Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις κατοίκων των Άνω Πετραλώνων, ενάντια στη μετατροπή της γειτονιάς τους σε ζώνη κατανάλωσης. Ύστερα από σχετική απόφαση της λαϊκής συνέλευσης στις 8 Νοεμβρίου, αποφασίστηκε το Σάββατο 21 Νοεμβρίου το βράδυ, στις 10, να καλεστεί συγκέντρωση στην πλατεία Μερκούρη και πορεία-ενημέρωση στην περιοχή, ενώ την επομένη, Κυριακή 22 Νοεμβρίου, καλείται στις 12 το μεσημέρι νέα λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Μερκούρη.
Το μεσημέρι της Κυριακής πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Μερκούρη λαϊκή συνέλευση ενάντια στη σταδιακή μετατροπή των Άνω Πετραλώνων σε ζώνη κατανάλωσης. Είχε προηγηθεί σχετικό κάλεσμα (με αφίσες και κείμενα) από κατοίκους των Πετραλώνων.
Αρκετός κόσμος, στη συντριπτική τους πλειοψηφία κάτοικοι των Άνω Πετραλώνων, αλλά και άλλων περιοχών που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα (ίσως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό), όπως στο Γκάζι, στο Θησείο και στην Πλάκα. Κατατέθηκαν προβληματισμοί, όπως προκύπτουν μέσα από την καθημερινότητα της γειτονιάς, ενημερώσεις σχετικά με το νομικό καθεστώς για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, βιωματικές περιγραφές κατοίκων άλλων περιοχών, εκτιμήσεις για την εξέλιξη της διαμορφωθείσας κατάστασης μέσα στο χρόνο.
Αυτό που ήταν έντονο σε ολόκληρη τη συζήτηση ήταν η ανάγκη να γίνουν άμεσα δράσεις, κατά βάση σε συλλογικό επίπεδο αλλά και σε μοριακό. Σε πρώτη φάση προτάθηκε να γίνει δενδροφύτευση στο σημείο της πλατείας όπου μαγαζάτορας κάποιες ημέρες πριν είχε πετσοκόψει τους θάμνους, καθώς και διαδήλωση στο άξονα της Καλλισθένους, Κυδαντιδών και Τρώων. Προτάσεις οι οποίες προκρίθηκαν από το σύνολο των συμμετεχόντων στη λαϊκή συνέλευση.
Η διαδήλωση περιελάμβανε στάσεις έξω από τα μαγαζιά που έχουν επεκτείνει τα… ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα σε πεζοδρόμια και δρόμους, είτε με τραπεζοκαθίσματα, είτε με τέντες, και ζαρντινιέρες, είτε με κρατήσεις θέσεων παρκινγκ για τους «εκλεκτούς» πελάτες τους.
Στάσεις άλλοτε με λιγότερο και άλλοτε με περισσότερο ένταση, με ξεκάθαρο ωστόσο το μήνυμα των κατοίκων. Ότι σε αυτούς τους δρόμους και σε αυτές τις πλατείες θέλουν να ζούνε και κινούνται άνθρωποι που θέλουν να έχουν μία στοιχειώδη ποιότητα ζωής μέσα σε μία μητρόπολη όπου η επικοινωνία μεταξύ μας γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, χάνεται συνεχώς.
Απ’ ότι διαφάνηκε αυτή η κίνηση ήταν η πρώτη, καθώς υπάρχει και διάθεση και αποφασιστικότητα. Η επόμενη κίνηση, όπως προέκυψε από τη λαϊκή συνέλευση, είναι το Σάββατο 21 Νοεμβρίου, στις 10 το βράδυ συγκέντρωση στην πλατεία Μερκούρη για να πραγματοποιηθεί, τις ώρες αιχμής των μαγαζιών, διαδήλωση.
Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι, καλείται λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Μερκούρη, από κατοίκους των Πετραλώνων, σχετικά με το ζήτημα των δημόσιων χώρων και της σταδιακής μετατροπής των Άνω Πετραλώνων σε ζώνη κατανάλωσης.
Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο που μοιράζεται:
Θα γίνουν τα Άνω Πετράλωνα σαν το Γκάζι ή του Ψυρρή;
Ακόμα μπορούμε να προλάβουμε
Το τελευταίο καιρό έχει αρχίσει και γίνεται αισθητή μία αλλοίωση του χαρακτήρα της γειτονιάς των Άνω Πετραλώνων από φαινόμενα τύπου Ψυρρή και Θησείου. Η γειτονιά μας μέχρι τώρα διατηρούσε πολλά καλά χαρακτηριστικά της παλιάς αθηναϊκής συνοικίας: σχετικά χαμηλό συντελεστή δόμησης, ήπια κυκλοφορία οχημάτων, κοινωνικό ιστό με ζωντανές ανθρώπινες σχέσεις και έναν λογικό αριθμό από παραδοσιακές ταβέρνες και καφενεία που όχι μόνο δεν ενοχλούσαν, αλλά υπογράμμιζαν αυτόν τον χαρακτήρα της γειτονιάς που έχει επιπλέον την τύχη να είναι δίπλα στο λόφο του Φιλοπάππου.
Αυτά όλα είναι «αγαθά», δηλαδή πολύτιμα συστατικά της ποιότητας ζωής μας. Το «επιχειρηματικό δαιμόνιο» κάποιων κάνει την μοιραία σκέψη ότι αυτά τα «αγαθά» θα μπορούσαν να «πουληθούν» και μάλιστα με εντατικούς ρυθμούς, καταλαμβάνοντας με επιθετικό τρόπο το δημόσιο χώρο. Σε αυτή την περίπτωση θα οδηγηθούμε και εδώ στη γνωστή συνταγή που μετατρέπει τα αγαθά σε κατάρα, για όσους ζουν στη γειτονιά, και σε χρηματομηχανή για τους δαίμονες της επιχειρηματικότητας.
Για αυτά τα φαινόμενα πρέπει όλοι εμείς να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε και να δράσουμε, όχι μόνο για να προστατέψουμε τη δική μας ποιότητα ζωής, αλλά και την ποιότητα της φιλοξενίας που παρέχει η γειτονιά μας σε όσους αγαπούν να την επισκέπτονται.
Διαβάστε σχετική προκήρυξη που έχει κυκλοφορήσει και από το στέκι Αντίπνοια.
Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org
Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια στα Άνω Πετράλωνα επιχειρείται να επιβληθεί η μοίρα του Θησείου: ιλουστρασιόν αναβάθμιση, μπαράκια που ανοίγουν πέντε πέντε, πλασάρισμα ενός χυδαίου εναλλακτισμού και κατάληψη της γειτονιάς από τα συμφέροντα των εμπόρων της διασκέδασης. Στην πλατεία Μερκούρη, ιδιοκτήτης μαγαζιού που άνοιξε πολύ πρόσφατα, αφού κατασκεύασε ξύλινη εξέδρα για να ισιώσει το επικλινές πεζοδρόμιο και να βάλει τραπεζοκαθίσματα, αφού έβαλε τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το μαγαζί του (σχεδόν πάνω στην πλατεία), είχε μια ακόμη φαεινή εμπορική ιδέα: να κόψει δέκα μέτρα από το κάγκελο του παρτεριού της πλατείας και μαζί του να κουτσουρέψει καμιά δεκαριά φυτά, και στη θέση τους να εγκαταστήσει μεγάλες μεταλλικές κατασκευές με διάφορες φωτογραφίες. Το σχέδιο απλούν: όταν με το καλό μπει η Άνοιξη, αφαιρούμε τις μεταλλικές κατασκευές και εισβάλλουμε με τραπεζοκαθίσματα στο αποψιλωμένο πλέον παρτέρι.
Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια στα Άνω Πετράλωνα επιχειρείται να επιβληθεί η μοίρα του Θησείου: ιλουστρασιόν αναβάθμιση, μπαράκια που ανοίγουν πέντε πέντε, πλασάρισμα ενός χυδαίου εναλλακτισμού και κατάληψη της γειτονιάς από τα συμφέροντα των εμπόρων της διασκέδασης. Στην πλατεία Μερκούρη, ιδιοκτήτης μαγαζιού που άνοιξε πολύ πρόσφατα, αφού κατασκεύασε ξύλινη εξέδρα για να ισιώσει το επικλινές πεζοδρόμιο και να βάλει τραπεζοκαθίσματα, αφού έβαλε τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το μαγαζί του (σχεδόν πάνω στην πλατεία), είχε μια ακόμη φαεινή εμπορική ιδέα: να κόψει δέκα μέτρα από το κάγκελο του παρτεριού της πλατείας και μαζί του να κουτσουρέψει καμιά δεκαριά φυτά, και στη θέση τους να εγκαταστήσει μεγάλες μεταλλικές κατασκευές με διάφορες φωτογραφίες. Το σχέδιο απλούν: όταν με το καλό μπει η Άνοιξη, αφαιρούμε τις μεταλλικές κατασκευές και εισβάλλουμε με τραπεζοκαθίσματα στο αποψιλωμένο πλέον παρτέρι.
Την Κυριακή το βράδυ, κάτοικοι της περιοχής επισκέφθηκαν το μαγαζί και απαίτησαν από την υπεύθυνη να αφαιρέσει εντός των επόμενων ημερών το παραπέτασμα της γελοίας όρεξης του αφεντικού της να εισβάλλει με το μαγαζάκι του στην πλατεία, γνωστοποιώντας της ότι οι κάτοικοι των Πετραλώνων έχουν πολλάκις υπερασπιστεί τους ελεύθερους χώρους στη γειτονιά τους και ότι -προφανώς- αυτή και το αφεντικό θα τους βρουν μπροστά τους. Αναμένουμε λοιπόν τις αποφάσεις τους…
Υ.Γ: Αφού η κα Υπεύθυνη ζορίστηκε κάπως, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έκοψε τα φυτά. Και, απηυδησμένη από τη στενοκεφαλιά των κατοίκων που δεν έλεγαν να καταλάβουν πόσο ομορφαίνουν αυτά τα «εξαίσια καλλιτεχνήματα» την πλατεία, αναφώνησε: «Ε, ας μείνει λοιπόν καρακιτσαριό η πλατεία σας!!!»
Τελευταία ενημέρωση: Ύστερα από την επίσκεψη των κατοίκων που περιγράφεται παραπάνω, το αφεντικό του μαγαζιού ξήλωσε το πρωί της Τρίτης 27 Οκτωβρίου, τα επίμαχα ταμπλό.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο ακούμε για την «ανάγκη αναβάθμισης» του κέντρου της Αθήνας, όλο και περισσότερο παρατηρούμε περιοχές ολόκληρες να αλλάζουν πρόσωπο και χαρακτήρα, ευθυγραμμιζόμενες με αυτήν ακριβώς την τάση. Επικαλούμενοι την κακή ποιότητας ζωής στο Κέντρο αλλά και την αναντίστοιχη εικόνα της Αθήνας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι διάφοροι επικοινωνιολόγοι του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., του Δήμου Αθηναίων και των κατασκευαστικών εταιρειών που λυμαίνονται τα οικόπεδα-φιλέτα της περιοχής που εκτείνεται από την Ομόνοια μέχρι τον Ταύρο προσπαθούν (και, εν πολλοίς, επιτυγχάνουν) να πείσουν τους κατοίκους ότι το Κέντρο πρέπει, πάση θυσία, να «αναβαθμιστεί». Αυτό που σε κάθε περίπτωση όμως ξεχνούν να πουν είναι ότι η περίφημη «αναβάθμιση» συνήθως περνάει πάνω από τους ανθρώπους, τη ζωή και τις σχέσεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Θησείο, ο Κεραμεικός και το Γκάζι που, μέσα σε μία διάρκεια 15 περίπου χρόνων, μετατράπηκαν σε ζώνες διασκέδασης, φιλόξενες για τις «εναλλακτικές κουλτούρες» αλλά καθόλου φιλόξενες για τους κατοίκους τους.Απ’ ότι φαίνεται σειρά έχουν τα Άνω Πετράλωνα, που, λόγω της θέσης τους κάτω από τους λόφους του Φιλοπάππου και τους περιορισμούς στη δόμηση που απορρέουν από αυτή -αλλά και λόγου του γεγονότος ότι μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούνταν λαϊκή συνοικία, κατάλληλη μόνο για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα- είναι μία από τις ελάχιστες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας που ξέφυγαν από την οικοδομική λαίλαπα των δεκαετιών του ’60 και του ’70, όταν το ελληνικό κράτος κατασκεύαζε τη μητρόπολή του, το διοικητικό του κέντρο και παράλληλα το αντιανθρώπινο χωνευτήρι των απελπισμένων της καθημαγμένης υπαίθρου.
Ως προέκταση του, ήδη υπερκορεσμένου από εμπορικής άποψης, Θησείου, τα Άνω Πετράλωνα μπαίνουν στο στόχαστρο των μεσιτών και των εμπόρων της διασκέδασης. Έτσι, στην περιοχή άνοιξαν (και συνεχίζουν να ανοίγουν) δεκάδες εστιατόρια, μπαρ, καφενεία και μεζεδοπωλεία, ενώ οι διάφορες free-press φυλλάδες, εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι του εν Ελλάδι εναλλακτικού lifestyle, δε σταματούν να τα διαφημίζουν σε κάθε τεύχος τους. Τα Πετράλωνα θεωρούνται πια ενδεδειγμένος τόπος βραδινής εξόδου, αλλά και εξαιρετική λύση κατοικίας, με αποτέλεσμα τα νοίκια να εκτινάσσονται στα ύψη. Ο δημόσιος χώρος συστηματικά καταλαμβάνεται από τραπεζοκαθίσματα (ειδικά στην περίπτωση της Τρώων έχουμε πάψει προ πολλού να αναγνωρίζουμε τα πεζοδρόμια) και παράλληλα επιβάλλεται μία ισοπεδωτική κουλτούρα κατανάλωσης εμπορευμάτων, τόπων, και σχέσεων. Η επικοινωνία, κατεκτημένη ως κοινωνικός όρος σε κάθε κοινότητα, υποβαθμίζεται σε κάτι που συμβαίνει παρεμπιπτόντως ανάμεσα σε καταναλωτές που αγοράζουν τις «προϋποθέσεις» της – το ποτό, τον καφέ, το «προνομιακό διαμέρισμα». Η πολυδιαφημιζόμενη «αναβάθμιση» σημαίνει την ταυτόχρονη απογύμνωση των περιοχών μας από τη ζωή τους, από την καθημερινότητα που διαμορφώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοί τους. Σημαίνει, πολύ περισσότερο, την εξόριση εκείνων που δε μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και κοινωνικά στην ιλουστρασιόν εικόνα του «νέου αθηναϊκού Κέντρου», την κατασκευή «υγιών ζωνών» για τους προνομιούχους μέσα σε μία πόλη όπου κυριαρχεί η αθλιότητα για τους υπόλοιπους/ες.
Η αντίσταση στην κατάσταση που προσπαθεί να παγιωθεί στην περιοχή είναι επιβεβλημένη. Όχι σα στρεβλή εμμονή στην «παράδοση», αλλά ως υπεράσπιση του κοινωνικού εδάφους πάνω στο οποίο δημιουργήσαμε και θέλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε σχέσεις, πάνω στο οποίο επεξεργαστήκαμε συλλογικές απαντήσεις, κάθε φορά που η γειτονιά το χρειάστηκε (από την υπέράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης στου Φιλοπάππου μέχρι την καταστροφή κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τη ματαίωση των σχεδίων του Δήμου Αθηναίων για κατασκευή εμπορικού κέντρου στην Κορεάτικη Αγορά). Στη νέα μορφή ερήμωσης που επιχειρείται να επιβληθεί θα συνεχίσουμε να απαντάμε διεκδικώντας τους ελεύθερους χώρους και δίνοντάς τους ζωή, οργανώνοντας τις αντιστάσεις μας συλλογικά και αδιαμεσολάβητα. Όσο κι αν προσπαθούν, οι εργολάβοι και οι έμποροι θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, να μην τους παραχωρούμε ούτε σπιθαμή από τις ζωές μας.
Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές,
οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές
στέκι Αντίπνοια,
7 Οκτωβρίου 2009