Λίγα λόγια για τη συλλογική κουζίνα και τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε για να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας.

Οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές μας ξεκίνησαν το 2002, για να μη περιφραχτεί ο λόφος του Φιλοπάππου. Από τότε, για μια σειρά ζητήματα που αφορούν στη ζωή μας, τοπικά αλλά και συνολικότερα, οι λαϊκές συνελεύσεις έγιναν ο τρόπος με τον οποίο οργανωνόμαστε. Ο χώρος που συναντιόμαστε, συζητάμε, αποφασίζουμε και δρούμε από κοινού, ισότιμα, αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα.  

Από τον περασμένο Μάιο, ξαναβρεθήκαμε όλοι μαζί, για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την κρίση. Να δούμε πως μπορούμε να αντισταθούμε στη συνολική επίθεση που κράτος, τράπεζες, ΔΝΤ και Ε.Ε. έχουν εξαπολύσει απέναντι σε όλη την κοινωνία. Για να δούμε πώς το θυμό και την απόγνωση που ένοιωθε καθένας και καθεμία μόνη της, θα τον μετατρέψουμε σε έμπρακτη και συλλογική αντίσταση και αντεπίθεση. Μακριά από ειδικούς και σωτήρες που ιδέα δεν είχαν και δεν έχουν για τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες και ζωές. Continue reading Λίγα λόγια για τη συλλογική κουζίνα και τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε για να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας.

Το 8ο τεύχος της ΚΟΠΑΝΑΣ κυκλοφόρησε…

Το 8ο τεύχος της "κοπάνας" μοιράστηκε χθές Τετάρτη και σήμερα Πέμπτη στα σχολεία των γειτονιών μας…

Όταν τα πάντα γύρω σου πουλιούνται και αγοράζονται και κάθε τι δημόσιο γίνεται ιδιωτικό, τι στιγμή που η οικονομική λεηλασία εντείνεται καθημερινά, η «δημόσια και δωρεάν παιδεία» αποτελεί μια όλο και πιο μακρινή ανάμνηση. Στο κόστος για τα φροντιστήρια, τα βοηθήματα, τη γραφική ύλη, τα pc και όλα αυτά που μέχρι τώρα πληρώναμε έρχεται να προστεθεί και το κόστος των βιβλίων. Προς το παρόν το υπουργείο μοιράζει cd και αν δεν θες να χαλάσεις τα μάτια σου διαβάζοντας από την οθόνη του υπολογιστή πρέπει να πληρώσεις για φωτοτυπίες. «Δημόσια και δωρεάν παιδεία» σημαίνει ελλείψεις καθηγητών, συγχωνεύσεις σχολείων, ιδιωτικά φροντιστήρια, παντελής έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, ολοήμερα παρκινγκ μαθητών, cd αντί για βιβλία. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στις χιλιάδες απολύσεις, στο κόψιμο των συντάξεων, στις μειώσεις των μισθών, στα κάθε είδους χαράτσια τα οποία συνθέτουν την εικόνα της ζωής γονιών και μαθητών. Κανείς πλέον δεν μπορεί να θεωρεί ότι δεν τον αφορούν όλα αυτά ή ότι αυτός θα γλιτώσει. Οι μόνοι που θα γλιτώσουν είναι οι πλούσιοι και αυτοί που κυβερνάνε, δηλαδή αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση που ζούμε. Για όλους εμάς το μέλλον είναι κοινό και οι επιλογές είναι δύο. Ή θα το βουλώσουμε, θα ανεχτούμε τα πάντα και θα ζήσουμε σαν δούλοι μέχρι να πεθάνουμε ή θα αντισταθούμε και θα αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Πολλοί είναι αυτοί που θα πουν ότι τίποτα δεν αλλάζει, όμως όλα είναι δυνατά αρκεί να το θελήσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, αν ορθώσουμε το ανάστημά μας και μέσα από αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές και αδιαμεσολάβητες συνελεύσεις στα σχολεία, τους εργασιακούς χώρους, τις γειτονιές πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και παλέψουμε για την ανατροπή αυτού του κόσμου που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Συνελεύσεις-καταλήψεις-απεργίες-διαδηλώσεις-συγκρούσεις και ότι άλλο θες…