Category: Στιγμές από τις γειτονιές μας

Ενημέρωση απο το blog: http://sinoikiesfilopappou.wordpress.com/

Φαίνεται πώς σε αυτές τις γειτονιές υπάρχει μεγάλη ανάγκη από τους κατοίκους για λαϊκές συνελεύσεις. Για να δημιουργηθεί εκείνο το έδαφος όπου θα μπορούμε να συνομιλούμε και να γνωριζόμαστε με τον γείτονά μας, με την γειτόνισσά μας. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μοιάζει απλά με κατάθεση ψυχής, να φύγουν τα συσσωρευμένα εσώτερα, μπορεί, όμως, κάποιος να προεξοφλήσει ότι το παραπάνω βήμα δεν μπορεί να γίνει;

Το απόγευμα της Τετάρτης ήταν σειρά της πλατείας «Περιβολάκι», στο Κουκάκι, να φιλοξενήσει μία ακόμη λαϊκή συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας. Αρκετός και πάλι ο κόσμος, καμιά 150αριά άτομα, με πολλές καινούργιες φιγούρες, κατοίκους της περιοχής.

Εντάξει, μπορεί η συνέλευση να χρειάζεται ακόμη αρκετή δουλειά για να χαράξει κατευθύνσεις, υπάρχει όμως μία συγκυρία την οποία ούτε να την αγνοήσεις μπορείς, ούτε και να παρακάμψεις τις απαιτήσεις των καιρών.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούστηκαν στη συζήτηση είναι η δημιουργία μία ξεχωριστής συνέλευσης της γειτονιάς του Κουκακίου, στη βάση της ενεργοποίησης και διατήρησης μίας συνέχειας στην κίνηση στη γειτονιά. Μέσα στα χρόνια είναι η πρώτη φορά που μπαίνει το ζήτημα της συγκρότησης μίας δομής λαϊκής συνέλευσης αυτού καθεαυτού στο Κουκάκι, ζήτημα το οποίο λόγω έλλειψης χρόνου μετατέθηκε να συζητηθεί στο άμεσο μέλλον.

Η ποιοτική και ποσοτική ανανέωση των λαϊκών συνελεύσεων, το ξεπέρασμα της απάθειας και της ανάθεσης, είναι ένα ζητούμενο. Ένα δεύτερο ζητούμενο είναι η συνέχεια στην κίνηση μίας διαδικασίας για να μπορέσει να θέσει βάσεις και προοπτικές. Και σήμερα αποδείχθηκε λίγο δύσκολος ο συγκερασμός και των δύο. Κάπου εκεί μπήκε σφήνα και η πρόταση που περιγράφηκε στην παραπάνω παράγραφο.

Το επόμενο ραντεβού της λαϊκής συνέλευσης ανανεώθηκε για το βραδάκι της Παρασκευής (στις 8 μ.μ.) στο Θησείο, Ηρακλειδών και Ερυσίχθονος (στα αρχαία). Ας είμαστε εκεί.

Ανεργία-φτώχεια-εξαθλίωση-μνημόνιο-κοινωνικός κανιβαλισμός

Μας κήρυξαν τον πόλεμο

Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας

Όλοι-ες στους δρόμους – Όλοι-ες στις πλατείες ντόπιοι και μετανάστες!

Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

Τετάρτη 8 Ιουνίου 7μμ πλ. Μερκούρη

Θέλουμε την κατασκευή του νέου Σεράφειου κολυμβητηρίου τώρα

Μετά τον σεισμό του 1999 που το Σεράφειο Κολυμβητήριο υπέστη ζημιές, γεγονός που οδήγησε τον Δ.Αθηναίων στο γκρέμισμά του, όλοι οι Δήμαρχοι μέχρι και σήμερα, εκμεταλλεύτηκαν το έργο αυτό και προσπάθησαν να εφαρμόσουν σχεδιασμούς που εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν μόνον ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα και όχι τις κοινωνικές ανάγκες άθλησης, ψυχαγωγίας και υποστήριξης της υγείας των κατοίκων των γειτονιών μας.
Εμείς οι κάτοικοι των γειτονιών γύρω από το Σεράφειο Κολυμβητήριο δηλώνουμε προς κάθε θεσμικό όργανο, τον Δήμο Αθηναίων, τον Ο.Ν.Α. και το Υπουργείο Πολιτισμού το οποίο μέσω του ΟΠΑΠ θα προχωρήσει στην χρηματοδότηση του έργου, ότι δεν δεχόμαστε την κατασκευή οποιασδήποτε άλλης εγκατάστασης κτιρίου πλην του Κλειστού Δημοτικού Κολυμβητηρίου και των χρήσεων που εξυπηρετεί αυτό. Continue reading Συνέλευση κατοίκων για το Σεράφειο και δεντροφύτευση την Κυριακή 15 Μαΐου

Παραθέτουμε την αφίσα-κάλεσμα της Παρέμβασης Κατοίκων το Νοέμβρη του 2005 για το τί θα γίνει με το Σεράφειο

Απο τότε το Σεράφειο αντί να επισκευαστεί γκρεμίστηκε-κάνανε οι δημαρχαίοι κανα δύο φιέστες(εγκαίνια)-παρουσιάσανε μια μακέτα που προβλέπει το κτίσιμο κτιρίων στα πέντε στρεμμάτα  του πρώην Σεράφειου κολυμβητηρίου και την δημιουργία μιας 25άρας πισίνας. Την προηγούμενη βδομάδα ο εργολάβος που έχει αναλάβει το έργο έκοψε δέντρα και σταμάτησε μετά την παρέμβαση κάποιων κατοίκων. Όμως το μέλλον του πρώην Σεράφειου κολυμβητηρίου δεν φαντάζει ευοίωνο. Οφείλουμε όλοι και όλες να είμαστε σε εγρήγορση και να συμμετέχουμε στην συνέλευση την Τρίτη 19 Απριλίου στις 6μμ στην πλ. Εργάτη την οποία  καλεί μια πρωτοβουλία κατοίκων για να διεκδικήσουμε να ξαναφτιαχτεί το κολυμβητήριο με 50μ πισίνα, να είναι ελεύθερο για όλους τους κατοίκους και όχι να γίνει γραφεία-cafe και εμπορικά καταστήματα.

Το μέλλον του πρώην Σεράφειου κολυμβητηρίου είναι στα χέρια όλων των κατοίκων.

 κομμένα δέντρα

η μπουλντόζα αποχωρεί μετά την επέμβαση των κατοίκων

το Σεράφειο πριν το κατεδαφίσουν

Την Τετάρτη 30 Μαρτίου το πρωί μπουλντόζες άρχισαν να κόβουν δέντρα στο χώρο του παλιού Σεράφειου Κολυμβητηρίου στο Ρουφ στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Π. Ράλη. Έγιναν αντιληπτοί από κατοίκους και σταμάτησαν τα έργα. Στο χώρο η δημοτική αρχή Κακλαμάνη είχε σχέδια για την τσιμεντοποίηση και τον 4 στρεμμάτων. Αντί να χτιστεί μόνο το νέο κολυμβητήριο ήθελε να χτίσει 2 πολυώροφα κτήρια γραφείων και άλλων χρήσεων (διοικητικό κέντρο του ΟΝΑ, εμπορικά μαγαζιά κα). Τα σχέδια είναι ακόμα αναρτημένα στην γωνία του τετραγώνου. Ο πρώην δήμαρχος εγκαινίασε αρκετές φορές το απόλυτο τίποτα κάτω από αποδοκιμασίες κατοίκων οι οποίοι επιδιώκουν να ξαναχτιστεί το κολυμβητήριο που υπήρχε και το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί εξαιτίας ζημιών που υπέστη το κτίριο από το σεισμό του 1999.

Όπως μας ενημέρωσε γειτονάς μας η δημοτική αρχή διαμέσου του Θεοδωρακόπουλου (πρόεδρου της 3ης Δημοτικής Κοινότητας όπως αποκαλείται με τον "Καλλικράτη") ήταν όλο ήξεις αφίξεις! Υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξει άλλη κοπή δένδρων, αλλά … είναι ανοιχτή η μεταφύτευση όσου πρασίνου κριθεί ότι είναι αναγκαίο (;) να μεταφυτευθεί. Δηλαδή, ναι μεν αλλά ! Κι εν τέλει πάλι θέτει σαφώς επέμβαση στο πράσινο του περιβάλλοντος χώρου αφού δέχεται την μεταφύτευση (άγνωστο με ποια κριτήρια).

Ενώ για το θέμα του κολυμβητηρίου είπε ότι η δέσμευση της κεντρικής διοίκησης του Δήμου αλλά και η δική του πρόθεση είναι να γίνει μόνον κολυμβητήριο. Αλλά αυτές είναι προφορικές προθέσεις. Τίποτα απ' αυτά δεν είναι γραπτά με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου που να αναιρούν τις προηγούμενες αποφάσεις της προηγούμενης δημοτικής αρχής.

Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να επέμβουμε άμεσα και κι όλοι μαζί να αποφασίσουμε τις δράσεις που θα δείξουν την αποφασιστικότητά μας για την ανέγερση κτιρίου μόνον για Κολυμβητήριο και την εξυπηρέτηση των αναγκών μας και της πρόσβασης και χρήσης σε αυτό με όρους που θα περιλαμβάνουν όλους τους κατοίκους των περιοχών μας.

Τα τελευταία χρόνια και με φόντο την οικονομική κρίση πληθαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν και κοιμούνται σε πάρκα, πλατείες και όπου βρούνε ένας μέρος από το οποίο δεν θα τους διώξουνε οι κάθε λογής μπάτσοι, φασίστες, ξενοφοβικοί. Δυστυχώς οι άνθρωποι γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη νομίζουμε πως ξορκίσουμε το κακό και ότι εμείς με αυτό τον τρόπο δεν θα βρεθούμε ποτέ σε αυτή την κατάσταση, όμως το παρόν και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι είναι δυσοίωνο. Η άρνηση να δούμε τι συμβαίνει και ποιος πραγματικά φταίει οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοια φαινόμενα όπως ο θάνατος αυτού του άστεγου στο θησείο.

Η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ιδιώτευση, η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω, οι εύκολες απαντήσεις και η ξενοφοβία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η αδιαφορία αφήνουν όλο και πιο έντονα τα σημάδια τους στην καθημερινότητα της μητρόπολης και αυτά τα σημάδια είναι κόκκινα και από αίμα.

Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων

Επικοινωνία ενάντια στην απομόνωση

Κοινοί αγώνες των από κάτω ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο

Αυτοοργάνωση-Αλληλοβοήθεια-Επίθεση

«Να φύγετε από εδώ. Εμάς μας βάζουν να έχουμε ταμειακές μηχανές και να κόβουμε αποδείξεις και εσείς δεν πληρώνετε τίποτα»! Αυτά ήταν, μεσ’ τις άκρες, τα λόγια που ξεστόμισαν κάποιοι έμποροι στη χθεσινή λαϊκή αγορά των Κάτω Πετραλώνων εναντίον μικροπωλητών μεταναστών. Και στη συνέχεια πήραν την πραμάτειά τους και αρνούνταν να τους την επιστρέψουν.

Απ’ ότι φαίνεται κάποιοι από τους εμπόρους της λαϊκής αγοράς θεωρούν ότι οι πάγκοι των μεταναστών είναι που τους αφήνουν νηστικούς (;), οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που τους επιβάλλουν ακόμα ένα φορολογικό χαράτσι, οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των πενιχρών εισοδημάτων. Αλλά έτσι είναι, όταν δεν έχεις το θάρρος να διεκδικήσεις και να απαιτήσεις από εκείνους που σου κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα, επιλέγεις την εύκολη λύση: να χτυπήσεις αυτούς που βρίσκονται στην ίδια και χειρότερη θέση με εσένα, που καθημερινά εξασφαλίζουν οριακά τα απαραίτητα χρήματα για να μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Και δε θέλει μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ποιός χαμογελάει τότε. Τα αφεντικά, που μας βλέπουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται, σε αυτή τη συγκυρία, οι καταστάσεις έχουν αλλάξει. Είναι σαφές, πλέον, κοινωνικά ποιοι ευθύνονται για την «κρίση», για τη μείωση των μισθών, για την ανεργία και την ανέχεια. Και ενώ κάποιους μήνες πίσω στο άκουσμα της ρατσιστικής ατάκας «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» θα έβλεπες γύρω σου βλέμματα συγκαταβατικά, αυτή τη φορά αρκετοί αντέδρασαν σε αυτή την κίνηση των εμπόρων και ανταπάντησαν με τον πλέον λαϊκό τρόπο: «και εμένα το παιδί μου αύριο που θα είναι άνεργο, θα βγάζει πάγκο για να μπορέσει να ζήσει».

Μέσα σε συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους από κάτω οφείλουν να συνθλιβούν και όλοι μαζί, μία γροθιά, να απαντήσουμε στην επίθεση των αφεντικών.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν