Category: Προκηρύξεις

Στην Ελλάδα του 2013 οταν οι κολίγοι ζητάνε τα δεδουλευμένα, οι τσιφλικάδες απαντάνε με σφαίρες.
Κοινοι αγώνες ντόπιων & μεταναστών ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλευση.

Οι φράουλες είναι βαµµένες µε το αίµα των εργατών γης

Κι όµως και τσιφλικάδες υπάρχουν και κολίγοι και το καθεστώς δουλείας βασιλεύει. Στη Μανωλάδα οι τσιφλικάδες, δηλαδή οι µεγαλοϊδιοκτήτες φυτειών φράουλας, µε τους επιστάτες, δηλαδή τους µπράβους τους πυροβολούν, βασανίζουν, κτυπάνε, σκοτώνουν, φυλακίζουν, κλέβουν και πληρώνουν ΑΝ πληρώνουν εξευτελιστικά µεροκάµατα στους χιλιάδες κολίγους, δηλαδή τους εργάτες γης.

Το καθεστώς που επικρατεί στην Ηλεία δεν αποτελεί παρεκτροπή ούτε εξαίρεση είναι ο κανόνας. Ο κανόνας που τα τελευταία ιδίως χρόνια διέπει κάθε εργασιακή σχέση. Φυσικά οι εργασιακές συνθήκες τις οποίες βιώνουν οι ξένοι εργάτες είναι κατά πολύ χειρότερες από αυτές που βιώνουν οι ντόπιοι (αν και αποτελούν τις µελλοντικές συνθήκες εργασίας για όλους µας), ιδίως οι µετανάστες χωρίς χαρτιά (το να µην έχει ένας εργάτης χαρτιά τον καθιστά ακόµα πιο «απαξιωµένο» και όµηρο στις ορέξεις του καθενός µιας και είναι άνθρωπος ο οποίος «δεν υπάρχει») οι οποίοι όντας οι πιο εξαθλιωµένοι αποτελούν εύκολη λεία στα νύχια του κάθε δαιµόνιου επιχειρηµατία ο οποίος εκµεταλλεύεται στο έπακρο την εξαθλίωση και την ανάγκη αυτών των ανθρώπων για να πλουτίσει.

Το κράτος σε ρόλο υπηρέτη του κεφαλαίου νοµοθετεί και στην ουσία νοµιµοποιεί κάθε σχεδιασµό και επιδίωξη των αφεντικών εις βάρος των εργαζόµενων στρώνοντας µε αυτό τον τρόπο το δρόµο για την επέλαση ενάντια σε κάθε εργατικό κεκτηµένο (απελευθέρωση απολύσεων, µειώσεις µισθών, κατάργηση συλλογικών συµβάσεων, αύξηση ορίων ηλικίας, κατάργηση δώρων και επιδοµάτων, µη καταβολή δεδουλευµένων και ότι άλλο απαιτήσουν τα αφεντικά ώστε να διασφαλίσουν και να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους). Όλα αυτά τα οποία οδηγούν στην υποτίµηση της εργατικής δύναµης και κατά επέκταση της ίδιας της ζωής µας έχουν δηµιουργήσει µια συνθήκη στην οποία κάθε αφεντικό θεωρεί ότι όχι µόνο του ανήκει η εργατική δύναµη αλλά και η ίδια η ζωή του κάθε εργαζόµενου. Κι έτσι πιστεύει, µε τις ευλογίες του επίσηµου κράτους, ότι µπορεί να κάνει ότι θέλει ακόµα και να πυροβολεί τους εργαζόµενους όταν αυτοί διεκδικούν τα δεδουλευµένα τους.

Οι µόνοι που µπορούν και πρέπει να βάλουν φραγµό στους σχεδιασµούς του κεφαλαίου και του κράτους είναι οι ίδιοι οι εργάτες. Μέσα από αυτοοργανωµένους, αδιαµεσολάβητους, ριζοσπαστικούς αγώνες ντόπιοι και µετανάστες να αντισταθούµε στην καταπίεση, την εκµετάλλευση, τους επίπλαστους διαχωρισµούς, τους εξευτελισµούς και την συνεχιζόµενη υποβάθµιση των ζωών µας.

Ας µη σκύψουµε άλλο το κεφάλι, ας ορθώσουµε το ανάστηµά µας και ας σταθούµε ο ένας δίπλα στον άλλο ενάντια σε κάθε δυνάστη.

Μποϊκοτάζ στις φράουλες Μανωλάδας

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών για ένα κόσµο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας

Προβολή ταινίας “Τα σταφύλια της οργής” Σάββατο 27 Απριλίου 2013, 19:30

Ή ο καθένας μόνος του και ηττημένοι ή όλοι μαζί και νικητές

Για την πείνα, την εξαθλίωση, την υποβάθμιση και την υποτίμηση της ζωής μας, τον περιορισμό των ελευθεριών μας, την ανέχεια, τους καθημερινούς εξευτελισμούς, την φτώχεια, τη μιζέρια δεν φταίνε οι πιο φτωχοί και οι πιο αδύναμοι. Ευθύνονται αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν, αυτοί που κερδοσκοπούν εις βάρος μας, αυτοί που διατηρούν και αυξάνουν τα προνομιά τους και τα κέρδη τους στηριζόμενοι στη δικιά μας φτωχοποίηση. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους πολιτικούς διαχειριστές (όλων των αποχρώσεων) του συστήματος οι οποίοι σχεδιάζουν και αποφασίζουν (μαζί με τους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ) όλα αυτά τα νέα μέτρα καθώς και τα αφεντικά τα οποία στο όνομα της κρίσης (που οι ίδιοι οι καπιταλιστές δημιούργησαν) προσπαθούν να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους λεηλατώντας με μεγαλύτερη ένταση όλους εμάς.

Μέσα σε αυτή τη πραγματικότητα όπου το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας ασφυκτιά, οι από τα πάνω προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα δεινά μας φταίνε οι πιο εξαθλιωμένοι, οι πεινασμένοι και πρέπει να στραφούμε εναντίον τους. Στην ουσία μας λένε να αρχίσουμε να εξοντώνουμε ο ένας τον άλλο ώστε στο τέλος να είμαστε απομονωμένοι, αδύναμοι, μόνοι και άρα εύκολα διαχειρίσιμοι και βορά στους δικούς τους σχεδιασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό που μας προτείνουν είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός, να φάμε οι φτωχοί τους φτωχούς γιατί δεν μας χρειάζονται όλους και για να αναλωθούμε σε μια μάχη μεταξύ μας ώστε αυτοί ανενόχλητοι να συνεχίζουν τη λεηλασία μας. Continue reading Προβόλη της ταινίας “le havre”, στο χώρο του στεκιού, τη Παρασκευή 5 Οκτωβρίου.

Η οξύτατη επίθεση  του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία έρχεται ως αποτέλεσμα και ως απάντηση του καθεστώτος στη συνολική και βαθιά κρίση του. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ποινικοποίηση των απεργιών, η στρατιωτικοποίηση της καταστολής, οι διώξεις αγωνιστών και ο ιδεολογικός πόλεμος ενάντια σε όσους αντιστέκονται αποτελούν τα μέσα για την επίτευξη του γενικού σκοπού που δεν είναι άλλος από το συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε ένα άθροισμα ασύνδετων ατομικοτήτων που θα πειθαρχούν στις διαθέσεις και τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Που δεν θα στρέφουν την οργή τους στους δυνάστες τους αλλά στους διπλανούς τους.

 

Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι υπαρκτές αντιστάσεις αποτελούν το μόνο πραγματικό ανάχωμα, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό το δρόμο για τη συνολική αμφισβήτηση του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η διάχυτη κοινωνική και ταξική οργή και η έκφρασή της μέσα από εκατοντάδες κινητοποιήσεις  με σκληρές συγκρούσεις στους δρόμους και μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, με τις πρωτοβουλίες άρνησης πληρωμών, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και αποκλεισμούς είναι μια διαρκής απειλή για το κράτος τα αφεντικά. Για την αντιμετώπιση αυτών των αντιστάσεων έχουν επιστρατευτεί οι κατασταλτικοί και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του καθεστώτος σε μια απόπειρα να ανακόψουν την ορμή τους, να περιορίσουν τις στοχεύσεις τους και να απομονώσουν τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνικής αντίστασης.

 

Η δικτατορία του κράτους και του καπιταλισμού δοκίμασε να κάμψει τις αντιστάσεις μέσω κατασταλτικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας όπως στις 11 Μάη και στις 28 και 29 Ιούνη , με την καταιγιστική προπαγάνδα και την διάχυση του φόβου από τα ΜΜΕ, αλλά και χρησιμοποιώντας τις αριστερές εφεδρείες της, όπως στις 20 Οκτώβρη με την περιφρούρηση της Βουλής από το ΚΚΕ. Οι πολύμορφες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την επίθεση των κυρίαρχων έφτασαν στα όριά του το πολιτικό σύστημα και οδήγησαν επί της ουσίας σε αδυναμία διακυβέρνησης το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα. Continue reading ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ στο Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης που επιβάλλουν τα ντόπια και διεθνή πολιτικά και οικονομικά αφεντικά

Η ολομέτωπη επίθεση του κράτους και των αφεντικών, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, δεν στοχεύει απλώς στην οικονομική μας αφαίμαξη και την επιδείνωση των όρων επιβίωσής μας. Στοχεύει στο συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας και στην υποταγή της στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ψήφιση του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και του πολυνομοσχεδίου δεν δοκιμάζει απλώς τα όρια της αντοχής των καταπιεσμένων σε ότι αφορά την επιβίωσή μας. Δοκιμάζει τη θέληση και την αποφασιστικότητα της κοινωνίας να αντισταθεί στην επίθεση που δέχεται. Οι ημέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων αποτελούν τη συμπυκνωμένη έκφραση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κατά τη διάρκειά τους συναντιούνται δυο αντικρουόμενοι κόσμοι. Ο κόσμος του αδιαμεσολάβητου αγώνα, της συλλογικής και αυτοοργανωμένης δράσης, που στόχο έχει την κοινωνική χειραφέτηση και απελευθέρωση και ο κόσμος της διαμεσολάβησης και της ιεραρχίας που στοχεύει στη συνδιαλλαγή με το καθεστώς και στη χειραγώγηση της κοινωνικής οργής. Continue reading Για τα γεγονότα της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου

Σε μια γωνία στα Κάτω Πετράλωνα, σε ένα μικρό χώρο που ίσως και να μην τον προσέξεις όταν περνάς αφηρημένα, βρίσκεται το στέκι «αντίπνοια». Ακόμα και αν δεν έχετε εικόνα του χώρου αυτού, σίγουρα κάτι έχει πάρει το αυτί σας για μας και σίγουρα μας έχετε συναντήσει στους δρόμους των γειτονιών μας. Εδώ και τέσσερα χρόνια αναρχικοί/ες- αντιεξουσιαστές/τριες από το Θησείο, το Κουκάκι, τα Άνω και Κάτω Πετράλωνα έχουμε αυτό το στέκι ως σημείο αναφοράς, ως  τόπο συνάντησης. Ένας τόπος συνάντησης για όσους και όσες πιστεύουμε πως η ζωή στη γειτονιά αλλά και στα υπόλοιπα πεδία της καθημερινότητάς μας μπορεί και πρέπει να είναι αλλιώς. Continue reading 4 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

Θεωρούμε καταρχήν λάθος μια τέτοια ενέργεια η οποία θέτει σε κίνδυνο τους ενοίκους της πολυκατοικίας που βρίσκεται πάνω από τα γραφεία του ΚΚΕ, δεν μπορούμε για μια ενέργεια μας να στηριζόμαστε στο πόσο γρήγορα θα έρθει η πυροσβεστική. Δεύτερον θεωρούμε τον εμπρησμό άστοχο και λάθος πολιτικά καθώς μεταφέρει και εγκλωβίζει μια δημόσια σύγκρουση με το καθεστώς και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς ιδεολογικούς και στρατιωτικούς (όπως αυτή εκφράστηκε στα οδοφράγματα, τις συγκρούσεις και τις εφόδους στη βουλή στη 48^η απεργία),  σε ένα περιορισμένο επίπεδο κόντρας και βεντέτας με το ΚΚΕ το οποίο απλώς αποτελεί τον αριστερό πυλώνα  του συστήματος.

Κατανοούμε την οργή που υπάρχει στον κόσμο καθώς σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για το λαό το ΚΚΕ, την ώρα που ψηφίζονταν το χειρότερο νομοσχέδιο των τελευταίων χρόνων, επέλεξε μετά από συνεννόηση και βάση πολιτικού σχεδιασμού να αναλάβει την περιφρούρηση και την προστασία της βουλής από τους χιλιάδες απεργούς εργαζόμενους, φοιτητές, ανέργους, μαθητές, πολιτικοποιημένους ή όχι. Το ΚΚΕ με την στάση του έβγαλε από τη δύσκολη θέση ολόκληρο το καθεστώς ενώ ταυτόχρονα όμως άνοιξε και τον ασκό του Αιόλου. Μεγάλο μέρος των διαδηλωτών δεν έμεινε απαθής να λιάζεται όπως πολύ θα το ήθελε και ήλπιζε η κυρία Παπαρήγα -την 2^η μέρα της απεργίας στις 20 Οκτώβρη- πήρε την κατάσταση στα χέρια του και συγκρούστηκε με τους ροπαλοφόρους και κρανοφόρους του ΚΚΕ οι οποίοι προέβησαν σε ένα σωρό φρικαλεότητες (πετάγανε κόσμο ακόμα και μεγάλης ηλικίας από ύψος 5 μέτρων, επιτέθηκαν με ρόπαλα και πέτρες, τραμπουκίζανε διαδηλωτές, «πετάξανε στα σκουπίδια» ένα μέλος του ΠΑΜΕ το οποίο πέθανε από την εισπνοή δακρυγόνων αφού προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το θανατό του για μικροπολιτικά συμφέροντα και να τον φορτώσουν σε διαδηλωτές) και στο τέλος αφού εισέπραξαν ένα μόνο μέρος της οργής των διαδηλωτών (οι οποίοι χρησιμοποίησαν κατά του ΠΑΜΕ τα μέσα που είχαν για τις ενδεχόμενες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ-χρήση σε κάποιες περιπτώσεις άστοχη) αναγκάστηκαν να καλέσουν τα επίσημα ΜΑΤ για να προστατέψουν αυτούς και τη βουλή. Όμως το ζητούμενο δεν είναι μια στείρα αντιπαράθεση με το ΚΚΕ  ή με τους μπάτσους αντίστοιχα. Το ζητούμενο είναι η ανάληψη των αγώνων από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους οι οποίοι οφείλουν να ξεπεράσουν τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς χειραγώγησης, αναπτύσσοντας διαδικασίες αντιιεραρχικές, συλλογικές, αυτοοργανωμένες, συμμετέχοντας σε  κοινωνικούς χώρους όπως στέκια και καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης. Το ζητούμενο είναι η συνολική ανατροπή του καθεστώτος και ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση.

 Στέκι Αντίπνοια, Κάτω Πετράλωνα

Κόντρα στους ανέμους κάθε εξουσίας, πλέουμε προς την ελευθερία

Οι συγκρούσεις και τα οδοφράγματα στις 19&20 Οκτώβρη ενάντια στο καθεστώς ανοίγουν το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση

 Στην 48^η απεργία στις 19&20 Οκτώβρη εφόσον δεν μπόρεσαν τα ΚΝΑΤ να περιφρουρήσουν τη βουλή από την οργή των χιλιάδων εργαζόμενων απεργών, ανέργων, φοιτητών, νεολαίων διαδηλωτών, τη σκυτάλη παρέλαβαν τα ΜΑΤ και λοιπές κατασταλτικές δυνάμεις, προκειμένου οι βουλευτές να ψηφίσουν ανεμπόδιστοι την όξυνση της λεηλασία μας. Την κρισιμότερη στιγμή των τελευταίων χρόνων και ενώ το κράτος με τις υποδείξεις του κεφαλαίου και της τρόικας μας καταδικάζει στη φτώχεια, την ανέχεια, την εξαθλίωση, τη μιζέρια, την καταπίεση και το θάνατο και ενώ στον αντίποδα αναπτύσσεται μια κοινωνική δυναμική η οποία μπορεί να βάλει ένα φρένο στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς τους (που εκφράζονται με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 20 Οκτωβρίου και αφορούσε «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Ενιαίο Μισθολόγιο-Βαθμολόγιο, Εργασιακή Εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015») το ΚΚΕ έχοντας προβεί σε συνεννοήσεις από τα πριν με την κυβέρνηση επιχείρησε να συνδράμει στην καταστολή των χιλιάδων διαδηλωτών που συμμετείχαν στη 48^η απεργία. Το ΚΚΕ απόδειξε για μια ακόμη φορά πως το μόνο που επιζητά είναι ο ρόλος του αριστερού πυλώνα του καθεστώτος. Έτσι οι κρανοφόροι και παλουκοφόροι των ΚΝΑΤ αφού απαγορέψανε σε όποιον δεν ήταν μέλος του κόμματος να προσέγγιση τη βουλή και τη λεωφόρο Αμαλίας και όταν υπήρξαν οι πρώτες αντιδράσεις επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με ξύλα και πέτρες, πετάξανε άτομο μεγάλης ηλικίας από ύψος πέντε μέτρων στη πλατεία Συντάγματος (το οποίο νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση), τραμπουκίσανε και ξυλοκόπησαν κόσμο και δεν υπολογίσανε τίποτα και κανέναν προκειμένου να φυλάξουνε τη βουλή διερωτούνται ακόμα γιατί έγιναν αποδέκτες της λαϊκής οργής. Εμείς τους απαντάμε ή με το καθεστώς να περιφρουρούνε τη βουλή ή με το λαό να επιτίθενται στη βουλή.

Ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει ΒΑΡΚΙΖΑ

Ούτε ΠΑΜΕ-ούτε ΓΣΕΕ στα χέρια σου οι αγώνες

αντίσταση λαέ

Αντίσταση-αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη

Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση

ανθρώπου από άνθρωπο

Αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση

αναρχικοί από Πετράλωνα

Στις 21 Μαΐου 2008 γίνεται εμπρησμός σε οχήματα του Εφετείου. Την επόμενη ημέρα  ο Χ. Πολίτης πηγαίνοντας να πάρει την μηχανή του, από την περιοχή της Πανόρμου όπου διασκέδαζε το προηγούμενο βράδυ, τον προσάγεται στη ΓΑΔΑ και του γίνονται διάφορες ερωτήσεις αναφορικά με τον εμπρησμό της προηγούμενης νύχτας. Παρά το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν βρέθηκε τίποτα εις βάρος του, δυόμιση χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 2010, ξανακλήθηκε ως κατηγορούμενος στην ανακρίτρια για την ίδια υπόθεση. Τελικά αφέθηκε  ελεύθερος αφού δεν υπήρχε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

Μετά από δύο μέρες στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 και ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου  συλλαμβάνεται ξανά ο αναρχικός Χρήστος Πολίτης. Αστυνομικοί της ομάδας  ΔΕΛΤΑ και της αντιτρομοκρατικής σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση προσαγάγουν τον Πολίτη καθώς και τον φίλο του και σύντροφό του Κώστα Μπαρλή σε ένα καφέ στην περιοχή των Εξαρχείων. Ο Κ. Μπαρλής αφήνεται ελεύθερος ύστερα από 16 ώρες.  Αρκετές ώρες  αργότερα (περί τις 26) ο Χρήστος ενημερώνεται, επιτέλους, για τους  λόγους που κρατείται στην ασφάλεια: Κατηγορείται, μαζί με άλλους πέντε άγνωστους σε αυτόν, ως μέλος μη κατονομαζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης.

Σύμφωνα, πάντα,   με την αντιτρομοκρατική  το πρώτο «αδιάσειστο» στοιχείο είναι ότι στις 24 Νοεμβρίου εθεάθη στην Ηρώων Πολυτεχνείου όπου βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου του, τον οποίο επισκέφτηκε για την υπόθεση του εφετείου. «Δυστυχώς» για αυτόν σε κοντινό παράλληλο δρόμο εντοπίστηκε σπίτι όπου διέμενε ένας από τους άλλους συλληφθέντες ο οποίος ήταν φυγόδικος. Έτσι η αντιτρομοκρατική αποφάσισε ότι ο Χρήστος δεν πήγε στον δικηγόρο του αλλά πραγματοποιούσε επιχείρηση αντί-παρακολούθησης.

Το δεύτερο  ενοχοποιητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι  έπινε ποτό στα Εξάρχεια με άγνωστο άτομο το οποίο, σύμφωνα πάντα με την αντιτρομοκρατική, είχε φάει προηγουμένως, σουβλάκια μαζί με έναν από τους υπόλοιπους συλληφθέντες.

Με αυτά τα στοιχεία και σύμφωνα με τη δήλωση του διευθυντή της ΕΛΑΣ, ότι αφού αφέθηκε ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου έπρεπε να φυλακιστεί για κάτι άλλο, ο Χρήστος Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές, υψίστης ασφαλείας, των Γρεβενών μακριά από τους συντρόφους του, την οικογένεια του, το δικηγόρο του και τους φίλους του.

 “Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07,  για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για…, για… Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.”

Χ. Πολίτης

Continue reading Η Αντιτρομοκρατική και η εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Αναφορικά με την προφυλάκιση του αναρχικού Χρήστου Πολίτη