Category: Αριστοβούλου και Πυλάδου γωνία…

Το Σάββατο 27 Οκτωβρίου του 2007 πραγματοποιούνται παρουσία εκατοντάδων συντρόφων/ισσων και φίλων τα εγκαίνια του στεκιού. Γίνεται προβολή του βίντεο “ένας περίπατος στις γειτονιές μας” (ένα βίντεο που έχει σα σημείο αναφοράς τις δράσεις που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε τοπικό επίπεδο και που με τον έναν ή άλλο τρόπο συμμετείχαμε και εμείς), ενώ ακολουθεί συζήτηση παρουσίασης του νέου μας χώρου με θέμα “αντίσταση, αυτοοργάνωση και κοινωνικοί χώροι”.

Το κείμενο που συνόδευσε το άνοιγμα του στεκιού:

Ένας περίπατος στις γειτονιές της πόλης ξεδιπλώνει μπροστά μας την αστική γκρίζα καθημερινότητα. Μία καθημερινότητα με τις χιλιάδες αντιφάσεις της, γεμάτη εικόνες που συνθέτουν το σκηνικό της μητρόπολης.

Μία βόλτα στου Φιλοπάππου πριν πέντε χρόνια μας έφερε αντιμέτωπους, για μία ακόμη φορά, με τη λογική του ελέγχου και της εμπορευματοποίησης. Τα σχέδια προέβλεπαν την τοποθέτηση καγκέλων για την περίφραξη ενός από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους της πόλης και τη μετατροπή τους σε εμπόρευμα προς κατανάλωση. Η εμπορευματοποίηση και ο ασφυκτικός έλεγχος της ζωής μας είναι συνυφασμένα με τα αναπτυξιακά σχέδια και τα μεγαλεπήβολα εθνικά τους οράματα (ολυμπιακοί αγώνες).

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε στο εργοστάσιο της Palco. Εκεί όπου τα αφεντικά, αφού ξεζούμισαν τις εργαζόμενες, αποφάσισαν για το καλό της τσέπης τους τη μεταφορά του εργοστασίου στα βαλκάνια, όπου το ξεζούμισμα είναι πιο αποδοτικό γι’ αυτούς (οικονομική ανάπτυξη το ονομάζουν…).

Περπατήσαμε λίγο πιο δίπλα, στη γέφυρα του Πουλόπουλου και βρεθήκαμε στην πρώην Κορεάτικη Αγορά. Τα πλάνα την ήθελαν εμπορικό-ψυχαγωγικό κέντρο, μετουσιώνοντας τον ελεύθερο χώρο και τη διασκέδαση σε επικερδή επιχείρηση.

Ύστερα ακολούθησαν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Σπαρμένες στις ταράτσες, ετυχώς λιγοστών φιλάργυρων γειτόνων μας, ήρθαν να ενισχύσουν το σήμα στο κινητό μας καθώς και τη δυνατότητα για “επικοινωνία”… εκπέμποντας καρκινογόνο ακτινοβολία.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, από τα κάγκελα στου Φιλοπάππου μέχρι τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, η γειτονιά αντιστάθηκε. Μέσα από αυτοοργανωμένες λαϊκές συνελεύσεις, χωρίς ιεραρχία και μακριά από τη λογική της αντιπροσώπευσης οι κάτοικοι με τον αγώνα τους μετέτρεψαν την Κορεάτικη Αγορά σε πάρκο, ρίχνουν την περίφραξη στον λόφο και συνεχίζουν να ξηλώνουν μέχρι τώρα τις κεραίες.

Μέσα από αυτούς τους αγώνες βρεθήκαμε και εμείς να συνεχίζουμε ένα ταξίδι κόντρα στην εξουσία, προτάσσοντας αντιστάσεις σε οτιδήποτε μας καταπιέζει και μας διαχωρίζει. Έχοντας επιλέξει να λειτουργήσουμε αυτοοργανωμένα και αντιιεραχικά, χωρίς διαμεσολαβητές, πάνω στις αρχές της σύνθεσης και της ομοφωνίας. Μακριά από κόμματα και θεσμούς (ΜΜΕ, μή κυβερνητικές οργανώσεις, δημοτικά συμβούλια, κρατικές αρχές) και χωρίς να αποσκοπούμε σε πολιτικά οφέλη. Ενάντια σε φασιστικές/ρατσιστικές λογικές που θέλουν τους ανθρώπους διαχωρισμένους με κριτίριο τον τόπο γέννησής τους και τη γλώσσα που μιλάνε. Αποδομώντας την πατριαρχία που γεννά σεξιστικές αντιλήψεις που διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση το φύλο και τις ερωτικές επιλογές του καθενός.

Έχοντας την ανάγκη να συναντιόμαστε και να επικοινωνούμε πραγματικά, δημιουργήσαμε ένα χώρο που συμπυκνώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ένα αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο δημιουργίας και αντίστασης που θα φιλοξενεί τις αρνήσεις μας και θα αποτελεί τόπο έκφρασης των επιθυμιών και του λόγου μας. Χώρος ανοιχτός για οποιαδήποτε/οποιονδήποτε επιθυμεί να ορθώσει αντιστάσεις και να δημιουργήσει μακριά από εμπορευματικές λογικές.

Ένας περίπατος στις γειτονιές της πόλης, δεκάδες αντιφάσεις στο γρίζο σκηνικό, όπου οι επιθυμίες και οι αρνήσεις μας χρωματίζουν με αντιστάσεις την καθημερινότητα…