…όμως το αίμα δεν κάνει τ’ αδέρφια, η ιστορία ξέρει να μιλάει, κι όποιος δεν έχει αυτιά για ν’ ακούσει, γύρω απ’ τον τάφο του κυκλοφοράει…
Η καλοκαιρινή Αθήνα, η τέλεια εικόνα της υποβάθμισης. Τσιμέντα πυρωμένα στους 40 υπό σκιάν, εκεί που φρόντισαν να κάψουν τα βουνά του λεκανοπεδίου για να μη μπορεί να φυσήξει ούτε ανάσα, εκεί που οι δήμαρχοι καταστρέφουν τα πάρκα για να φτιάξουν γκαράζ, εκεί που χαράζουν στα βουνά αυτοκινητόδρομους, για να μην καθυστερήσουν εργαζόμενοι, καταναλωτές και εμπορεύματα, κι ας μη μείνει τίποτα που να θυμίζει ζωή. Ωστόσο, η καλοκαιρινή Αθήνα, δε μοιάζει σε τίποτα με την καλοκαιρινή Καμπούλ (όπου υπάρχει μέχρι και σήμερα ελληνική στρατιωτική παρουσία). Εκεί υπάρχει η έρημος. Η έρημος που επέβαλλε η επικράτηση του “καλού μας πολιτισμού” πάνω στον “κακό πολιτισμό των άλλων”. Και οι “άλλοι”, οι απολίτιστοι και οι βρόμικοι, συσσωρεύονται στην πόρτα μας, για να ξεφύγουν από την έρημο που τους χαρίσαμε.
Οι μετανάστες από την Ασία και την Αφρική είναι το θέμα των ημερών. Γιατί, όπως θα ισχυριστούν εκείνοι που τζογάρουν στο φόβο, αυτοί είναι που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής στην Αθήνα. Είναι πολλοί, θα γίνουν περισσότεροι, είναι γενικώς διαφορετικοί και τελικά απολίτιστοι, είναι εγκληματίες και άγριοι. Η Μενάνδρου, η Γερανίου, το παλιό Εφετείο, ο Άγιος Παντελεήμονας είναι τα σημεία επικέντρωσης της νέας εθνικής εκκαθάρισης. Ο τηλεοπτικός χρόνος, το μέτρο διαμόρφωσης μίας κοινωνίας χωρίς ζωή, μοιράζεται αφειδώς σε εγνωσμένους φασίστες και λιγότερο εγνωσμένους φασίστες, που ξερνάνε το μίσος τους προς πάσα κατεύθυνση και στοχοποιούν, όλο και σαφέστερα, τους πιο καταπιεσμένους και εξαθλιωμένους. Και οι νταβατζήδες της καθημερινότητάς μας, στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων, τρέμουν μετρώντας τα ποσοστά τους και υπολογίζοντας με πόσα κεφάλια μεταναστών θα ανακάμψουν.
Δε θα προσποιηθεί κανείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Στο κέντρο της Αθήνας στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι, αγριεμένοι από την πείνα και τη δίψα, κορίτσια από την Αφρική “μεζεδάκια” για τον κάθε σιχαμένο μικροαστό, αόρατοι για τις στατιστικές υπηρεσίες και τα Μ.Μ.Ε., βορά στις ανάγκες “διασκέδασης” του κάθε μπάτσου που χτυπάει, εξευτελίζει, δολοφονεί. Δεν έχουν κανένα λόγο να είναι ευχαριστημένοι και ήσυχοι, δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Άλλωστε, μετά την έρημο που χάρισε σε αυτούς, η Δύση μοίρασε στους δικούς της υπηκόους την περιώνυμη Κρίση. Οι μετανάστες πια δε μπορούν να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης, όπως τους είχαμε συνηθίσει παλαιότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν και σήκωσαν στην πλάτη τους την “ανάπτυξη για ένα κομμάτι ψωμί. Τώρα δεν έχουμε δουλειά για κανέναν, κι αυτοί οι βρόμικοι, οι απολίτιστοι και οι εγκληματίες μας μπαίνουν στο μάτι. Και, μπροστά στην απειλή ενός νέου Δεκέμβρη των απελπισμένων, η εξουσία επιλέγει, όπως πάντα κι όπως παντού, να παρατάξει στους δρόμους το οργανωμένο παρακράτος, να τσιρίξει και να διαιρέσει, να κατευθύνει τον φόβο και την οργή στους ευάλωτους, να ρίξει στο πλήθος εκείνους των οποίων το τομάρι δε στοιχίζει τίποτα.
Αυτός ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης γυαλίζει πλέον δημόσια τα όπλα του. Δεν έχει άλλη επιλογή. Και θέλει πάση θυσία να ξεχάσουμε ότι η αλληλεγγύη των καταπιεσμένων ήταν πάντα η μόνη ασύμμετρη απειλή στα σχέδιά του.
Όταν οι φασίστες μιλάνε ανοιχτά, η κάθε σιωπή είναι συνενοχή.
Στο τρόμο που σπέρνουν θα προτάξουμε την αλληλεγγύη και την οργή μας, κάθε μέρα και κάθε λεπτό.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ, 7 Μ.Μ., ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ
Εδώ η αφίσα της συγκέντρωσης/προβολής στην πλατεία Αγίας Αικατερίνης σε pdf.
Εδω η προκήρυξη του στεκιού σε pdf.
