Αφίσα βαλκάνιων συντρόφων/ισσων που κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη
«Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή εξακολουθεί να δίνει στην εντατική του Ευαγγελισμού η Κωνσταντίνα Κούνεβα» πληροφορούν οι σημερινές εφημερίδες. Όλες αυτές τις ημέρες το όνομα της Κωνσταντίνας ασφυκτιά ανάμεσα σε μονόστηλα, σε ψυχοπονιάρικα άρθρα που σε μία κοινωνία που βιώνει έναν δικό της συναισθηματικό κατακερματισμό «πουλάνε», και σε αφιερώματα όπου όλοι πέφτουν από τα σύννεφα για τις εργασιακές συνθήκες στις εταιρίες επενοικίασης εργαζομένων. Ο πρόεδρος της γσεε Παναγόπουλος χέρι-χέρι με το εργοδοτικό σωματείο της ΟΙΚΟΜΕΤ, οι μπάτσοι ψάχνουν τα «αίτια» της δολοφονικής επίθεσης σε «ερωτική αντιζηλία».
Και μέσα στην εκκωφαντική σιωπή του «αδύνατον να σχετίζεται με συνδικαλιστική δράση η επίθεση», κάποιες μικρές φωνές εξακολουθούν να προκαλούν ρήγματα στην κανονικότητα. Είναι οι ήχοι από τα σπασμένα τζάμια στα γραφεία της ΟΙΚΟΜΕΤ και της Adecco στη Θεσσαλονίκη. Είναι η αφίσα συντρόφων και συντροφισσών από το έδαφος της ελλάδας, της αλβανίας, της τουρκίας και της βουλγαρίας που έχουν γεμίσει τους τοίχους της συμπρωτεύουσας και θυμίζουν ότι η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται από σύνορα και διαφορετικές γλώσσες. Είναι τα πανό, τα συνθήματα, οι προκηρύξεις που έχουν απλωθεί από τις γειτονιές μας μέχρι το κέντρο της μητρόπολης. Είναι που εγχειρήματα, όπως οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων (με τελευταία αυτή του εργατικού κέντρου Βόλου), με αφετηρία τους τους από τα κάτω, τοποθετούν ως αιχμή του λόγου και των δράσεών τους και την επίθεση στην Κωνσταντίνα. Η οποία, ας μην το ξεχνάμε, λίγο πριν τα αφεντικά της ΟΙΚΟΜΕΤ αποφασίσουν να της κλείσουν το στόμα με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, βρέθηκε και στήριξε ένα τέτοιο αυτοοργανωμένο εγχείρημα, την κατάληψη στο κτίριο της γσεε.
Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα. Δεν είναι μόνο οι πορείες που έχουν προγραμματιστεί, είναι οι σχέσεις και η επικοινωνία με τους/τις συναδέλφους/ισσες, είναι η συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, είναι η ρήξη με τα αφεντικά, είναι η ανατροπή αυτού του κόσμου. Και είναι πολλά όλα αυτά που επιθυμούμε, ασφυκτιούν μέσα στα προγράμματα, αλλά δεν παύουν να αποτελούν την πολιτική μας πρόταση, να δοκιμάζονται και να μας δοκιμάζουν κάθε μέρα…
