Tag: Θησείο
Πως δεν πληρώνουμε το χαράτσι! Γενικευμένη άρνηση πληρωμών!
Συνεχίζονται οι δράσεις στις γειτονιές μας, τίποτα δεν τελείωσε…
48 ώρες στους δρόμους…Δράσεις της λαϊκής συνέλευσης
Ένας άστεγος γείτονας μας βρέθηκε νεκρός από το κρύο το πρωί της 9/3, στο Άλσος Θησείου και άλλοι δύο μαζί του σε κωματώδη κατάσταση
Τα τελευταία χρόνια και με φόντο την οικονομική κρίση πληθαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν και κοιμούνται σε πάρκα, πλατείες και όπου βρούνε ένας μέρος από το οποίο δεν θα τους διώξουνε οι κάθε λογής μπάτσοι, φασίστες, ξενοφοβικοί. Δυστυχώς οι άνθρωποι γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη νομίζουμε πως ξορκίσουμε το κακό και ότι εμείς με αυτό τον τρόπο δεν θα βρεθούμε ποτέ σε αυτή την κατάσταση, όμως το παρόν και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι είναι δυσοίωνο. Η άρνηση να δούμε τι συμβαίνει και ποιος πραγματικά φταίει οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοια φαινόμενα όπως ο θάνατος αυτού του άστεγου στο θησείο.
Η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ιδιώτευση, η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω, οι εύκολες απαντήσεις και η ξενοφοβία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η αδιαφορία αφήνουν όλο και πιο έντονα τα σημάδια τους στην καθημερινότητα της μητρόπολης και αυτά τα σημάδια είναι κόκκινα και από αίμα.
Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων
Επικοινωνία ενάντια στην απομόνωση
Κοινοί αγώνες των από κάτω ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Αυτοοργάνωση-Αλληλοβοήθεια-Επίθεση
Γυρίζοντας πίσω το Δεκέμβρη του 1944.
Αναδημοσίευση από το 5ο φύλλο της εφημερίδας του στεκιού.
Τρεις Δεκέμβρη, και οι συνοικίες της Αθήνας σε γενικό ξεσηκωμό. Το ΕΑΜ έχει καλέσει συλλαλητήριο ενάντια στους σχεδιασμούς του Σκόμπυ [1] και του φερέφωνού του της ελληνικής κυβέρνησης, του Γ. Παπανδρέου [2], που θέλουν να κυριαρχήσουν στην ελληνική επικράτεια, και πρωτίστως στην Αθήνα, και να διαλύσουν τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ που στέκονται εμπόδια στα σχεδιά τους. Γνωρίζοντας ότι αυτές οι δύο λαϊκές οργανώσεις, που πολέμησαν το Χίτλερ, το Μουσολίνι και τους γερμανοτσολιάδες θα αντισταθούν, τόσο στα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα του Τσόρτσιλ [3] όσο και στους έλληνες φασίστες και δοσίλογους της επιβαλλόμενης αστικής κυβέρνησης «του γέρου της δημοκρατίας» Παπανδρέου.
Ο λαός της Αθήνας πάλι στους δρόμους, αψηφώντας την απαγόρευση Παπανδρέου. Έτσι κι αλλιώς, δεν σταμάτησε να διαδηλώνει και να απεργεί ούτε επί κατοχής, αποτρέποντας με αυτό τον τρόπο επιστρατεύσεις, αποστολές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α.. Το σύνταγμα πλημμυρίζει από κόσμο (άοπλο, δυστυχώς, μετά από εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ, το οποίο δεν εμπιστεύεται ούτε στο ελάχιστο ένα λαό που το υπακούει τυφλά) και η αστυνομία πόλεων του Έβερτ [4] με πολυβόλα χτυπάει στο ψαχνό. Απολογισμός: 24 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Τις μέρες που ακολουθούν τις χαρακτηρίζουν από την μία η αποφασιστικότητα του λαού της Αθήνας, ο οποίος διαδηλώνει, κηδεύει τους νεκρούς του(που καθημερινά αυξάνονται καθώς χίτες, ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες εκτελούν αγωνιστές όποτε και όποιον μπορούν) και αντιστέκεται στα νέα σχέδια υποδούλωσης του, και από την άλλη η αναποφασιστικότητα του ΚΚΕ -χαρακτηριστική είναι η εντολή να μην χτυπούν τα στρατεύματα του Σκόμπυ, ο οποίος έχει διατάξει τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και εξοπλίζει και προστατεύει τους δοσίλογους- το οποίο δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών (κάτι το οποίο μετά από χρόνια και με τις απόψεις να ποικίλουν δεν μπορούμε, τουλάχιστον εμείς, να κρίνουμε αν ήταν σχέδιο ή ανικανότητα και λάθος πολιτικών εκτιμήσεων).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις περιοχές μας -Κουκάκι, Πετράλωνα, Θησείο- διεξήχθησαν κάποιες από τις πιο σημαντικές μάχες του Δεκέμβρη, όπως η μάχη του Θησείου, η κατάληψη των φυλακών Συγγρού, η μάχη του Μακρυγιάννη, η προώθηση του ΕΛΑΣ προς το σύνταγμα, η προσπάθεια ανατίναξης του ξενοδοχείου «μεγάλη Βρετανία» κ.α.. Στο παρόν τεύχος της εφημερίδας θα ασχοληθούμε με τις δύο πρώτες, ενώ στα επόμενα τεύχη θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τις υπόλοιπες μάχες, μέσα από την αντίληψη ότι η ιστορία μας διδάσκει.
Το Θησείο αποτελούσε το αρχηγείο της φασιστικής οργάνωση Χ του στρατηγού Γρίβα, η οποία σε συνεργασία με τα κατοχικά στρατεύματα ευθυνόταν για εκτελέσεις, βασανισμούς, εξευτελισμούς, καψίματα σπιτιών και άλλες κτηνωδίες. Ενδεικτικό της δράσης των χιτών αλλά και της αναποφασιστικότητας, της ατολμίας και της αναξιοπιστίας της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι τα γεγονότα της 30 Οκτωβρίου, δηλαδή 12 μέρες μετά την «απελευθέρωση», όπως μας τα περιγράφει ο Σ. Κωτσάκης (Νέστορας), καπετάνιος του Α’ σώματος στρατού του ΕΛΑΣ, στο βιβλίο του «Δεκέμβρης του 1944 στην Αθήνα»:
«Δευτέρα 30 Οκτώβρη: Οι χίτες του Θησείου, με επικεφαλής τους αξιωματικούς Γρίβα, Παπαγεωργίου, Ασημακόπουλο αποχαλινώθηκαν. Ο Ασημακόπουλος, μέσα στην καρδιά της Αθήνας, Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, τράβηξε πιστόλι και τραυμάτισε έναν ελασίτη, που αναγνώρισε στο πρόσωπό του γνωστό βασανιστή της Χ του Θησείου κι άρχισε να φωνάζει να τον πιάσουν.
Η αντίδραση του γύρω κόσμου ακαριαία. Τον έπιασαν και με μεγάλη διαδήλωση που σχηματίστηκε τον έφερναν στο Σώμα. Άνδρες και γυναίκες προσπαθούσαν να σπάσουν το φράγμα που τον προστάτευε και ν’ αυτοδικήσουν. Οι χίτες του Θησείου έχουν κάψει κόσμο και κοσμάκη. Αναγκαστήκαμε να βγούμε έξω, να πάμε μπροστά στην Ακαδημία για να τον παραλάβουμε, να τον γλιτώσουμε και να τον φέρουμε απάνω. Κι ακόμα όταν εμείς οι ίδιοι τον είχαμε περιτριγυρίσει κι ανεβαίναμε τα σκαλιά, όρμησαν γυναίκες χαροκαμένες να του βγάλουν τα μάτια…
(…) «Ασημακόπουλε», του λέω, «από τον τρόπο που φέρνεσαι, Φαίνεται ότι δεν έχεις συναίσθηση των πράξεων της προδοσίας σου, της θέσης σου. Ντροπή σου!» Κι αυτός, προσβλημένος, θυμωμένος:
«Μη με βρίζετε, κύριε λοχαγέ!» (Μ’ έβλεπε λοχαγό λόγω της ηλικίας μου, κι όχι συνταγματάρχη που έλεγαν τ’ αστέρια). «Μα είσαι αποδειγμένος δοσίλογος, συνεργάτης των Γερμανών, Ασημακόπουλε! Έχεις βασανίσει με τη συμμορία της Χ τόσους αγωνιστές!» «Μη με βρίζετε κύριε λοχαγέ! Εγώ είμαι στρατιώτης και δια παν ό,τι έπραξα εξετέλουν διαταγάς!».
«Διαταγές των Γερμανών, Ασημακόπουλε!» «Όχι κύριε λοχαγέ! Διαταγάς των ανωτέρων μου».
Κανένα αίσθημα ενοχής. Ήσυχη συνείδηση, ότι εκτελούσε το καθήκον του σαν γερμανοεξοπλισμένος χίτης τρομοκράτης, διώκτης των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Περίπτωση ο Ασημακόπουλος.
(…) Για να εκδικηθούν για τη σύλληψη του Ασημακόπουλου, οι χίτες του Θησείου εξαπόλυσαν άγρια τρομοκρατία με συλλήψεις, πυροβολισμούς, τραυματισμούς, κακοποιήσεις. Έπιασαν πάνω από 100 στο Θησείο-Γέφυρα Καμπά-Πετράλωνα και τους έκλεισαν στο 9ο Σχολείο. Ανάμεσά τους υπάρχουν ελασίτες τραυματισμένοι.
Ο διοικητής του γειτονικού στο Θησείο τάγματος του ΕΛΑΣ (του 4ου Συντάγματος) Γιώργης Προβελέγγιος διαμαρτυρήθηκε στην Αστυνομία, και αστυνομικοί πήγαν μαζί του για εξακρίβωση και απελευθέρωση των συλληφθέντων. Χίτες όμως μπλόκαραν τ’ αυτοκίνητο, άφησαν τους αστυνομικoύς, έπιασαν τον Προβελέγγιο, τον κακοποίησαν και τον κράτησαν.
Αμέσως διαμαρτυρηθήκαμε έντονα στο Υπουργείο Στρατιωτικών και ζητήσαμε την απελευθέρωση του Προβελέγγιου και των άλλων κρατουμένων και τη διάλυση επιτέλους της συμμορίας των χιτών του Θησείου. Μας υποσχέθηκαν άμεση επέμβαση.
Οι κάτοικοι του Θησείου-Πετραλώνων, που υπόφεραν από το αντιλαϊκό όργιο των φασιστών του Γρίβα, συγκρότησαν συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας που εξελίχθηκε σε μεγάλη διαδήλωση κατά της Χ.
– Να διαλυθεί η συμμορία!
– Θάνατος στους χίτες δολοφόνους!
– Να πιαστούν και να τιμωρηθούν οι προδότες της Χ!
Επιτροπή πήγε στον πρωθυπουργό και ζήτησε την άμεση παρέμβασή του για την απαλλαγή της Αθήνας από τη συμμορία της Χ. Ο Παπανδρέου δήλωσε ότι θα διατάξει να διαλυθούν αμέσως. Φυσικά, δεν έγινε τίποτα…»
Στις 3 προς 4 Δεκέμβρη, κι ενώ οι φασίστες δολοφονούν χωρίς κανένα δισταγμό, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της κατάστασης ο ΕΛΑΣ αποφασίζει να καταλάβει όλα τα αστυνομικά τμήματα, να εκκαθαρίσει το Θησείο άπο τους χίτες και να καταλάβει τις φυλακές Συγγρού. Το σχέδιο για την εξουδετέρωση των χιτών στο Θησείο όπως μας το περιγράφει ο Ορέστης Μακρής καπετάνιος του 1ου συντάγματος στο βιβλίο του «ο ΕΛΑΣ της Αθήνας»:
Έτσι, ο µόνος στόχος που χρειαζόταν μελέτη και σχεδιασμό στην επιχείρηση ήταν η κατάληψη του θησείου. Ο ταγματάρχης Γύλος εξέθεσε το σχέδιο ενεργείας που ήταν σε γενικές γραμμές το εξής:
«’Ένας λόχος του Ι τάγµατος (Νέα Σµύρνη), ένας λόχος του ΙΙ τάγµατος (Καλλιθέα), μαζί µε δυο λόχους του ΙΙΙ τάγµατος (Νέα Σφαγεία), θα επιτεθούν κατά μέτωπο τα ξηµερώµατα από τα Πετράλωνα ως τις παρυφές του λόφου Φιλοπάππου. Το συντονισµό των πιο πάνω δυνάµεων θα αναλάβει ο Αχιλλέας (Μιχ. Παπαναγιωτάκης) ανθυπολοχαγός πεζικού, ανιψιός του στρατηγού Μάντακα, που µας τον είχε στείλει το Α’ Σώµα για να τον χρησιµοποιήσουµε στις επιχειρήσεις. Δίπλα του καπετάνιος θα αναλάβει ο Μιχάλης Παναγιωτίδης (Γ’ καπετάνιος του Ι τάγµατος). Μικρές δυνάμεις του Ι τάγµατος και του ΙΙ τάγµατος, μαζί µε τον 3ο λόχο των Νέων Σφαγείων (Σφακιανάκης), θα παραµείνουν σε εφεδρεία αναπτυγμένοι γύρω από τις φυλακές Συγγρού (μεταξύ Καλλιθέας και Νέων Σφαγείων), τις οποίες θα περισφίγγουν, μια και βρίσκονται μέσα, εκτός από τους ποινικούς κρατούµενους, και πολλοί δοσίλογοι οπλισμένοι σαν αστακοί. μαζί µε τη φρουρά των φυλακών. Τέλος το τάγμα Πετραλώνων του 4ου συντάγµατος (ο Στάθης και ο Γιώργης Προβελέγγιος), θα έρθει σε επαφή μαζί µας, ώστε να επιτεθεί όταν η μετωπική προσπάθειά µας θα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. από τη δυτική πλευρά (Γέφυρα Πουλόπουλου) για να τους πλαγιοβάλουμε, µε τελικό στόχο την κατάληψη του αστυνομικού Τμήματος Θησείου, που θα σημάνει και τον εγκλωβισμό των χιτών. Έτσι, χτυπώντας τους κι από τα μετόπισθεν, θα τους υποχρεώσουμε να παραδοθούν ή να εξοντωθούν».
Στις 4 Δεκέμβρη το σχέδιο στέφθηκε από επιτυχία, ενώ οι άγγλοι δεν μπόρεσαν να φθάσουν εγκαίρως, για να βοηθήσουν τους χίτες και τους μπουραντάδες [5] -οι οποίοι είχαν 104 νεκρούς και 40 αιχμαλώτους-, ενώ, όταν έφθασαν, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το λαό της συνοικίας και τον ΕΛΑΣ και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Τέλος, στα χέρια του ΕΛΑΣ έπεσε αρκετό πολεμικό υλικό.
Στις 5 Δεκεμβρίου το πρωΐ οι άγγλοι αφού πρώτα συμφωνούν με τον ΕΛΑΣ να μείνει η ακρόπολη έξω από τις μάχες μόλις αποχωρούν οι ελασίτες σπεύδουν να καταλάβουν αυτό το τόσο στρατηγικό σημείο δείχνοντας ξεκάθαρα ποιά είναι τα σχεδιά τους. Ο ΕΛΑΣ επιτίθεται στις φυλακές Συγγρού, οι οποίες βρίσκονταν στις τρεις γέφυρες, στην οδό Χαμοστέρνας. Κατά την διάρκεια της επίθεσης παρεμβαίνουν οι αγγλικές δυνάμεις με τανκ και απεγκλωβίζουν τους δοσίλογους, ενώ αντιδρούν οι ποινικοί κρατούμενοι. Οι ελασίτες στην αρχή σαστίζουν (οι διαταγές λένε καμία εμπλοκή με τα αγγλικά στρατεύματα), μετά από λίγο παραβαίνουν τις διαταγές και οι φυλακές περνάνε στον έλεγχο τους, ενώ ο στρατός του Σκόμπυ τρέπεται σε φυγή και μετράει τις πρώτες 2 απώλειές του. Μετά την κατάληψη των φυλακών, δόθηκε αμνηστία στους ποινικούς κρατούµενους που είχαν συλληφθεί για μικροκλοπές εγγλέζικων αποθηκών τροφίμων και ελαστικών. Για τους υπόλοιπους κρατούμενους δεν έχουμε στοιχεία και δεν αποκλείεται κάποιοι που ευθύνονταν για άλλες πράξεις να εκτελέστηκαν.
Σε τούτη τη μάχη έπεσαν ο φρούραρχος Καλλιθέας Λάζαρος Λυχούνας, ο Παυλίδης Σοφοκλής του 6ου λόχου Νέας Σµύρνης, ο Μαυροµάτης Γιαννακός καπετάνιος του λόχου Καλλιθέας και ο Λαμπρίδης Γρηγόρης του λόχου Νέων Σφαγείων, που πιάστηκε αιχμάλωτος απ’ τους άγγλους και τον εκτέλεσαν οι δοσίλογοι στο δρόμο της φυγής τους. Υπήρξαν και τραυματίες ανάμεσά στους οποίους ήταν και οι Μαρούγκας Κώστας και Μιχάλης Μακρής του λόχου Νέων Σφαγείων.
Η μάχη του Δεκέμβρη είχε ανάψει για τα καλά και ο λαός έχοντας να επιλέξει ανάμεσα στις αλυσίδες και τα όπλα επέλεξε τα όπλα.
Σημειώσεις
[1] Ρ. Σκόμπυ: στρατηγός διοικητής των εν Ελλάδι κατά ξηράν συμμαχικών δυνάμεων.
[2] Γ. Παπανδρέου: παππούς του σημερινού πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ήταν ο πρωθυπουργός της πρώτης κυβέρνησης μετά την κατοχή σύμφωνα με την συμφωνία του Λιβάνου το Μάιο του 1944. Χαρακτηριστικό το σύνθημα της εποχής «Παπανδρέου-παπατζή χίτης ήσουνα και ‘σύ» αποτυπώνει με γλαφυρότητα το τι ρόλο διαδραμάτισε στην ελληνική ιστορία.
[3] Ο. Τσόρτσιλ: πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασίλειου κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου.
[4] Α. Έβερτ: πατέρας του Μ. Έβερτ της Ν.Δ., ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της αστυνομίας πόλεως και είναι αυτός που έδωσε τη διαταγή για τη σφαγή της 3ης Δεκέμβρη στο Σύνταγμα.
[5] Ν. Μπουραντάς: ο άνθρωπος που δημιουργήθηκε από το Μανιαδάκη(υφυπουργό δημόσιας ασφαλείας επί Μεταξά)και υπήρξε διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας πριν κατά τη διάρκεια και μετά την κατοχή.
Εκδήλωση στην Κορεάτικη Αγορά από την “πρωτοβουλία κατοίκων Πετραλώνων και Θησείου”.
Το μόνο σίγουρο για το φθινόπωρο είναι ότι θα βρέξει! για όλα τα υπόλοιπα δε μένει παρά να φροντίσουμε εμείς. Να συναντηθούμε ξανά και να δομήσουμε κοινότητες αγώνα στις γειτονιές μας, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Προβολή του βίντεο “Argentinazo”, Σάββατο 9 Οκτωβρίου, 7 μ.μ., στηνΚορεάτικη Αγορά (απέναντι από το αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ).
Όταν το εμπόρευμα παρκάρει πάνω στη ζωή μας.
Από το 4ο φύλλο της εφημερίδας μας.
Το Νοέμβριο του 2006 ο δήμος Αθηναίων ανακοίνωσε το νέο φιλόδοξο πρόγραμμά του. Το σύστημα της ελεγχόμενης στάθμευσης αυτοκινήτων. Ο σχεδιασμός ήθελε ως πρώτες γειτονιές εφαρμογής του προγράμματος το Κολωνάκι, τα Εξάρχεια, του Ψυρρή και την Πλάκα. Και λέμε ήθελε, γιατί είτε σε κάποιες γειτονιές δεν εφαρμόστηκε ποτέ εξαιτίας των αντιδράσεων των κατοίκων (Εξάρχεια), είτε σε κάποιες άλλες δεν συνέβαλε ούτε κατά το ελάχιστο στην «κυκλοφοριακή αποσυμφόρησή» τους (Κολωνάκι, Ψυρρή). Ενδεικτικό της αποτυχίας στη γειτονιά του Ψυρρή είναι ότι μέσα στο 2009 επιλέχτηκε τις Παρασκευές και τα Σάββατα ένας άλλος τρόπος για να ελέγχεται η στάθμευση: αρχικά με τα μπλόκα της δημοτικής αστυνομίας στις εισόδους της συνοικίας, απ’ όπου επιτρέπονταν η διέλευση μόνο στα μηχανοκίνητα των μόνιμων κατοίκων και στη συνέχεια με την πεζοδρόμηση συγκεκριμένων δρόμων. Σε κάθε περίπτωση, η γειτονιά παραμένει έρμαιο στα χέρια των μπράβων και των εμπόρων της διασκέδασης.
Από την 1η Μαρτίου το πρόγραμμα πέρασε στη 2η φάση του και επεκτάθηκε στο Γουδί, στα Ιλίσια, στην περιοχή του Μεγάρου Μουσικής και του γηπέδου του Παναθηναϊκού και στο Θησείο. Ο αναπληρωτής δήμαρχος Ακριτίδης αναφέρει ως (θετικό) απολογισμό της 1ης φάσης τη μείωση των ρύπων των αυτοκινήτων στις περιοχές με τα παρκόμετρα έως 70%, την ελάττωση του θορύβου κατά 1 με 3 ντεσιμπέλ και το ότι, κατ’ αυτόν, οι οδηγοί που πάρκαραν επί πληρωμή γλιτώνουν κατά μέσο όρο έως και 1 χλμ. άσκοπης μετακίνησης αναζητώντας θέση στάθμευσης.
Τα σχέδια της δημοτικής αρχής, ωστόσο, δεν αγκαλιάστηκαν με αγάπη από τους κατοίκους του Θησείου. Αντίθετα, στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην γέφυρα του Πουλόπουλου, αποφασίσανε να αγκαλιάσουν όλοι μαζί τις πινακίδες της ελεγχόμενης στάθμευσης και να τις γκρεμίσουν. Πρόβλημα για τους δημοτικούς άρχοντες, οι οποίοι αναστατώθηκαν περισσότερο όταν έφτασε στα αυτιά τους ότι οι κάτοικοι σκοπεύουν να παρέμβουν και στη συνεδρίαση του διαμερισματικού συμβουλίου στην Τριών Ιεραρχών. Αφού την αναβάλλανε μία φορά, φρόντισαν τη δεύτερη να τους καλέσουν πρωί, εργάσιμη, μήπως και αποφορτιστεί το κλίμα. Αλλά δεν… Άκουσαν τα αιτήματα των κατοίκων (να καταργηθεί πλήρως η ελεγχόμενη στάθμευση και ότι δε δέχονται ούτε άσπρη, ούτε μπλε, ούτε κίτρινη διαγράμμιση), τους ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούν να τα δεχτούν και ο καθένας τράβηξε για το δρόμο του. Μόνο που αν αυτοί οι δρόμοι συναντηθούν ξανά κάποια στιγμή, η πλευρά των κατοίκων δεν θα έχει και τις πιο χαλαρές διαθέσεις.
Το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης ανοίγει δημόσια δύο ζητήματα που συντροφεύουν συχνά-πυκνά τις γύρες στους δρόμους αυτής της μητρόπολης. Το πρώτο αφορά τον κεντρικό ρόλο του αυτοκινήτου στην καθημερινότητά μας και το δεύτερο το πώς ολόκληρες γειτονιές μετατρέπονται σε ζώνες κυριαρχίας του εμπορεύματος και της μαζικής διασκέδασης.
Και ας αρχίσουμε από το δεύτερο το οποίο είναι άμεσο βίωμα των κατοίκων του Θησείου τα τελευταία χρόνια. Η γειτονιά έχει μετατραπεί σε ζώνη μαζικής κατανάλωσης στα αναρίθμητα μπαρ, στις καφετέριες και στα… «παραδοσιακά καφενεία». Τα πρώτα 400 μέτρα (από την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου) του πεζόδρομου της Ηρακλειδών είναι απροσπέλαστα για όσους δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν σε μία πασαρέλα επίδειξης και ωχαδερφισμού. Λίγο πιο κάτω, οι δυστυχείς που ζούνε πάνω από τα άλλα, τα «εναλλακτικά» στέκια της Ηρακλειδών, δοκιμάζουν τα νεύρα τους με τα ντεσιμπέλ. Είναι αυτά τα ντεσιμπέλ που στους απολογισμούς του Ακριτίδη δεν συνυπολογίζονται, γιατί τότε θα φανεί εάν τα ντεσιμπέλ στο Θησείο μειώνονται ή αυξάνονται, γιατί τότε θα πρέπει να μιλήσει για τις ευθύνες, τις μίζες και τις λαμογιές του άλλου αντιδημάρχου, του Παπαδάκη, υπευθύνου καταστημάτων της πόλης (και δημοτικής αστυνομίας, μην ξεχνιόμαστε!
Το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, λοιπόν, εξασφαλίζει στους επισκέπτες τις θέσεις παρκινγκ που δυσκολεύονται να βρουν κοντά στα μαγαζιά. Και στέλνει τους κατοίκους να παρκάρουν τα μηχανοκίνητά τους στην άλλη άκρη, εκεί όπου έχουν «αγοράσει» θέση (βλέπε «κάρτα στάθμευσης κατοίκων»), ακόμη κι αν υπάρχει κενή θέση κάτω από το σπίτι τους. Αλλά το έχουμε ξαναπεί, στο Θησείο δεν χωράνε οι κάτοικοι, μόνο οι καταναλωτές-ζόμπι. Και ένας έμμεσος τρόπος για να γίνει εμφανές αυτό, είναι ο νέος σχεδιασμός του δήμου. Ένας σχεδιασμός που δεν κράτησε ούτε καν τα προσχήματα: η εταιρεία που ανέλαβε το έργο, η Parkmobile Group BV, έκανε τον καταμερισμό θέσεων επισκεπτών-κατοίκων πριν ακόμα κατατεθούν όλες οι αιτήσεις για κάρτα από τους κατοίκους, ώστε να δει τον απαιτούμενο αριθμό θέσεων, με αποτέλεσμα στο τέλος να έχουν ζητηθεί θέσεις περισσότερες απ’ όσες ο δήμος και η εταιρία είχαν καθορίσει. Απ’ ότι φαίνεται οι μόνιμοι κάτοικοι Θησείου τους βγήκαν κατιτίς παραπάνω…
Η άλλη παράμετρος των παρκόμετρων είναι ο καθαρά εισπρακτικός τους χαρακτήρας. Ή θα πληρώσεις την κάρτα στάθμευσης ή θα πληρώσεις το πρόστιμο (το οποίο φρόντισαν να είναι και χαμηλό -κατά βάση είναι 23 ευρώ, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει τα 80, ενώ αν πληρωθεί τις πρώτες 10 ημέρες πέφτει στο μισό-). Έτσι τα ταμεία του δήμου θα γεμίζουν (το 75% των εσόδων του συστήματος προέρχεται από τις κλήσεις). Και η δημοτική αστυνομία, όταν δεν κυνηγάει και κακοποιεί μετανάστες και κλέβει τα εμπορεύματά τους, μετατρέπεται σε έναν φοροεισπρακτικό μηχανισμό: κόβει κλήσεις, πολλές κλήσεις. «Καθημερινά βεβαιώνονται παραβάσεις στην Υψηλάντου 536, αλλά, πέρα από το πρόστιμο, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο…», δηλώνει ευθαρσώς ο διευθυντής της ελεγχόμενης στάθμευσης Κρασσάς. Ζητούμενο είναι το χαράτσι, από εκεί και πέρα…
Μία από τις μπαρούφες που χρησιμοποιεί η δημοτική αρχή είναι ότι τα έσοδα που προέρχονται από τις κλήσεις θα διατεθούν για έργα στο δήμο. Ακόμη και ο πιο παρατηρητικός θα δυσκολευτεί πολύ να βρει ένα έργο της προκοπής στην Αθήνα. Ακόμη και ο πιο καλόπιστος δεν μπορεί να προσπεράσει τις έρευνες κακοδιαχείρισης των δημοτικών ταμείων. Αλλά και κάτι ακόμα. Βάσει της συμφωνίας με την Parkmobile Group BV, ο δήμος εισπράττει το 83,6% της τιμής των καρτών που διατίθενται και τα υπόλοιπα εισρέουν στα ταμεία της ιδιωτικής εταιρείας! Και εάν νομίζετε ότι πρόκειται για τίποτα ψίχουλα, ρίξτε μία ματιά στο ρεπορτάζ της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας, σχετικά με τις αιτήσεις της εταιρίας: «…ζητάει από το δήμο να επιδείξει συνέπεια όσον αφορά τις οικονομικές υποχρεώσεις του προς αυτήν, καθώς έχει εισπράξει μόνο 53.000 ευρώ από τις 511.000 ευρώ που της οφείλονται για το 2006-2007. Διεκδικεί ακόμη διαφυγόντα κέρδη ενός εκατομμυρίου ευρώ λόγω ελλιπούς αστυνόμευσης, αλλά και λόγω καθυστέρησης επέκτασης της ελεγχόμενης στάθμευσης σε άλλες ζώνες της Αθήνας».
Συμμετέχοντας στις δύο συγκεντρώσεις των κατοίκων σχετικά με το ζήτημα της ελεγχόμενης στάθμευσης, ήταν εμφανής η απουσία συζήτησης για εκείνη την παράμετρο της ζωής στη μητρόπολη που αφορά την καθημερινή χρήση αυτοκινήτου για ψύλλου πήδημα! Το αυτοκίνητο έχει γίνει το κέντρο της ζωής μας, και συνεχίζει να καταλαμβάνει χώρο σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Σε μία κορεσμένη συγκοινωνιακά πόλη, με τους ρύπους να χορεύουν πάνω από το κεφάλι μας και μέσα στους πνεύμονές μας, το αυτοκίνητο μετατρέπει τους ανθρώπους σε αγχωμένα ζόμπι, πλήρως εξαρτημένα από τους τέσσερις τροχούς. Όπου η λέξη αμάξι δε σημαίνει επίδειξη δύναμης και πλουτισμού, σημαίνει ανασφάλεια και εξάρτηση. Η συναναστροφή με τον διπλανό στα τρένα, τα λεωφορεία, τα τρόλεϊ, με το περπάτημα, αποκλείεται από τη μηχανική μεταφορά μέσω του αυτοκινήτου αυστηρά από το ένα σημείο στο άλλο (είτε αυτό πρόκειται για τον χώρο εργασίας, είτε για χώρο διασκέδασης, είτε για χώρο που θα γίνουν τα απαραίτητα ψώνια για το σπίτι).
Και είναι εξοργιστικές, πραγματικά, οι τοποθετήσεις ότι ένα από τα προβλήματα της ελεγχόμενης στάθμευσης είναι ότι δεν έχουν πού να παρκάρουν αυτοί που έχουν δύο και τρία αυτοκίνητα. Το Θησείο ασφυκτιά σαν γειτονιά από τους δεκάδες χώρους μαζικής διασκέδασης που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Ασφυκτιά από τους χιλιάδες καταναλωτές του σαββατοκύριακου που δεν αφήνουν χώρο στον κάτοικο να ζήσει σαν άνθρωπος. Ασφυκτιά και από τα εκατοντάδες αυτοκίνητα (όπως και ολόκληρη η Αθήνα) τα οποία καταλαμβάνουν τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τους πεζόδρομους και τις πλατείες. Ναι, το αυτοκίνητο μπορεί να αποτελεί ανάγκη αρκετές φορές, αλλά από εκεί και πέρα εύκολα μετατρέπεται σε πλεονασμό, σε εξάρτηση, σε συνήθεια, σε αλλοτρίωση. Και τα δύο και τρία αυτοκίνητα είναι πλεόνασμα, είναι κουλτούρα ζωής που κάποια στιγμή θα πρέπει να αλλάξει.
Ο αγώνας των κατοίκων του Θησείου έχει συνέχεια. Όλοι είναι επί ποδός και εξοργισμένοι. Η ανοχή απέναντι σε μία δημοτική αρχή η οποία τα τελευταία χρόνια μας αντιλαμβάνεται ωσάν πεδίο εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος, έχει τελειώσει. Οι γειτονιές ανήκουν σε αυτούς που τις ζουν και αυτοί θα αποφασίσουν για την τύχη τους. Όσοι θέλουν μέσω της κοροϊδίας να διατηρήσουν τα προνόμιά τους ή να χτίσουν κομματικές καριέρες πάνω στους συλλογικούς μας αγώνες ας μας κάνουν την χάρη, να πάνε μία βόλτα μέχρι τις γραμμές του ηλεκτρικού και να αυτοκτονήσουν!
Λαϊκές συνελεύσεις για την οργάνωση των αντιστάσεων μας απέναντι επίθεση των αφεντικών.
Αρκετός κόσμος στη χθεσινή λαϊκή συνέλευση κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων, στην Κορεάτικη Αγορά. Εκτιμήσεις για την κοινωνική και πολιτική συγκυρία, διάθεση για πράξεις -καταρχήν σε επίπεδο γειτονιάς-, ενδιαφέρουσες προτάσεις αγώνα.
Από εκεί και πέρα, η λαϊκή συνέλευση αποφάσισε να συμμετάσχει (και με δικό της πανό) στο συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ, το Σάββατο το πρωί, μεσημείο προσυγκέντρωσής της τον ηλεκτρικό σταθμό του Θησείου, στις 10 το πρωί. Επίσης, αποφασίστηκε να συνεχιστούν οι λαϊκές συνελεύσεις και σε πλατείες των Πετραλώνων, με σκοπό τη γνωριμία και την επικοινωνία των κατοίκων. Έτσι, την Δευτέρα 14 Ιουνίου, στις 8 το απόγευμα, ανάλογη συνέλευση θα γίνει στην πλατεία της Αγίας Αικατερίνης, στα Κάτω Πετράλωνα.
Κάλεσμα σε λαϊκή συνέλευση για την υπεράσπιση των κοινωνικών μας κατακτήσεων.
Σε λαϊκή συνέλευση “για την υπεράσπιση των κοινωνικών μας κατακτήσεων και την κοινωνική αλληλεγγύη”, καλούν κάτοικοι του Θησείου και των Πετραλώνων την Τετάρτη 2 Ιουνίου, στις 7 το απόγευμα, στο πάρκο της Κορεάτικης Αγοράς (Περσεφόνης και Πειραιώς). Αντιγράφουμε από το αφισάκι που έχει κολληθεί στους τοίχους των γειτονιών μας:
Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας
Εμείς, κάτοικοι των περιοχών Θησείου και Πετραλώνων, πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών απόψεων και κομματικών προτιμήσεων, που είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε, να συζητήσουμε και να δράσουμε για την αντιμετώπιση τοπικών ζητημάτων, όπως η δημιουργία του πάρκου της Κορεάτικης Αγοράς, το ξήλωμα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, την αναστολή του μέτρου της ελεγχόμενης στάθμευσης κ.λ.π., συγκεντρωθήκαμε στις 20 Μαΐου 2010 στο “Αψέντι”, όπου συζητήσαμε και καταλήξαμε ότι, απέναντι στην πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική κατάσταση εξαθλίωσης που η οικονομική τρόικα έχει αποφασίσει να επιβάλει σε όλους μας, απαιτείται κοινωνική αντίσταση σε ένα πλαίσιο δράσης και αλληλεγγύης που μπορεί να ξεκινήσει από τις γειτονιές μας.
Μπροστά στο ψευτοδίλημμα, μεταξύ της διαχείρισης και επιβίωσης ενός συστήματος που έχει πια χρεοκοπήσει, και της δημιουργίας μιας καινούργιας πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που θα έχει ως κέντρο άνθρωπο και περιβάλλον μαζί, η συμμετοχή όλων μας σε διαδικασίες αυτοοργάνωσης και διεκδίκησης μίας εναλλακτικής, δίκαιης κοινωνικής λύσης, αποτελεί την ελάχιστη πολιτική πράξη που μπορεί όντως να μας οδηγήσει μακριά από τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα που μας “φορτώνουν”.
Σήμερα, υπό το βάρος των πιέσεων που δεχόμαστε ως κοινωνία από την γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας και παγκοσμίως, αισθανθήκαμε την ανάγκη να ενωθούμε ξανά, σε μία ευρύτερη πολιτική βάση, για να επεξεργαστούμε το ρόλο μας ως τοπική κοινωνία και τη δυνατότητά μας να ενεργήσουμε στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των νέων αυτών συνθηκών.
Πιστεύουμε ότι η μόνη απάντηση από τη μεριά των πολιτών είναι η οργάνωση αντίστασης και η αλληλεγγύη και υποστήριξη που μπορούμε να βρούμε ο ένας στον άλλο.
Γιατί στις μέρες που έρχονται κανείς δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα μόνος του. Το πρόβλημα είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ! – Η λύση που θέλουμε είναι στα ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!
Καλούμε σε λαϊκή συνέλευση των κατοίκων Θησείου και Πετραλώνων, στις 2 Ιουνίου 2010, ώρα 7 μ.μ., στο Πάρκο της Κορεάτικης Αγοράς, Περσεφόνης και Πειραιώς, απέναντι από το Γκάζι.
…όπου Όλοι Μαζί θα πάρουμε αποφάσεις Οργάνωσης της Αντίδρασης και Αντίστασής μας, που θα ανατρέψουν αυτά που έχουν αποφασίσει για Μας χωρίς Εμάς!
Κάλεσμα κατοίκων Θησείου-Πετραλώνων