Category: Στιγμές αυτοοργάνωσης

Ύστερα από δύο παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν τον προηγούμενο μήνα στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, τη γραμμή 15 του τρόλεϊ και τον σταθμό του μετρό Φιξ στο Κουκάκι, κάτοικοι από τις γειτονιές των Πετραλώνων καλούν σε ανοιχτή συνέλευση για την παραπέρα οργάνωση δράσεων σχετικά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Όπως αναφέρει και η αφίσα οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα (…) κάποια στιγμή πρέπει να πούμε και εμείς όπως και οι εργαζόμενοι ότι φτάνει και να προβάλλουμε τους δικούς μας στόχους: δωρεάν μετακίνηση για όλους, αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων στα Μ.Μ.Μ.

Την Κυριακή το μεσημέρι, στις 12, στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα (σε περίπτωση βροχής η συνέλευση θα γίνει στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ).

Νοέμβριος 2007, λαϊκή συνέλευση κατοίκων καταστρέφει την περίφραξη που απαγόρευε την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο της Πνύκας.

Από τον Νοέμβριο του 2002, οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τους λόφους Φιλοπάππου, αποφάσισαν μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, μακριά από κόμματα, αρχηγούς, ειδικούς και θεσμικούς φορείς, να μην επιτρέψουν σε κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα να μετατρέψουν το λόφο σε τσιφλίκι τους.

Η ΕΑΧΑ (ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας) και το Υπουργείο Πολιτισμού, σε συνεργασία με μια σειρά ιδιωτικών εταιρειών, επιχείρησαν να  «αξιοποιήσουν»  τους λόφους σύμφωνα με τη δικιά τους αντίληψη περί αξιοποίησης, η οποία περιελάμβανε τσιμέντο (για κατασκευή μαγαζιού, γκαλερί, θεάτρου, καφετέριας, δρόμων), κάγκελα (για περίφραξη των λόφων), φυλάκια, εισιτήρια και ωράριο λειτουργίας.

Όλος αυτός ο σχεδιασμός εντάχθηκε στο πλαίσιο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, μιας επιχείρησης που στήθηκε ενόψει ολυμπιακών αγώνων και από την οποία φιλοδοξούσαν (όπως και από τους ολυμπιακούς αγώνες) να αποκομίσουν τεράστια κέρδη.

Όμως, έπειτα από πρωτοβουλία τριών γειτόνων μας καλέστηκε στις 3 Νοεμβρίου 2002 η πρώτη λαϊκή συνέλευση, η οποία αποτέλεσε την αρχή ενός ακηδεμόνευτου αγώνα των ίδιων των κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου για την υπεράσπιση του Φιλοπάππου.

Οι κάτοικοι, μέσα από ένα διαρκή αγώνα, συνειδητοποίησαν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και από κανέναν όσον αφορά την τύχη της γειτονίας τους . Ότι μόνο μέσα από αντιιεραρχικές, ισότιμες και ανοιχτές διαδικασίες μπορούν να πετύχουν τους σκοπούς τους, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από το να κρατήσουν τους λόφους ανοιχτούς, χωρίς εισιτήριο και κάγκελα, να προστατέψουν αυτό το φυσικό περιβάλλον στο κέντρο της μητρόπολης από τα επιχειρηματικά σχέδια κράτους και ιδιωτών, να πετύχουν αρμονική συνύπαρξη αρχαίων μνημείων, ανθρώπινης παρουσίας και οικοσυστήματος. Σκοποί οι οποίοι επιτεύχθηκαν μέσα από ένα μακροχρόνιο αγώνα, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Έναν αγώνα ο οποίος οργανώθηκε στις λαϊκές συνελεύσεις όπου οι κάτοικοι αποφασίζουν για τους ίδιους  και τις γειτονιές τους. Μια διαδρομή που περιελάμβανε το ρίξιμο των κάγκελων και των περιφράξεων, το σταμάτημα των έργων καταστροφής του λόφου με κάθε τρόπο, αλλά και εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, ανταλλαγής απόψεων και ζύμωσης, γλέντια και χορούς, συγκρούσεις και παρεμβάσεις, συζητήσεις και διαδηλώσεις.

Εν ολίγοις, μπήκε σε κίνηση η δράση των ίδιων των υποκειμένων μέσα από αυτοοργανωμένες διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης , πολιτικού οφέλους και κόστους, με βάση την σύνθεση  σε ότι αφορά τη λήψη αποφάσεων, το σεβασμό στην διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη και με στόχο την  προστασία του Φιλοπάππου.

Απέναντι στον αγώνα των κατοίκων το κράτος απάντησε ανεπιτυχώς σε διάφορες χρονικές στιγμές (και εφόσον είδε ότι δεν μπορεί ούτε να τον αφομοιώσει ούτε να τον καθοδηγήσει) με τη λάσπη διαφόρων έμμισθων κονδυλοφόρων, με τις απειλές των διαφόρων μπράβων-security, με την καταστολή παρατάσσοντας τις σιδερόφραχτες διμοιρίες με χακί, μπλε και ότι άλλο χρώμα στολή θες και τελευταίως με μηνύσεις.

Στις 20 Οκτώβριου δικάζονται 3 γείτονες μας με την κατηγορία ότι με «πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης». Μια κατηγορία η οποία λειτουργεί εκδικητικά και κατασταλτικά. Εκδικητικά προς τρεις ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στο κίνημα του Φιλοπάππου και συνεισέφεραν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα κατασταλτικά και εκφοβιστικά προς όλους του κατοίκους οι οποίοι αντέταξαν το δικό τους, συλλογικό «συμφέρον» απέναντι στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και νίκησαν.

Όπως έγραφε η συντονιστική επιτροπή το Μάρτιο του 2003 στο έντυπο με τίτλο «Τι συμβαίνει στου Φιλοπάππου-θέσεις του κινήματος κατοίκων»:

«Ας συμβάλουμε όλοι στην ανάπτυξη αυτού του αυτόνομου και ακηδεμόνευτου κινήματος κατοίκων για την προστασία των ελεύθερων χώρων και της ποιότητας ζωής μας. Η αυτοοργάνωσή μας μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις και ανοιχτές επιτροπές με άμεση δημοκρατία είναι η εγγύηση ότι το κίνημα  δεν θα χειραγωγηθεί, δεν θα εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα και θα επεκταθεί.

Πριν  από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο , ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και «φορτικούς» ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια εντέλει τη ζωή μας.

Στις 20 Οκτώβρη δεν δικάζονται ο Νίκος, η Στέλλα και ο Άκης, αλλά η λαϊκή συνέλευση Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του.

Αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αυτοοργάνωση.

Όλοι στη συγκέντρωση των κατοίκων την Κυριακή 17 Οκτώβρη στο Λουμπαρδιάρη στις 11:30 π.μ. και την Τετάρτη 20 Οκτώβρη στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 12 μ.μ.

.

Κάπου στα τέλη του Ιούλη πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας με θεματική τη λεηλασία των ζωών μας από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά. Με έναν απολογισμό των πεπραγμένων έκλεισε ένας πρώτος γύρος δραστηριοποίησης γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, στη βάση της οριζόντιας οργάνωσης, της ισότιμης συμμετοχής, της αδιαμεσολάβητης δράσης. Και εκείνη η συνέλευση ανανέωσε το ραντεβού της για νωρίς τον Σεπτέμβρη, για να εξετάσουμε και πάλι τις προοπτικές και τους τρόπους παρέμβασης, σε τοπικό επίπεδο, μέσα στη συγκυρία.

Μία πρώτη συζήτηση έγινε την προηγούμενη εβδομάδα. Ορίστηκε μία πιο συγκεκριμένη θεματολογία (περιεχόμενο των ομάδων εργασίας που έχουν συγκροτηθεί, αντιπληροφόρηση, τοπικές παρεμβάσεις σε σχέση με ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος, η προοπτικής νέας λαϊκής συνέλευσης κ.α.) και ορίστηκε νέα ανοιχτή συζήτηση για την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου, στις 8 το βράδυ, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα).

Το απόγευμα της Τρίτης πραγματοποιήθηκε στους δρόμους των γειτονιών μας η διαδήλωση που είχε καλεστεί από τη λαϊκή συνέλευση κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων. Καμιά 80αριά άτομα (αριθμός μικρός, τόσο για τη βαρύτητα του ζητήματος όσο και για την κινηματική δυναμική που έχουν επιδείξει αυτές οι περιοχές) συγκεντρώθηκαν στον ηλεκτρικό σταθμό και ακολούθησαν τη διαδρομή Ηούς, γέφυρα του Πουλόπουλου και Νηλέως.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο, στην αρχή της Νηλέως, μηχανή χωρίς πινακίδες και με δύο αναβάτες επιχείρησε να περάσει μέσα από το σώμα της διαδήλωσης για να συνεχίσει την πορεία της. Δημιουργήθηκαν κάποιες πρώτες προστριβές και ακολούθησε συμπλοκή με τους αναβάτες, ενώ ο ένας από αυτούς προς στιγμή έβγαλε στιλέτο. Στη συνέχεια, λόγω της έντασης που δημιουργήθηκε, η διαδήλωση αυτοδιαλύθηκε.

Ορισμένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν ήταν: «μας παίρνουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όλοι στους δρόμους όλοι στον αγώνα», «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι εξέγερση και πάλι», «ακρίβεια ανεργία αυξήσεις ΦΠΑ, συλλογική αντίσταση σε κάθε γειτονιά», «τα’ αφεντικά μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές».