Category: Μετανάστες

Στην Ελλάδα του 2013 οταν οι κολίγοι ζητάνε τα δεδουλευμένα, οι τσιφλικάδες απαντάνε με σφαίρες.
Κοινοι αγώνες ντόπιων & μεταναστών ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλευση.

Οι φράουλες είναι βαµµένες µε το αίµα των εργατών γης

Κι όµως και τσιφλικάδες υπάρχουν και κολίγοι και το καθεστώς δουλείας βασιλεύει. Στη Μανωλάδα οι τσιφλικάδες, δηλαδή οι µεγαλοϊδιοκτήτες φυτειών φράουλας, µε τους επιστάτες, δηλαδή τους µπράβους τους πυροβολούν, βασανίζουν, κτυπάνε, σκοτώνουν, φυλακίζουν, κλέβουν και πληρώνουν ΑΝ πληρώνουν εξευτελιστικά µεροκάµατα στους χιλιάδες κολίγους, δηλαδή τους εργάτες γης.

Το καθεστώς που επικρατεί στην Ηλεία δεν αποτελεί παρεκτροπή ούτε εξαίρεση είναι ο κανόνας. Ο κανόνας που τα τελευταία ιδίως χρόνια διέπει κάθε εργασιακή σχέση. Φυσικά οι εργασιακές συνθήκες τις οποίες βιώνουν οι ξένοι εργάτες είναι κατά πολύ χειρότερες από αυτές που βιώνουν οι ντόπιοι (αν και αποτελούν τις µελλοντικές συνθήκες εργασίας για όλους µας), ιδίως οι µετανάστες χωρίς χαρτιά (το να µην έχει ένας εργάτης χαρτιά τον καθιστά ακόµα πιο «απαξιωµένο» και όµηρο στις ορέξεις του καθενός µιας και είναι άνθρωπος ο οποίος «δεν υπάρχει») οι οποίοι όντας οι πιο εξαθλιωµένοι αποτελούν εύκολη λεία στα νύχια του κάθε δαιµόνιου επιχειρηµατία ο οποίος εκµεταλλεύεται στο έπακρο την εξαθλίωση και την ανάγκη αυτών των ανθρώπων για να πλουτίσει.

Το κράτος σε ρόλο υπηρέτη του κεφαλαίου νοµοθετεί και στην ουσία νοµιµοποιεί κάθε σχεδιασµό και επιδίωξη των αφεντικών εις βάρος των εργαζόµενων στρώνοντας µε αυτό τον τρόπο το δρόµο για την επέλαση ενάντια σε κάθε εργατικό κεκτηµένο (απελευθέρωση απολύσεων, µειώσεις µισθών, κατάργηση συλλογικών συµβάσεων, αύξηση ορίων ηλικίας, κατάργηση δώρων και επιδοµάτων, µη καταβολή δεδουλευµένων και ότι άλλο απαιτήσουν τα αφεντικά ώστε να διασφαλίσουν και να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους). Όλα αυτά τα οποία οδηγούν στην υποτίµηση της εργατικής δύναµης και κατά επέκταση της ίδιας της ζωής µας έχουν δηµιουργήσει µια συνθήκη στην οποία κάθε αφεντικό θεωρεί ότι όχι µόνο του ανήκει η εργατική δύναµη αλλά και η ίδια η ζωή του κάθε εργαζόµενου. Κι έτσι πιστεύει, µε τις ευλογίες του επίσηµου κράτους, ότι µπορεί να κάνει ότι θέλει ακόµα και να πυροβολεί τους εργαζόµενους όταν αυτοί διεκδικούν τα δεδουλευµένα τους.

Οι µόνοι που µπορούν και πρέπει να βάλουν φραγµό στους σχεδιασµούς του κεφαλαίου και του κράτους είναι οι ίδιοι οι εργάτες. Μέσα από αυτοοργανωµένους, αδιαµεσολάβητους, ριζοσπαστικούς αγώνες ντόπιοι και µετανάστες να αντισταθούµε στην καταπίεση, την εκµετάλλευση, τους επίπλαστους διαχωρισµούς, τους εξευτελισµούς και την συνεχιζόµενη υποβάθµιση των ζωών µας.

Ας µη σκύψουµε άλλο το κεφάλι, ας ορθώσουµε το ανάστηµά µας και ας σταθούµε ο ένας δίπλα στον άλλο ενάντια σε κάθε δυνάστη.

Μποϊκοτάζ στις φράουλες Μανωλάδας

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών για ένα κόσµο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας

Προβολή ταινίας “Τα σταφύλια της οργής” Σάββατο 27 Απριλίου 2013, 19:30

Την Πέμπτη 17/1 και λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα, ένα μηχανάκι με δύο άτομα επί της οδού Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα, πλησίασε ένα ποδηλάτη και τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Το θύμα ένας 26χρονος πακιστανός. Oι θύτες δύο έλληνες ο Χρήστος Στεργιόπουλος 29 ετών και ο Διονύσης Λιακόπουλος 25 ετών κάτοικοι Νέας Σμύρνης. Η αντίδραση των κατοίκων και η οξυδέρκεια ενός ταξιτζή να συγκρατήσει την πινακίδα τους, ανάγκασαν την αστυνομία να τους αναζητήσει και εν τέλει να τους συλλάβει λίγο αργότερα, στο Σύνταγμα. Τα θρασύδειλα καθάρματα είχαν βγει για κυνήγι μεταναστών, αφού πάνω τους βρέθηκαν δυο μαχαιριά και κυκλοφορούσαν με καλυμμένη πινακίδα.

Από την πρώτη στιγμή μπάτσοι και ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία όπως πάντα, προσπαθούν να μας πείσουν πως το «συμβάν» οφείλεται σε μια παρεξήγηση. Οι δυο δολοφόνοι υπό την επήρεια αλκοόλ, παρεξηγήθηκαν που ο μελαμψός μετανάστης τους έκλεισε το δρόμο με το ποδήλατό του και πάνω στα νεύρα τους του έριξαν και μερικές μαχαιριές. Παρόλη την επιμονή τους αναγκάζονται να παραδεχτούν πως τελικά οι δύο δολοφόνοι όχι μόνο «έτυχε» να έχουν πάνω τους μαχαίρια, αλλά είχαν στα σπίτια τους στιλέτα, αεροβόλα, σιδερογροθιά, κτλ αλλά όλως τυχαίως και καμιά 50αριά προπαγανδιστικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.

Η επίθεση δεν αποτελεί ούτε τυχαίο ούτε και μεμονωμένο περιστατικό. Τα τελευταία χρόνια αριθμούνται εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες επιθέσεις εναντίων ανυποψίαστων μεταναστών στο κέντρο της Αθηνάς αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια. Κράτος και αφεντικά σε καιρούς κρίσης πριμοδοτούν υλικά, ηθικά και πολιτικά τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Στόχος είναι η τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και γενικότερα όλης της κοινωνίας που ασφυκτιά υπό το βάρος μιας πολιτικής αφαίμαξης των ζωών μας, και να στρέψουν τους από τα κάτω σε έναν πόλεμο όλων εναντίων όλων. Κι αν σήμερα στο στόχαστρο των φασιστικών μαχαιριών βρίσκονται μετανάστες συνάδελφοι ή γείτονες μας, αύριο θα βρίσκεται οποιοσδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια τους ή δεν ικανοποιεί την μισάνθρωπη αισθητική τους.

Ενάντια λοιπόν στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον επιβαλλόμενο εκφασισμό, να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και την οργάνωση μας απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες. Με στέκια, καταλήψεις, σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες, με αντιφασιστικές περιπολίες και ομάδες αυτοάμυνας, με λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες και χαριστικά παζάρια.

 ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ή ο καθένας μόνος του και ηττημένοι ή όλοι μαζί και νικητές

Για την πείνα, την εξαθλίωση, την υποβάθμιση και την υποτίμηση της ζωής μας, τον περιορισμό των ελευθεριών μας, την ανέχεια, τους καθημερινούς εξευτελισμούς, την φτώχεια, τη μιζέρια δεν φταίνε οι πιο φτωχοί και οι πιο αδύναμοι. Ευθύνονται αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν, αυτοί που κερδοσκοπούν εις βάρος μας, αυτοί που διατηρούν και αυξάνουν τα προνομιά τους και τα κέρδη τους στηριζόμενοι στη δικιά μας φτωχοποίηση. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους πολιτικούς διαχειριστές (όλων των αποχρώσεων) του συστήματος οι οποίοι σχεδιάζουν και αποφασίζουν (μαζί με τους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ) όλα αυτά τα νέα μέτρα καθώς και τα αφεντικά τα οποία στο όνομα της κρίσης (που οι ίδιοι οι καπιταλιστές δημιούργησαν) προσπαθούν να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους λεηλατώντας με μεγαλύτερη ένταση όλους εμάς.

Μέσα σε αυτή τη πραγματικότητα όπου το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας ασφυκτιά, οι από τα πάνω προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα δεινά μας φταίνε οι πιο εξαθλιωμένοι, οι πεινασμένοι και πρέπει να στραφούμε εναντίον τους. Στην ουσία μας λένε να αρχίσουμε να εξοντώνουμε ο ένας τον άλλο ώστε στο τέλος να είμαστε απομονωμένοι, αδύναμοι, μόνοι και άρα εύκολα διαχειρίσιμοι και βορά στους δικούς τους σχεδιασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό που μας προτείνουν είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός, να φάμε οι φτωχοί τους φτωχούς γιατί δεν μας χρειάζονται όλους και για να αναλωθούμε σε μια μάχη μεταξύ μας ώστε αυτοί ανενόχλητοι να συνεχίζουν τη λεηλασία μας. Continue reading Προβόλη της ταινίας “le havre”, στο χώρο του στεκιού, τη Παρασκευή 5 Οκτωβρίου.

“Όταν η αρκούδα χορεύει στον κήπο σου σύντομα θα μπει και στο σπίτι σου…”

Το τελευταίο διάστημα φαινόμενα ρατσιστικής και φασιστικής βίας παρατηρούνται όλο και πιο συχνά στη γειτονιά μας.

Στις 29/6 -και ενώ χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες  με απίστευτη βαρβαρότητα επιχείρησαν να διαλύσουν την απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους- στα Κάτω Πετράλωνα, στο ΙΚΑ, δύο μετανάστες έπεσαν θύματα φασιστικής επίθεσης με αποτέλεσμα να μεταφερθούν αιμόφυρτοι στο νοσοκομείο. Πριν λίγες ημέρες, πάλι στα Πετράλωνα, Πακιστανοί μετανάστες δέχτηκαν ρατσιστική επίθεση στο σπίτι τους, ενώ κοιμόντουσαν.

Τέτοιου είδους φαινόμενα δεν είναι ξεκομμένα και τυχαία αλλά αποτελούν μέρος των πολιτικών επιλογών των κυριάρχων.

Φτώχεια, εξαθλίωση, καταπίεση και εκμετάλλευση είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το παρόν και το μέλλον που επιφυλάσσουν και επιβάλλουν με κάθε μέσο κράτος και αφεντικά  στην κοινωνία.

Οι κυρίαρχες πολιτικές κυβέρνησης, ΔΝΤ και τρόικας καταστρέφουν οποιαδήποτε κοινωνική και προνοιακή δομή, συγχωνεύουν σχολεία και νοσοκομεία, ξεπουλάνε κάθε δημόσιο αγαθό, απελευθερώνουν τις απολύσεις και εκτοξεύουν την ανεργία στα ύψη. Ταυτόχρονα, προωθούν ως μόνη λύση για την επιβίωσή μας τον αλληλοσπαραγμό των από κάτω και την ένταση της κυρίαρχης αξίας του καπιταλισμού: του ατομικισμού και της επικράτησης του δυνατότερου. Προσπαθούν να μετατρέψουν την αγανάκτηση  σε έναν πόλεμο «όλων εναντίον όλων».

Κράτος και παρακράτος, σε αγαστή σύμπνοια, καλλιεργούν το βολικότατο για το σύστημα κοινωνικό κανιβαλισμό. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν οι διάφορες φασιστικές ομάδες συνεπικουρούμενες από την αστυνομία και προωθούμενες από τα ΜΜΕ. Η εγκληματική τους πρόταση, που αποσκοπεί στο να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, στην ουσία αποτυπώνεται στην φράση «πόλεμος στους εξαθλιωμένους και όχι στην εξαθλίωση».

Πρώτο και ευκολότερο στόχο στον «πόλεμο» αυτό αποτελούν οι μετανάστες, οι οποίοι υπήρξαν εδώ και χρόνια αντικείμενο εκμετάλλευσης στην ελληνική κοινωνία. Το κυνήγι των μεταναστών δεν αποτελεί  λύση απέναντι στην κρίση, ενώ είναι μια κεντρική επιλογή της κυριαρχίας για να δημιουργήσει την απαραίτητη συνεκτικότητα μέσα στους κόλπους της κοινωνίας.

Στη συνέχεια, βέβαια, ο κατευθυνόμενος κοινωνικός κανιβαλισμός θα ανοίξει θανάσιμα μέτωπα προς τους αλλόθρησκους, τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους και κάθε είδους «διαφορετικούς» από αυτό που οι κυρίαρχοι προστάζουν. Στο τέλος δε θα μείνει κανείς. Η μοναδική προοπτική της εξουσίας ήταν ανέκαθεν ο θάνατος.

Οι συνθήκες αυτές ευνοούν μόνο τους κυρίαρχους και την προσπάθειά τους να πετσοκόψουν την όποια αντίσταση και δράση ενάντιά τους, παρουσιάζοντάς την ως σύγκρουση «ακραίων» ομάδων με μόνο κοινό παρονομαστή την τυφλή βία.

Εμείς, που ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, δεν πρέπει να αποδεχθούμε αυτή την κατάσταση, παραμένοντας απαθείς και αδιάφοροι όταν χτυπούν το διπλανό μας, επειδή νομίζουμε πως δε μας αφορά. Αύριο μπορεί να βρίσκεται ο καθένας από εμάς σε αυτή τη θέση. Όπως λέει η παροιμία: «Όταν η αρκούδα χορεύει στον κήπο σου σύντομα θα μπει και στο σπίτι σου».

Να μην επιτρέψουμε στον ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις φασιστικές συμμορίες να διαλύσουν τις γειτονιές μας.

Να μη συναινέσουμε στη δολοφονική βία των παρακρατικών συμμοριών.

Να αντισταθούμε, δίνοντας ζωή στις γειτονιές μας και παλεύοντας για την ανατροπή του συστήματος.

Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να μας σώσει.

Μόνο με την αυτοοργάνωση, τη συλλογική δράση και την αλληλεγγύη θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Αντίσταση, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη στις γειτονιές μας και παντού!

Πάει ένας χρόνος από την υπογραφή του περιβόητου «μνημονίου στήριξης της ελληνικής οικονομίας». Πάει ένας χρόνος τώρα που πολιτικοί, Μ.Μ.Ε. και οικονομικά think tanks προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κρίση είναι και δικιά μας ευθύνη, ότι όλοι χρωστάμε, και άρα πρέπει εμείς να «βάλουμε πλάτη» για να βγούμε από τη δύσκολη θέση· εξίσου οι εργαζόμενοι με τα αφεντικά, εξίσου οι  τράπεζες και οι βιομήχανοι με τους ανέργους και πάει λέγοντας… ότι όλοι οι έλληνες είμαστε στο ίδιο καράβι και ή μαζί θα βουλιάξουμε ή μαζί θα σωθούμε…

Επειδή πια το επιχείρημα αρχίζει να ακούγεται παρανοϊκό, επειδή ξέρουμε πως δε φταίμε εξίσου όσοι απλώς τόσα χρόνια τα βγάζαμε πέρα με εκείνους που πλούτιζαν στις πλάτες μας, η αρχική αμηχανία έχει δώσει τη θέση της σε μια και μόνη βεβαιότητα:  ή κάτι πρέπει να αλλάξει ή προοριζόμαστε να ζήσουμε στην εξαθλίωση για την υπόλοιπη ζωή μας. Και το μόνο που μπορεί πλέον να κάνει το καθεστώς μπροστά στη διαρκώς ογκούμενη κοινωνική οργή –μην μπορώντας να την αποσοβήσει-  είναι να τη διαχειριστεί, να τη στρέψει σε κατευθύνσεις ανώδυνες για αυτό, εκτονωτικές, κανιβαλιστικές. Προκειμένου να μας στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου θα χρησιμοποιήσει –και χρησιμοποιεί ήδη- όσα όπλα διαθέτει. Ο πρώτος και πιο εύκολος στόχος όπως πάντα είναι ο πιο αδύναμος: οι μετανάστες που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους λόγω των «ανθρωπιστικών επεμβάσεων» της Δύσης, που αποτέλεσαν για χρόνια το αντικείμενο της σκληρότερης εκμετάλλευσης, και τώρα ζουν στις γειτονιές του κέντρου. Άνθρωποι που δε βρίσκονται εδώ από επιλογή αλλά από ανάγκη, που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα παράλογο καθεστώς παρανομοποίησης και γκετοποίησης, αντιμέτωποι με μια συνθήκη όλο και μεγαλύτερης εξαθλίωσης, άνθρωποι που πλέον αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Έτσι, γίναμε μάρτυρες την τελευταία περίοδο ρατσιστικών πογκρόμ μέσα στην πόλη μας. Είδαμε φασιστικές συμμορίες, υπηρετώντας αυτήν ακριβώς τη λογική και πολιτική, να επιτίθενται αδιακρίτως σε μετανάστες, να εισβάλουν σε σπίτια, να μαχαιρώνουν, να ξυλοκοπούν. Δίπλα τους τα ΜΑΤ χωρίς καμία εντολή και πρόθεση επέμβασης και παράλληλα δημοσιογράφοι, πολιτικοί και «φιλήσυχοι πολίτες» να αποδίδουν συλλογική ευθύνη σε όλους ανεξαιρέτως τους «ξένους» για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Η συνέχεια αυτής της «παράλογης λογικής» είναι να στοχοποιηθούν οι αμέσως πιο ευάλωτοι και όσοι αντιστέκονται: οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι απεργοί, οι διαδηλωτές κοκ.

Το καθεστώς, που αντιμετωπίζει μια σημαντικότατη κρίση –τόσο οικονομική όσο και κοινωνική και θεσμική, διαθέτει μόνο έναν τρόπο για να βγει αλώβητο, η ακόμη και κερδισμένο, από αυτή την ιστορία: να υποτιμήσει ακόμη περισσότερο τη δική μας ζωή. Για την εξουσία αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος. Για εμάς είναι πλέον σαφές πως η αναγνώριση του «εχθρού» στο πρόσωπο του πιο ευάλωτου τμήματος της κοινωνίας είναι αδιέξοδη και  μόνο να μας βλάψει μπορεί, ότι είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία αυτών που πραγματικά εχθρεύονται τη ζωή μας, αυτών που επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε κανίβαλους, προκειμένου να είναι διασφαλισμένη η δική τους κερδοφορία.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό καλούμαστε να επιλέξουμε την αλληλεγγύη ή τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η πρακτική της αλληλοεξόντωσης των αδύναμων, ντόπιων ή μεταναστών, είναι η καλύτερη λύση για την εξουσία που επιδιώκει με κάθε τρόπο να μας διαιρέσει και να μας αποδυναμώσει. Εχθρός μας όμως δεν είναι ο διπλανός μας, ο άνθρωπος που υποφέρει και κινδυνεύει καθημερινά, εχθροί μας είναι όλοι εκείνοι που μας λεηλατούν και μας υποθηκεύουν. Και μόνη μας ελπίδα είναι να σταθούμε δίπλα-δίπλα, ντόπιοι και μετανάστες, να δημιουργήσουμε τις δικές μας δομές, να οργανώσουμε την κοινωνική αυτοάμυνα απέναντι στην εξουσία, τα αφεντικά και τους φασίστες. Να ανακαλύψουμε τον πολιτισμό της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης. 

 

Ανοιχτή συνέλευση

Κυριακή 5 Ιουνίου, 5 μ.μ., πλατεία Μερκούρη, Άνω Πετράλωνα

 

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου, Θησείου

   Φτώχεια-εξαθλίωση-καταπίεση-εκμετάλλευση: τέσσερις λέξεις που χαρακτηρίζουν το παρόν και το μέλλον που επιφυλάσσουν και επιβάλλουν με κάθε μέσο οι κυρίαρχοι στην κοινωνία. Ταυτόχρονα προωθούν σαν μόνη λύση για την επιβίωσή μας τον αλληλοσπαραγμό των από τα κάτω, την εφαρμογή του νόμου της ζούγκλας, όπου επικρατεί ο πιο δυνατός. Μια συνθήκη ζωής στην οποία θα κυριαρχεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Ενώ παράλληλα όποιος δεν συμμορφώνεται, δεν συναινεί στους αντικοινωνικούς τους σχεδιασμούς και επιλέγει το δρόμο της αντίστασης έρχεται αντιμέτωπος με την κρατική καταστολή και τρομοκρατία.

   Μέσα σε αυτή τη συνθήκη επιστρατεύονται οι κάθε λογής παρακρατικές-φασιστικές συμμορίες, οι οποίες, μυρίζοντας το φόβο και το ανθρώπινο αίμα, βγαίνουν από τις τρύπες τους και με το δάκτυλο υποδεικνύουν ως εχθρό το διπλανό μας, τον πιο εξαθλιωμένο, το μετανάστη, τον άστεγο, τον πιο αδύναμο. Έτσι συνέβη και με αφορμή την αποτρόπαια δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, για μια βιντεοκάμερα. Τις επόμενες ημέρες στην περιοχή γύρω από το σημείο της δολοφονίας και μέχρι την Ομόνοια εκτυλίσσονται σκηνές αγριότητας: ομάδες ακροδεξιών με μαχαίρια, κράνη, παλούκια μαχαιρώνουν και ξυλοκοπούν αδιακρίτως μετανάστες, σπάνε τα μαγαζιά και τα σπίτια τους. Οι διάφοροι παρακρατικοί φασίστες, χέρι-χέρι με ένα συρφετό από υστερικούς πατριώτες και ρατσιστές, με την προστασία και επίβλεψη της αστυνομίας και υπό τα παραληρήματα και τις φονικές ιαχές των ΜΜΕ, εξαπέλυσαν για πέντε μέρες πογκρόμ εναντίον των από κάτω, των πιο αδύναμων, των πιο ευάλωτων, των μεταναστών. Οι τελευταίοι αποτέλεσαν τον εύκολο στόχο για τα αγελαία ένστικτα όσων δεν θέλουν να αντικρίσουν την πραγματικότητα και καθοδηγούμενοι από τα διάφορα φασιστοειδή επιλέγουν τη λύση που τους προσφέρει το κράτος-άλλωστε τα πογκρόμ αποτέλεσαν και αποτελούν την συμπύκνωση της μεταναστευτικής του πολιτικής. Ταυτόχρονα, οι φασίστες, καθοδηγούμενοι και επικουρούμενοι από τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν στις καταλήψεις Σκαραμαγκά και Villa Amalias, οι οποίες βρίσκονταν κοντά στο χώρο της δολοφονίας του Μ. Καντάρη και στέκονταν εμπόδιο στα κανιβαλιστικά τους σχέδια, όπως αποτελούν τόσα χρόνια εμπόδιο στα αντικοινωνικά σχέδια του κράτους και ταυτόχρονα εφαλτήρια αγώνα. Φυσικά, ο κόσμος της ελευθερίας και της αλληλεγγύης περιφρούρησε τα απελευθερωμένα κοινωνικά εδάφη και έτρεψε σε φυγή τα παρακρατικά ανδρείκελα της χρυσής αυγής. Continue reading Ενάντια στο φόβο, την κρατική τρομοκρατία, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών για ζωή, ισότητα και ελευθερία

από το κοινωνικό χαράκωμα Villa Amalias

Εδώ και τρεις μέρες στην ευρύτερη-κατά κύριο λόγο-περιοχή γύρω από τη Villa Amalias διαδραματίζονται γεγονότα, που νοήμονες άνθρωποι ζώντες εν έτη 2011, θα θεωρούσαν ότι πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, εδώ και τρία χρόνια περίπου, που κάποιοι δεν την έχουν βιώσει, κάποιοι δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι αποχαυνώνονται και δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι επαναπαύονται και κάποιοι όπως φαίνεται την αποζητούν.

Με αφορμή τον καταδικαστέο φόνο-από όλους μας-του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, κάποιοι θεώρησαν πως έφτασε η ώρα να καθαρίσουν την περιοχή από εκείνα τα παράξενα και μιαρά όντα (κατ’ αυτούς), τους μετανάστες, εξαπολύοντας ένα αδιάκριτο πογκρόμ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, και με τα κανάλια να έχουν στήσει χορό γύρω από το πτώμα (διογκώνοντας όλα τα κακώς κείμενα αυτής της υπόθεσης) , βγήκαν ξανά οι γνωστοί μας πλέον γείτονες (άραγε η χρυσή αυγή είναι το καινούργιο όνομα κάποιας περιοχής των αθηνών, που δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό λόγω γραφειοκρατίας στην ταμπέλα;) να βοηθήσουν τους κατοίκους που φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους. Ξαφνικά ο θάνατος ενός ανθρώπου από άγνωστους με σκοπό τη ληστεία, μετατράπηκε στο θάνατο ενός ολόκληρου «έθνους», από τους λαθρομετανάστες που δρουν ανεξέλεγκτα. Το καλύτερο σενάριο για τους φωσκολικούς φασίστες και κατοίκους νοσταλγούς μιας καθαρότητας ελληνικής, που την έχουν χάσει εδώ και τουλάχιστον μισή χιλιετία (αν υπήρχε ποτέ δηλαδή), για να οργανώσουν φιέστες με τρόπαιο οποιονδήποτε μετανάστη βρεθεί στο διάβα τους. Continue reading Κείμενο της κατάληψης Villa Amalias για τα γεγονότα μετά την δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη

Στις 9 Μαρτίου, μετά από 44 ημέρες, έληξε η απεργία πείνας των αγωνιζόμενων μεταναστών εργατών η οποία ξεκίνησε από τις 25 Γενάρη.

Έγιναν δεκτά αρκετά από τα αιτήματα των απεργών :

-Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

-Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200  σε 120 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

-Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).

-Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.

ο αγώνας συνεχίζεται

κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο