμφέρον από τη διάχυση του ρατσισμού μέσα στην κοινωνία.  Με τη βοήθεια των μ.μ.ε. στοχοποιεί τους μετανάστες ως «απειλή για τη σταθερότητα και την ασφάλεια» για να καλλιεργήσει το φόβο, την ταξική διαίρεση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και να εκβιάσει την εθνική ενότητα στο πλαίσιο της «διάσωσης της εθνικής οικονομίας», ώστε μέσα σε συνθήκες ανέχειας οι καταπιεσμένοι να στρέφονται ο ένας απέναντι στον άλλο, απέναντι στους πιο αδύναμους και όχι απέναντι στους πραγματικούς τους δυνάστες. Η προπαγάνδα των κυρίαρχων και των ακροδεξιών παπαγάλων τους συντρίβεται επάνω στην πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Για τη φτώχεια και την εξαθλίωση, για την ανεργία και τις δυσκολίες της επιβίωσης υπεύθυνοι είναι τα ντόπια και τα υπερεθνικά αφεντικά που ζουν εις βάρος μας λεηλατώντας τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Για το φόβο και την ανασφάλεια, οι υπεύθυνοι είναι το κράτος και οι λακέδες του. Δημιουργούν τις συνθήκες εξαθλίωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού. Σπέρνουν το φόβο στην κοινωνία μέσω των μ.μ.ε. στο όνομα της αντιμετώπισης της «εγκληματικότητας». Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι ο κρατικός μηχανισμός στην πραγματικότητα στηρίζει το εμπόριο ναρκωτικών και τη σωματεμπορία. Είναι επίσης γνωστό σε όλους πια πως την ίδια στιγμή που τα αφεντικά δείχνουν με το δάχτυλο ως υπαίτιους για την φτώχεια τους μετανάστες, τους εκμεταλλεύονται άγρια -όπως και τους ντόπιους- στα εργοτάξια, στα χωράφια, σε κάθε χώρο δουλειάς. Για να ενισχύσει την αστυνομική καταστολή και να επιβάλλει τους αντικοινωνικούς του σχεδιασμούς, το κράτος -ιδίως μετά την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε το Δεκέμβρη του ’08, στην οποία ντόπιοι και μετανάστες συναντήθηκαν στα οδοφράγματα δίνοντας μια εικόνα από το μέλλον που επιφυλάσσουν στα αφεντικά- βάζει στο στόχαστρο τούς κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους. Στόχος του να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι κοινωνικά και οικονομικά ισχυροί.

Το ίδιο το κράτος λοιπόν εκκολάπτει μέσα από την πολιτική του και στηρίζει με τους μηχανισμούς του τη δράση ρατσιστικών ομάδων, όπως συνέβη στον Άγιο Παντελεήμονα με το κλείσιμο της παιδικής χαράς, με τους εμπρησμούς τζαμιών,  με τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα μεταναστών που γίνονταν από παρακρατικούς με την κάλυψη της αστυνομίας. Χρησιμοποιεί τέτοιες ομάδες που εμφανίζονται ως «τοπικές επιτροπές», ώστε η αστυνομική κτηνωδία απέναντι στους μετανάστες να εμφανίζεται ως «λαϊκό αίτημα». Και χρησιμοποιεί τις παρακρατικές συμμορίες, οι οποίες επιτίθενται επίσης σε αγωνιστές και χώρους κοινωνικής αντίστασης που προτάσσουν την αλληλεγγύη και αντιπαλεύουν τον κοινωνικό εκφασισμό.Στα μέσα Δεκέμβρη του ’09 εμφανίστηκε στην πλατεία Αμερικής μια δράκα «αγανακτισμένων κατοίκων», κυρίως οπαδών του ΛΑΟΣ, ζητώντας «να καθαρίσει ο χώρος και να φύγουν οι θαμώνες». Η συγκέντρωσή τους έληξε άδοξα, με τον βουλευτή Θ. Πλεύρη να αποχωρεί βιαστικά, όταν δεκάδες κάτοικοι της περιοχής πήγαν στην πλατεία δηλώνοντας ξεκάθαρα πως οι ρατσιστές μισάνθρωποι είναι ανεπιθύμητοι στη γειτονιά. Η προσπάθειά τους να στήσουν νέα επιτροπή μίσους και η πάγια επιδίωξη του κράτους να επιβάλλει συνθήκες αστυνομοκρατίας σε κάθε σημείο της πόλης βρίσκουν κάλυψη από την «προοδευτική» εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το «Έθνος», που σε άρθρα τους παρουσιάζουν μια επίπλαστη εικόνα της πλατείας Αμερικής, με υποτιθέμενα προβλήματα και συγκρούσεις μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, δίνοντας υπόσταση σε μια χούφτα ακροδεξιών, που προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή στη γειτονιά.

Ακροδεξιοί και νεοναζί, με τις ευλογίες της αστυνομίας, φαντάζονται ότι μπορούν να μετατρέψουν μια πολυφυλετική γειτονιά της Αθήνας, με παράδοση συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών, σε πεδίο μισαλλοδοξίας και ρατσιστικού μίσους. Τα φασιστοειδή βάζουν στο στόχαστρο τούς μετανάστες και χώρους αυτοοργάνωσης και κοινωνικού αγώνα (στέκια νεολαίας, καταλήψεις στέγης, πάρκα).

Το κράτος  εμφανίζοντας τον αγώνα για κοινωνική ισότητα και ελευθερία και τις αντιστάσεις απέναντι στο ρατσισμό και τους φασίστες ως «διαμάχη ακροκινούμενων ομάδων» στοχοποιεί τις πλέον ριζοσπαστικές εκφράσεις του κοινωνικού αγώνα. Στο ίδιο μήκος κύματος με τα αστικά μ.μ.ε και την κρατική προπαγάνδα περί «ακροκινούμενων ομάδων», κινούνται διάφοροι παραγοντίσκοι της αριστεράς που, είτε επισκεπτόμενοι το υπουργείο δημόσιας τάξης είτε δίνοντας συνεντεύξεις τύπου, συναινούν στη διαχείριση του κοινωνικού ρατσισμού από το κράτος, το μηχανισμό δηλαδή που τον παράγει θεσμικά.

Απέναντι στο κράτος και τις φασιστικές συμμορίες, το φόβο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό βρέθηκαν και βρίσκονται χιλιάδες αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στην Κυψέλη, όπως και σε κάθε γειτονιά, ντόπιοι και μετανάστες, εργαζόμενοι και άνεργοι ζούμε μαζί, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις πλατείες. Μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα (ανεργία, εργασιακή εκμετάλλευση, ασφυκτικές συνθήκες ζωής στην πόλη-φυλακή, έλλειψη πράσινων ελεύθερων χώρων, έλεγχο και καταστολή) που πηγάζουν από τη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και τα αφεντικά. Και μαζί θα αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, με όπλο μας την αλληλεγγύη και με μόνους εχθρούς μας τους εχθρούς της ελευθερίας.

• Κανένας ρατσιστής και φασίστας δεν θα ορίσει ποιοι άνθρωποι θα ζουν μαζί στις γειτονιές της πόλης, ποιοι θα συχνάζουν στις πλατείες και ποιοι θα περπατούν στους δρόμους.

• Καμία συναίνεση στη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική του κράτους.

• Καμία ανοχή στις φασιστικές συμμορίες.

• Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες, Αντιρατσιστές/τριες, Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές της Αθήνας