Στεκι Αντιπνοια

Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

Στην εκδίωξη των αστέγων που έχουν βρει καταφύγιο στην ευρύτερη περιοχή του αναψυκτηρίου του Πηκιώνη στον Λουμπαρδιάρη προχώρησε η Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Αθηναίων εν όψει των εκδηλώσεων για τα κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα.

Οι περίπου 10-15 άστεγοι που διαβιούν στη γύρω περιοχή αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν μετά από συντονισμένη επιχείρηση της δημοτικής αστυνομίας το πρωϊ της Παρασκευής. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης, δηλώνει στο tvxs πως η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε μετά από καταγγελίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας ενώ όπως υποστηρίζει υπήρχε κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς στο πάρκο του Φιλοπάππου ενώ συνεχή ήταν και τα παράπονα των κατοίκων.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν περίοικοι είναι πάγια τακτική του Δήμου να απομακρύνει τους άστεγους πριν από την Καθαρά Δευτέρα, για να υπάρχει “καλύτερη εικόνα της περιοχής στα Κούλουμα”.

Πάντως από την πλευρά του Δήμου, ο κ. Παπαδάκης τονίζει στο tvxs πως στους συγκεκριμένους άστεγους είχε γίνει κατά καιρός πρόταση να μεταφερθούν στο ξενοδοχείο αστέγων του Δήμου, στο Μεταξουργείο, αλλά εκείνοι το είχαν αρνηθεί.

Για απαράδεκτη πρακτική και για την εφαρμογή μιας πολιτικής που έχει στο επίκεντρό της μόνο τη “βιτρίνα” κάνει λόγο στο tvxs η δημοτική σύμβουλος της Ανοιχτής Πόλης Ελθήνα Αγγελοπούλου καλώντας τον Δήμο και προσωπικά τον δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη να σκύψει με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από ένα υπαρκτό πρόβλημα, που όμως χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθησία στην αντιμετώπισή του.

Διαψεύδουν τις κατασχέσεις

Σύμφωνα με καταγγελίες των περιοίκων, τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων με τη συνοδεία ανδρών της Δημοτικής Αστυνομίας σε πολλές περιπτώσεις δεν βρήκαν τους ίδιους τους άστεγους παρά μόνο τα προσωπικά τους αντικείμενα (κουβέρτες, ρούχα κτλ) τα οποία και κατέσχεσαν.

Τις καταγγελίες αυτές διαψεύδει πάντως ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης και τονίζει πως πράγματι οι άστεγοι εκδιώχθηκαν αλλά δεν έχει κατασχεθεί το παραμικρό. “Εξάλλου και οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας φοβούνται να πιάσουν τα ρούχα και τα σκεπάσματα αυτά, για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών”, λέει χαρακτηριστικά. Πάντως οι περίοικοι και οι ίδιοι οι άστεγοι επιμένουν στην καταγγελία για τις κατασχέσεις ενώ μία άστεγη γυναίκα φέρεται να έχει χάσει και τα χαρτιά της τα οποία ήταν μέσα στα υπόλοιπα προσωπικά της αντικείμενα που “έκαναν φτερά”».

πηγή φωτογραφίας: filopappou.wordpress.com

Για να δούμε τι καταλάβαμε εμείς:

Ο δήμος Αθηναίων το πρωί της Παρασκευής έστησε στου Φιλοπάππου την επιχείρηση Καθαρά -με όλη τη σημασία της λέξης- Δευτέρα. Συντονιστής και δημόσιος υπερασπιστής της κίνησης αυτής ο αντιδήμαρχος καταστημάτων και ασφάλειας της πόλης, που στην αρμοδιότητά του υπάγεται η διεύθυνση της δημοτικής αστυνομίας και η διεύθυνση αδειών καταστημάτων και θεαμάτων, Ανδρέας Παπαδάκης (και όχι γενικά και αόριστα, αντιδήμαρχος…).

[Μία μικρή παρένθεση εδώ: οι αντιλήψεις και ο ρόλος του συγκεκριμένου τύπου δεν είναι άγνωστα σε όσους δραστηριοποιούνται δημόσια σε αυτές εδώ τις γειτονιές. Έχουμε βρεθεί απέναντί του σε διάφορες στιγμές αγώνα, από την κατάληψη του πολιτιστικού κέντρου του δήμου Αθηναίων στα Άνω Πετράλωνα (κατά τη διάρκεια της εξέγερσης τον Δεκέμβρη του 2008), μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις και δράσεις για τα τραπεζοκαθίσματα και την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων στο Θησείο].

Συνεχίζουμε. Μεθαύριο, λόγω ημέρας, ο λόφος θα αποτελέσει τη βιτρίνα του δήμου των Αθηναίων (ενός δήμου, ο οποίος όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου αδιαφορεί πλήρως για την κατάσταση του λόφου). Και αυτή η βιτρίνα πρέπει να είναι ευπρεπής, να δείχνει το ενδιαφέρον και το έργο του δημάρχου (εξάλλου σε κάποιους μήνες πλησιάζουν και οι δημοτικές εκλογές), τα «μιάσματα» πρέπει να εξαφανιστούν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση «μίασμα» αποτελούν οι άστεγοι που βρίσκουν καταφύγιο σε διάφορες γωνιές του λόφου.

Έσκασαν, λοιπόν, οι δημοτόμπατσοι με τον Παπαδάκη και ανέλαβαν δράση. Όπου δε βρήκαν τους άστεγους μάζεψαν τις κουβέρτες και τα ρούχα τους, τα οποία τώρα μάλλον θα βρίσκονται σε κάποια χωματερή. Οι δημοτικές αρχές αρνούνται ότι προέβησαν σε κατάσχεση πραγμάτων με το εξής επιχείρημα: «Εξάλλου και οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας φοβούνται να πιάσουν τα ρούχα και τα σκεπάσματα αυτά, για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών». Ενώ στους ανθρώπους που βρήκαν και μάζεψαν δεν άσκησαν κανενός είδους βία επάνω τους οι δημοτόμπατσοι, τους είπαν εξ’ αποστάσεως «περάστε από εδώ» και εκείνοι ακολούθησαν!

Και κάποια ακόμη σχόλια:

«Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης (…) υποστηρίζει υπήρχε κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς στο πάρκο του Φιλοπάππου ενώ συνεχή ήταν και τα παράπονα των κατοίκων».

Καταρχήν ο Φιλοπάππου είναι λόφος, όχι (αρχαιολογικό) πάρκο, όπως φαντασιώνονται διάφοροι, για λόγους γνωστούς.

Κίνδυνος εκδήλωσης φωτιάς… Μάλιστα, χειμωνιάτικα… Όσοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου θυμούνται ότι οι πραγματικές φωτιές από τις οποίες κινδύνεψε ο λόφος ήταν αυτές που έβαλαν οι εργολάβοι τον Ιούλιο του 2003 (8 μέσα σε 10 ημέρες), ως απαραίτητη συνδρομή στα έργα ανάπλασης. Και για του λόγου το αληθές, ρίξτε μία ματιά στην παρακάτω αφίσα:

Ακόμη, μέσα από τη συχνή συναναστροφή με αυτούς τους ανθρώπους, θυμόμαστε να μην έχουν ενοχλήσει ποτέ κανέναν, να ανταλλάσουμε μία καλημέρα και μία φιλική κουβεντούλα, θυμόμαστε κατά καιρούς κάποιους να τους δίνουν ένα πιάτο φαΐ και κάποιους άλλους να έχουν παραχωρήσει σε κάποιον από αυτούς το σπιτάκι/αποθηκούλα που βρίσκεται πλάι στην εκκλησία του Λουμπαρδιάρη.

Το ζήτημα είναι απλό. Δεν είναι η πρώτη φορά, κάθε χρόνο πριν την Καθαρά Δευτέρα οι δημοτικές αρχές, αντιλαμβανόμενες το λόφο ωσάν τη βιτρίνα τους, αποφασίζουν να τη μακιγιάρουν λίγο (ενώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο ο λόφος  μαραζώνει από την εγκατάλειψη, τις καταπατήσεις και την ιδιοκτησιακή λογική των αρχαιολόγων). Οι άστεγοι αποτέλεσαν το πρόβλημα φέτος. Κάποια χρόνια πριν ήταν οι κάτοικοι που αγωνίζονταν και αγωνίζονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο του λόφου.

Τέλος, μπορεί για τους δικούς της αντιπολιτευτικούς λόγους η δημοτική σύμβουλος της «Ανοιχτής Πόλης» να προσωποποιεί το ζήτημα και να ζητά από τον Κακλαμάνη  «να σκύψει με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από ένα υπαρκτό πρόβλημα», ωστόσο εμείς θα θέσουμε έναν γενικότερο προβληματισμό: μήπως η συγκεκριμένη αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων αποτελεί ακόμη μία κουκίδα στο ψηφιδωτό της αποσύνθεσης και παρακμής του κράτους πρόνοιας και της ενίσχυσης του κράτους ασφάλειας; Λέμε, μήπως; Γιατί, όποιος θέλει να το δει, όσο παρατείνεται η περίοδος της «κρίσης», οι από κάτω, οι εκμεταλλευόμενοι και οι αποκλεισμένοι γίνονται αντιληπτοί σα σκουπίδια, ενώ τα σώματα ασφαλείας ενισχύονται υλικά, θεσμικά και οικονομικά.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν

Τρικάκια που γεμίζουν τους δρόμους διαφόρων γειτονιών της Αθήνας εδώ και κάποιες ημέρες.

Τρικάκια που γεμίζουν τους δρόμους διαφόρων γειτονιών της Αθήνας εδώ και κάποιες ημέρες.

Προβολή βίντεο σήμερα το απόγευμα, στις 8, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ στα Άνω Πετράλωνα. Μέρες οικονομικής κρίσης και το βιντεάκι της «Λέσχης ισοπεδωτών» για το κραχ του 1929 είναι όχι μόνο επίκαιρο αλλά και καλή αφορμή για συζήτηση.

Εδώ και κάποιες ημέρες κυκλοφορεί μία μπροσούρα που εκδόθηκε από τη «Συνέλευση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα», ένα συλλογικό σχήμα που προέκυψε λίγες ημέρες μετά τη δολοφονική επίθεση τραμπούκων του Οικονομάκη εναντίον της Κωνσταντίνας, στα Άνω Πετράλωνα.

Στην  74σέλιδη έκδοση πέρα από την αναφορά στην υπόθεση της Κούνεβα (τις προκηρύξεις, τις αφίσες και τις κινήσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκαν), επιχειρείται να αρθρωθεί λόγος γύρω από τις επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τη σεξουαλική εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας και την όξυνση της επιτήρησης, του ελέγχου και της καταστολής, που αποτελούν εκφάνσεις του κράτους ασφάλειας, μέσα από το παράδειγμα του ΗΣΑΠ.

Όπως αναφέρεται και στο προλογικό σημείωμα «για τη συγγραφή των κειμένων χρησιμοποιήσαμε ένα σύνολο από ντοκουμέντα που απαλλοτριώθηκαν στην κατάληψη του ΗΣΑΠ».

Εμείς, θα θέλαμε να σταθούμε σε εκείνο το κομμάτι που εμπεριέχεται στην ενότητα του «κράτους ασφάλειας, μέσα από το παράδειγμα του ΗΣΑΠ», το οποίο αναφέρεται σε λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου, εν μέσω εξέγερσης, από κατοίκους των περιοχών μας και πώς αυτή αποτέλεσε αντικείμενο παρακολούθησης και καταγραφής από χαφιέ του ΗΣΑΠ. Αντιγράφουμε:

«Δεν είναι παράξενο που ο μηχανισμός ασφάλειας του ΗΣΑΠ βρέθηκε σε εγρήγορση τις μέρες του Δεκέμβρη: οι παρεμβάσεις στους σταθμούς του ΗΣΑΠ και του Μετρό ήταν αναπόσπαστο τμήμα εκείνης της εξέγερσης. Όμως, στο χρονικό που ακολουθεί, υπάρχει και μία ουσιαστική λεπτομέρεια: η καταγραφή και παρακολούθηση της λαϊκής συνέλευσης των κατοίκων στα Πετράλωνα, που πραγματοποιήθηκε στον πεζόδρομο έξω από τον σταθμό.  Η σχετική αναφορά καταδεικνύει ότι η συγκρότηση των μηχανισμών ασφάλειας εκτρέπεται πολύ γρήγορα σε καθολική επιτήρηση του κοινωνικού πεδίου.

16 Δεκέμβρη 2008: Ο ρουφιάνος-ελεγκτής Ε. Κεραμύδας ξεροστάλιασε από τις 5.15 το απόγευμα μέχρι τις 8.20 το βράδυ στο σταθμό Πετραλώνων (ρεύμα καθόδου προς Πειραιά) για να παρακολουθήσει “συγκέντρωση πλήθους”, όπως αναφέρει ο ίδιος. Επειδή ο ηλίθιος δε μπόρεσε να καταλάβει την προέλευση του “εγγράφου” (δηλαδή της προκήρυξης που μάζεψε), τον βοηθάμε εμείς: Λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου».

Παρακολουθήσεις και καταγραφή συγκεντρώσεων και δράσεων γίνονται και σε άλλους σταθμούς του ΗΣΑΠ: στον Πειραιά, στον Ταύρο, στην πλατεία Βικτωρίας, στο Μοναστηράκι, στα Άνω Πατήσια.

«Από όλα τα παραπάνω γίνεται ορατή η προσπάθεια του κράτους και των επιχειρήσεων που ελέγχονται έστω και μερικώς από αυτό, να εξυφάνουν στο όνομα της ασφάλειας ένα ολοκληρωτικό και πλήρως ασφυκτικό πλέγμα επιτήρησης. Οι προσπάθειες αυτές περιλαμβάνουν τις ορατές σε όλους μας αστυνομικές δυνάμεις που περιπολούν συνεχώς στους δρόμους, την όλο και διευρυνόμενη χρήση ηλεκτρονικών μέσων επιτήρησης αλλά και σώματα και υπηρεσίες όπως το Γραφείο Φύλαξης και Πυρασφάλειας του ΗΣΑΠ που είναι επιφορτισμένο με τη συνεχή φύλαξη και επιτήρηση των χώρων και των επιβατών του ΗΣΑΠ. Τα κρατικοδίαιτα αυτά σώματα ασφαλείας συνεπικουρούνται και από υπαλλήλους ιδιωτικών εταιρειών security».

Ένα αφισάκι από την κατάληψη του Αιθρίου στο Πάντειο, για την επίθεση (με μαχαίρια) φασιστοειδών εναντίον συντρόφων/ισσων που έκαναν αφισοκόλληση στο Κουκάκι την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου.

«Παρά την ανακοίνωση του διαχειριστού να μην ανοίγουν στους διαφημιστές, μερικοί ένοικοι εξακολουθούν να ανοίγουν. Με τον ίδιο τρόπο μπαίνουν στις πολυκατοικίες και οι βομβιστές».

Απλά, μία αστεία επισήμανση του διαχειριστή της πολυκατοικίας; Προέκταση των τρομολαγνικών παραστάσεων που ανεβαίνουν κάθε τόσο στα βραδινά δελτία ειδήσεων; Το υπέρτατο σημείο ιδιώτευσης και εξατομίκευσης; Ο φόβος που έχει εντρυφήσει σε κάθε στιγμή του κοινωνικού; Ποικίλες οι σκέψεις που περνάνε από μπρος βλέποντας ένα κομμάτι χαρτί στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είναι σα να αποτυπώνεται μπροστά σου η επιθυμία του συντάκτη να δι-ασφαλίσει το δικό του γυάλινο κόσμο, να επικυρώσει τα ιδιοκτησιακά του προνόμια σε ένα διαμέρισμα-κλουβί, μέσα σε μία πόλη-φυλακή. Γύρω από το «βομβιστή-απειλή» χτίζεται η κοινή άμυνα δεκάδων ατομικοτήτων, που ακόμη και μέσα στην ίδια πολυκατοικία ανταγωνίζονται μεταξύ τους, παρατηρούν ο ένας τον άλλο πίσω από το «ματάκι» της εξώπορτας και κρυφακούν μέσα από τους φωταγωγούς.

Η επίκληση μίας αόρατης απειλής, μέσα σε καιρούς παροξυσμού γύρω από το αίτημα για ασφάλεια, είναι ικανή να πείσει και τους υπόλοιπους ενοίκους για τη βάση του επιχειρήματος. Η λογική έπεται του συναισθήματος. Βέβαια, σε καιρούς διανοητικής φτώχειας είναι ίσως πλεονασμός να επιζητάς την οξυδερκή σκέψη, την κριτική ανάγνωση. Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε, όμως, ότι θα σταματήσουμε να τα αναζητούμε και να τα επιζητούμε.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν