Νωρίς το απόγευμα καμία 100αριά κάτοικοι των γειτονιών μας βρεθήκαμε στη λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στον πεζόδρομο πλάι στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων. Αφορμή η δολοφονία του Αλέξανδρου, αιτία η αλλοτρίωση μας μέσα στη μίζερη καθημερινότητά μας, η ανάγκη να μοιραστούμε και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας τα βιώματα από τις μέρες εξέγερσης που ζούμε. Και σίγουρα η λαϊκή συνέλευση, ωσάν η διαδικασία που μέσα στο χρόνο έχουμε επιλέξει για να επικοινωνούμε ως γείτονες, αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος και σε αυτή την περίπτωση. Κόσμος πολύς περνούσε από το σημείο, αρκετοί κοντοστάθηκαν να ακούσουν ή να συζητήσουν σε πηγαδάκια, κάποιοι λίγοι συμμετείχαν και πιο ενεργά στη συνέλευση.
Το πανό πλάι στη συζήτηση έγραφε «το κράτος δολοφονεί, όλοι στους δρόμους». Αποτυπώνοντας τα βιώματα όλων αυτών των ημερών, προτάσσοντας τη συνέχιση του αγώνα στους δρόμους. Το κράτος φρόντισε σε αυτή τη λαϊκή συνέλευση να είναι παρών. Λίγο οι ασφαλίτες που πλησίαζαν σε αρκετά κοντινή (και επικίνδυνη γι’ αυτούς) απόσταση τη συζήτηση, πολύ περισσότερο η διμοιρία που είχε στρατοπεδεύσει κάποια μέτρα παραδίπλα, στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Η κινδυνολογία δε ρίζωσε από τα πριν στους κατοίκους και τους μαγαζάτορες της περιοχής, η παρουσία των ένστολων δολοφόνων κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας την εικόνα πως «κάτι κακό θα συμβεί».
Τελικά τα γεγονότα ξεπέρασαν τον όποιο κρατικό σχεδιασμό. Η συνέλευση είχε ζωντάνια, χιλιάδες κείμενα μοιράστηκαν, οι σύντομες κουβέντες με περίοικους, διερχόμενους και μαγαζάτορες αφόπλισε την όποια προπαγάνδα των μπάτσων, ενώ ύστερα από συλλογική απόφαση η λαϊκή συνέλευση με πορεία κατευθύνθηκε στο πολιτιστικό κέντρο των Άνω Πετραλώνων.
Η συζήτηση συνεχίστηκε στο κατειλημμένο για κάποιες ώρες πολιτιστικό κέντρο, οργανώνοντας τις δράσεις που θα πραγματοποιήσουμε τις επόμενες ημέρες.
Ένα πολιτιστικό κέντρο το οποίο έστω και για κάποιες ώρες απέκτησε ένα χαρακτήρα ανοιχτό, κοινωνικό, όπου κάτοικοι μπόρεσαν να βρεθούν και να συζητήσουν για τις ίδιες τις ζωές τους. Χωρίς άδεια από καμία δημοτική αρχή, εκτός γραφειοκρατικών λαβυρίνθων αιτήσεων, υπογραφών και σφραγίδων. Μία οικειοποίηση του χώρου από εμάς για εμάς.
Μεταξύ αυτών και ο αντιδήμαρχος Παπαδάκης, ένα «βλαστάρι» μέσα στο δήμο της Αθήνας. Αντιδήμαρχος καταστημάτων και ασφάλειας της πόλης, ενώ στην αρμοδιότητά του υπάγεται η διεύθυνση της δημοτικής αστυνομίας και η διεύθυνση αδειών καταστημάτων και θεαμάτων. Κάπως έτσι οριοθετείται ο ρόλος ενός τύπου ο οποίος έσπευσε να δηλώσει στη λαϊκή συνέλευση ότι είναι μαζί μας, προτείνοντας να καταθέσουμε ένα ψήφισμα και να εγκαταλείψουμε το κτίριο ειρηνικά! Νωρίτερα είχε προλάβει να παρατηρήσει τις υπαλλήλους του κέντρου «γιατί δεν το είχαν κλειδώσει νωρίτερα, εφόσον όλα τα Πετράλωνα ξέρανε σήμερα ότι έχει πορεία».
Συζητήσαμε και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις δράσεις στις γειτονιές. Καταρχήν με νέα λαϊκή συνέλευση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων την Παρασκευή στις 6 το απόγευμα. Και όχι μόνο… Έχουμε πολλά να κάνουμε… Τώρα, όπου όλα φαντάζουν δυνατά!
