ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, Σάββατο 27 Απρίλη, 12 μ.μ, Πλ. Μοναστηρακίου, Ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό

Η συνολική κρίση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Μεταφράζεται στην άγρια επιθετικότητα του κράτους και των αφεντικών, την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η επιβολή μιας σειράς μέτρων που αναδιαρθρώνουν τις συνθήκες εργασίας δημιουργούν ένα σύγχρονο καθεστώς δουλείας. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,  η παρανομοποίηση και η άγρια καταστολή των ταξικών αγώνων σε συνδυασμό με τη γιγάντωση της ανεργίας και της φτώχειας οδηγούν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στον αποκλεισμό από τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά και επιβάλλουν την κοινωνική εξαθλίωση.

Αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής επίθεσης κράτους και αφεντικών είναι η ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση εναντίον των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Άλλωστε η άγρια εκμετάλλευση και λεηλασία της κοινωνίας συμβαδίζει με την εκστρατεία τρομοκράτησής της και στοχεύει στον ολοκληρωτικό έλεγχο και υποταγή της. Έτσι οι αστυνομικές εισβολές και εκκενώσεις σε κατειλημμένους χώρους αγώνα, οι δικαστικές και κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον απεργών, οι βασανισμοί αγωνιστών, οι ευρείες επιχειρήσεις εναντίον των μεταναστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι φράχτες στα σύνορα, η απόπειρα τρομοκράτησης των τοπικών κοινωνικών αντιστάσεων που μαχητικά στέκονται απέναντι στη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και της ζωής τους (όπως οι αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική) είναι σημεία ενός ευρύτερου κρατικού σχεδιασμού για τη φίμωση κάθε φωνής αντίστασης που ξεπηδά από τα κάτω και βάζει αναχώματα στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση.

Το »διαίρει και βασίλευε» και ο κοινωνικός αυτοματισμός αποτελούν βασική στόχευση των κυρίαρχων. Πρόκειται για μια επιλογή που έχει ως στόχο την ενδοταξική αντιπαράθεση μεταξύ των από τα κάτω, τον αλληλοσπαραγμό των φτωχών ώστε να αποπροσανατολίζεται και να εκτονώνεται η κοινωνική οργή που γεννά η αντικοινωνική επίθεση κράτους και αφεντικών. Η εξατομίκευση, ο φόβος και ο κανιβαλισμός επιβάλλονται από τους κυρίαρχους ως όροι ζωής για τους εκμεταλλευόμενους και προβάλλονται ως η μόνη λύση για την επιβίωσή τους  

Οι επίσημες κατασταλτικές δυνάμεις συνεπικουρούνται από τη δολοφονική δράση των σύγχρονων φασιστικών ταγμάτων εφόδου που επιτίθενται ενάντια στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια και κάθε διαφορετικό από τα κοινωνικά πρότυπα (μετανάστες, ομοφυλόφιλους, ρομά) αλλά και σε απεργούς, αγωνιστές και ευρύτερα όσους αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της κυριαρχίας. Ο επιβαλλόμενος εκφασισμός της κοινωνίας μέσω της διάχυσης του φόβου και του ρατσισμού ενισχύεται από την καθεστωτική πριμοδότηση της δράσης των φασιστικών συμμοριών, ενώ ταυτόχρονα αυτές λειτουργούν και ως αντεπαναστατική εφεδρεία συνολικά του συστήματος.