Στεκι Αντιπνοια

νέα λαϊκή συνέλευση, πλ. Μερκούρη

όλοι στο σταθμό ΗΣΑΠ Πετραλώνων για αποκλεισμό εφοριών-τραπεζών ενάντια στην επιβολή της έκτακτης εισφοράς και των χαρατσιών.

Το απόγευμα της Κυριακής πραγματοποιήθηκε η λαϊκή συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας με θέμα συζήτησης τα νέα χαράτσια και την οργάνωση της συλλογικής άρνησης πληρωμής τους. Ποσοτικά εμπλουτισμένη με νέους γειτόνους και γειτόνισσες, η συζήτηση δεν άργησε να ανοίξει και να κινηθεί σε δύο κατά βάση κατευθύνσεις: την απόπειρα επαφής και επικοινωνίας με τους υπαλλήλους της ΔΕΗ (και των εφοριών) και τη δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης και οργάνωσης της αυτοάμυνάς μας σε περίπτωση που γίνει απόπειρα διακοπής ρεύματος σε σπίτι ή κατάσχεσής του από τράπεζες. Οι προτάσεις για δράσεις (συμβολικές ή ουσιαστικές) ήταν αρκετές και πολύ άμεσα κάποιες από αυτές θα δρομολογηθούν.

Τα νέα από την επίθεση της αστυνομίας στην πλατεία Συντάγματος και της διακοπής του δελτίου ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης για να μην μεταδοθεί παρέμβαση φοιτητών στο στούντιο, οδήγησαν στην απόφαση να γίνει μία μικρή πορεία στους δρόμους των Άνω Πετραλώνων μετά το τέλος της συνέλευσης. Λίγο μετά τις 9.30 το βράδυ ξεκίνησε η διαδήλωση η οποία πέρασε από την Τρώων και την Τριών Ιεραρχών καλώντας τους κατοίκους να βγουν στους δρόμους. Οι αντιδράσεις ήταν θετικές, οι χειρονομίες -ότι σε αυτές τις συνοικίες βαδίζουμε μαζί από την ίδια πλευρά- απλόχερες, η προσμονή μας για πιο έντονη δραστηριοποίηση των ανθρώπων με τα κοινά φάνηκε να έχει βάση και προοπτικές.

Η εβδομάδα που ξεκινάει σήμερα είναι γεμάτη. Ας πορευτούμε κρατώντας τη ζεστασιά του συνθήματος που φωνάζαμε χθες το βράδυ «θα ‘ρθουνε για εισπράξεις, θα ‘ρθουνε για εισφορές, το μόνο που θα πάρουνε σφαλιάρες και κλωτσιές»…

Πέμπτη 8 π.μ. όλοι στο σταθμό ΗΣΑΠ Πετραλώνων για αποκλεισμό εφοριών-τραπεζών ενάντια στην επιβολή της έκτακτης εισφοράς και των χαρατσιών.
Παρασκευή 7 μ.μ. νέα λαϊκή συνέλευση, πλ. Μερκούρη
Σάββατο 7 μ.μ. συλλογική κουζίνα, πλ. Μερκούρη

Γείτονα/ισσα, η λαϊκή συνέλευση των κατοίκων της περιοχής μας σε καλεί να μην πληρώσεις τα χαράτσια. Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

Αφίσα που κολλιέται στις γειτονιές μας…

Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30π.μ η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης.

Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους.

Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Όμως η φωτιά, μπορει να προκάλεσε υλικές φθορές αλλά δυνάμωσε τη θέλησή μας και την αποφασιστηκότητά μας για συνέχιση του αγώνα μας ως πολιτική οντότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις.

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

                                                          Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
                                                         Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι

“Όταν η αρκούδα χορεύει στον κήπο σου σύντομα θα μπει και στο σπίτι σου…”

Το τελευταίο διάστημα φαινόμενα ρατσιστικής και φασιστικής βίας παρατηρούνται όλο και πιο συχνά στη γειτονιά μας.

Στις 29/6 -και ενώ χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες  με απίστευτη βαρβαρότητα επιχείρησαν να διαλύσουν την απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους- στα Κάτω Πετράλωνα, στο ΙΚΑ, δύο μετανάστες έπεσαν θύματα φασιστικής επίθεσης με αποτέλεσμα να μεταφερθούν αιμόφυρτοι στο νοσοκομείο. Πριν λίγες ημέρες, πάλι στα Πετράλωνα, Πακιστανοί μετανάστες δέχτηκαν ρατσιστική επίθεση στο σπίτι τους, ενώ κοιμόντουσαν.

Τέτοιου είδους φαινόμενα δεν είναι ξεκομμένα και τυχαία αλλά αποτελούν μέρος των πολιτικών επιλογών των κυριάρχων.

Φτώχεια, εξαθλίωση, καταπίεση και εκμετάλλευση είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το παρόν και το μέλλον που επιφυλάσσουν και επιβάλλουν με κάθε μέσο κράτος και αφεντικά  στην κοινωνία.

Οι κυρίαρχες πολιτικές κυβέρνησης, ΔΝΤ και τρόικας καταστρέφουν οποιαδήποτε κοινωνική και προνοιακή δομή, συγχωνεύουν σχολεία και νοσοκομεία, ξεπουλάνε κάθε δημόσιο αγαθό, απελευθερώνουν τις απολύσεις και εκτοξεύουν την ανεργία στα ύψη. Ταυτόχρονα, προωθούν ως μόνη λύση για την επιβίωσή μας τον αλληλοσπαραγμό των από κάτω και την ένταση της κυρίαρχης αξίας του καπιταλισμού: του ατομικισμού και της επικράτησης του δυνατότερου. Προσπαθούν να μετατρέψουν την αγανάκτηση  σε έναν πόλεμο «όλων εναντίον όλων».

Κράτος και παρακράτος, σε αγαστή σύμπνοια, καλλιεργούν το βολικότατο για το σύστημα κοινωνικό κανιβαλισμό. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν οι διάφορες φασιστικές ομάδες συνεπικουρούμενες από την αστυνομία και προωθούμενες από τα ΜΜΕ. Η εγκληματική τους πρόταση, που αποσκοπεί στο να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, στην ουσία αποτυπώνεται στην φράση «πόλεμος στους εξαθλιωμένους και όχι στην εξαθλίωση».

Πρώτο και ευκολότερο στόχο στον «πόλεμο» αυτό αποτελούν οι μετανάστες, οι οποίοι υπήρξαν εδώ και χρόνια αντικείμενο εκμετάλλευσης στην ελληνική κοινωνία. Το κυνήγι των μεταναστών δεν αποτελεί  λύση απέναντι στην κρίση, ενώ είναι μια κεντρική επιλογή της κυριαρχίας για να δημιουργήσει την απαραίτητη συνεκτικότητα μέσα στους κόλπους της κοινωνίας.

Στη συνέχεια, βέβαια, ο κατευθυνόμενος κοινωνικός κανιβαλισμός θα ανοίξει θανάσιμα μέτωπα προς τους αλλόθρησκους, τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους και κάθε είδους «διαφορετικούς» από αυτό που οι κυρίαρχοι προστάζουν. Στο τέλος δε θα μείνει κανείς. Η μοναδική προοπτική της εξουσίας ήταν ανέκαθεν ο θάνατος.

Οι συνθήκες αυτές ευνοούν μόνο τους κυρίαρχους και την προσπάθειά τους να πετσοκόψουν την όποια αντίσταση και δράση ενάντιά τους, παρουσιάζοντάς την ως σύγκρουση «ακραίων» ομάδων με μόνο κοινό παρονομαστή την τυφλή βία.

Εμείς, που ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, δεν πρέπει να αποδεχθούμε αυτή την κατάσταση, παραμένοντας απαθείς και αδιάφοροι όταν χτυπούν το διπλανό μας, επειδή νομίζουμε πως δε μας αφορά. Αύριο μπορεί να βρίσκεται ο καθένας από εμάς σε αυτή τη θέση. Όπως λέει η παροιμία: «Όταν η αρκούδα χορεύει στον κήπο σου σύντομα θα μπει και στο σπίτι σου».

Να μην επιτρέψουμε στον ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις φασιστικές συμμορίες να διαλύσουν τις γειτονιές μας.

Να μη συναινέσουμε στη δολοφονική βία των παρακρατικών συμμοριών.

Να αντισταθούμε, δίνοντας ζωή στις γειτονιές μας και παλεύοντας για την ανατροπή του συστήματος.

Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να μας σώσει.

Μόνο με την αυτοοργάνωση, τη συλλογική δράση και την αλληλεγγύη θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.