Δεν θα νικήσει ο τρόμος. Θα νικήσει ο δρόμος!

26 Σεπτεμβρίου 2009: 15 μπάτσοι εισβάλλουν σε χαμόσπιτο πακιστανών εργατών, στην Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του και οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνεχίζεται. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλόμπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα.

Ο μηνυτής δεν τον αναγνωρίζει, αποσύρει τη μήνυση και οι μπάτσοι τον αφήνουν ελεύθερο, αφού βάζουν τον αδερφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα.

9 Οκτωβρίου: Ο Μοχάμεντ Καμράν πεθαίνει εξαιτίας τη αστυνομικής “περιποίησης” που είχε δεχτεί λίγες ημέρες πριν.

17 Οκτωβρίου: Καλείται πορεία στη Νίκαια από αναρχικές συλλογικότητες (Θερσίτης, Ρεσάλτο, πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω) και την τοπική συνέλευση εξεγερμένων Σαλαμίνας, Περάματος, Κερατσινίου, Δραπετσώνας και Νίκαιας. Παρά το βροχερό της ημέρας, 350 άτομα, με σημείο εκκίνησης την πλατεία Δαβάκη, πορεύονται στους δρόμους της Νίκαιας, περνούν από το σπίτι όπου διέμενε ο Μοχάμεντ και κινούνται προς το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ακολουθεί επίθεση με πέτρες, μπογιές και αυγά προς τις ένστολες συμμορίες που είναι παρατεταγμένες. Λίγα δεύτερα αργότερα πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα, η διαδήλωση κινείται προς την Πέτρου Ράλλη, οι πίσω αλυσίδες δέχονται την ασφυκτική πίεση των διμοιριών. Ακολουθεί συμπλοκή σώμα με σώμα, κάποιοι διαδηλωτές βρίσκουν διέξοδο στα γύρω στενά. 11 προσαγωγές θα μάθουμε λίγες ώρες αργότερα, οι 8 θα μετατραπούν σε συλλήψεις (πέντε με την κατηγορία της “διατάραξης κοινής ειρήνης” -σε βαθμό κακουργήματος, καθώς τίθεται για πρώτη φορά σε ισχύ ο περίφημος “κουκουλονόμος”- οι υπόλοιποι τρεις με πλημελλήματα).

Τα επόμενα λεπτά της λήξης της διαδήλωσης, το μεγαλύτερο μέρος της κατευθύνεται προς το δημαρχείο της Νίκαιας, το οποίο και καταλαμβάνεται. Οι διμοιρίες ακολουθούν κατά πόδας προσπαθώντας μέσα από χάρτες να ανιχνέυσουν τις επόμενες κινήσεις μας. Τα αιτήματα τα οποία διατυπώνονται άμεσα (τόσο στο δήμαρχο ο οποίος σπεύδει στο σημείο, όσο και στην ανακοίνωση της συνέλευσης της κατάληψης λίγο αργότερα, είναι τα αυτονόητα: 1. Απόσυρση των αστυνομικών δυνάμεων περιμετρικά από το δημαρχείο αλλά και από τη γειτονιά όπου έχουν στρατοπεδεύσει από το πρωί, 2. άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων συντρόφων/ισσών μας.

Η κατάληψη στο δημαρχείο, μετά και την αναγγελία των συλλήψεων, συνεχίστηκε και την Κυριακή 18 Οκτωβρίου. Ανακοινώσεις σχετικά με τα γεγονότα θα βγουν τόσο από τον προσκείμενο στο κκε δήμαρχο της Νίκαιας όσο και από το σύλλογο εργαζομένων στο δημαρχείο.

Το μεσημέρι της Δευτέρας 19 Οκτωβρίου και ύστερα από σχετική συζήτηση και απόφαση που είχε προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ στο κατειλημμένο δημαρχείο της Νίκαιας, καταλαμβάνεται η πρυτανεία του πανεπιστημίου Αθηνών, στα Προπύλαια. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την ανακοίνωση της κατάληψης. Η πρυτανεία, μέχρι και την Πέμπτη (όταν αφήνονται ελεύθεροι και οι τελευταίοι διωκόμενοι -χωρίς ωστόσο να πέσουν οι κατη

γορίες -ούτε αυτή περί κουκούλας- λειτουργεί ως κέντρο αντιπληροφόρησης, τόσο για την υπόθεση της δολοφονίας του Καμράν Ατίφ, όσο και για τις διώξεις, με βάση τον “κουκουλονόμο” των διαδηλωτών που συνελήφθησαν το Σάββατο.

Στην πρώτη συνέλευση της κατάληψης της πρυτανείας παρευρίσκονται και πέντε ιρανοί πρόσφυγες οι οποίοι γνωστοποιούν ότι θα ξεκινήσουν από την επομένη απεργία πείνας στον ίδιο χώρο, ζητώντας πολιτικό άσυλο. Η ανακοίνωση που μοιράστηκε στους παρευρισκόμενους:

Απεργία πείνας μέχρι την ελευθερία!
Είμαστε πολιτικοί πρόσφυγες από το Ιράν, προστατευόμενοι από το ειδικό καθεστώς της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Δε μπορούμε να επιστρέψουμε στο Ιράν καθώς κινδυνεύουμε με φυλάκιση, ούτε να φύγουμε νόμιμα σε άλλη χώρα.
Παρά την αναγνώρισή μας ως πολιτικούς πρόσφυγες, το ελληνικό κράτος αρνείται να μας αποδώσει τα νόμιμα δικαιώματά μας, ενώ ταυτόχρονα εισπράττει ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς όμως να διοχετεύει τα χρήματα σε εμάς.
Απαιτούμε να εφαρμοστούν οι διεθνείς συνθήκες για τους πρόσφυγες και το ελληνικό κράτος να μας παρέχει όλα τα απαραίτητα έγγραφα (λευκή κάρτα, ταξιδιωτικά έγγραφα, διαβατήριο).
Ζητούμε τη βοήθεια και την υποστήριξη ατόμων και οργανώσεων στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Ξεκινάμε απεργία πείνας από το Σάββατο 17 Οκτωβρίου, στα Προπύλαια, διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Τρίτη 20 Οκτωβρίου: Αναρχικοί/ες και αντιεξουσιαστές/στριες πραγματοποιούν κατάληψη στο παράρτημα των Χανίων της Περιφέρειας Κρήτης, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων και την απόσυρση των κατηγοριών (ανακοίνωση).

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου: Πραγματοποιούνται καταλήψεις στη σχολή Θεάτρου Θεσσαλονίκης (ανακοίνωση), στη Δημοτική Πινακοθήκη στο Ηράκλειο Κρήτης (ανακοίνωση) και στην πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα (ανακοίνωση).

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου: Ανακοινώνεται η λήξη της κατάληψης στην πρυτανεία του πανεπιστημίου Αθηνών.

Λαϊκή συνέλευση στου Φιλοπάππου: για έναν ελεύθερο και πράσινο λόφο


Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στον Λουμπαρδιάρη η λαϊκή συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας για τους λόφους του Φιλοπάππου. Αρκετός κόσμος, μεταξύ αυτών και διάφοροι κυριακάτικοι επισκέπτες του λόφου οι οποίοι κοντοστάθηκαν και έσπευσαν να ενημερωθούν. Από νωρίς είχαν κρεμαστεί (παλιές) αφίσες της συντονιστικής επιτροπής καθώς και ένα τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του λόφου όπου αποτυπώνονταν τα διάφορα σημεία τα οποία αποτελούν ανοικτά μέτωπα αγώνα για όλους εμάς.



Ακολούθησαν ενημερώσεις για το κεντρικό ζήτημα της λαϊκής συνέλευσης, τις νομικές διώξεις εναντίον κατοίκων, για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η βλάστηση του λόφου καθώς και για την εκ νέου προσπάθεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας να περιφράξει τον λόφο της Πνύκας. Ύστερα από μία γόνιμη συζήτηση, και αφού διαβάστηκε σχετικό ψήφισμα, η συνέλευση κινήθηκε προς τα κοντέινερ των αρχαιολόγων, όπου σε απόσταση 50 μέτρων από την είσοδό τους βρίσκονταν κάποια μεγάλα γυάλινα κομμάτια φράχτη, τα οποία χρησιμοποιούσε ως περίφραξη η Κανέλλου για το μαγαζί της, όταν είχε νοικιάσει το καφενείο του Λουμπαρδιάρη και καταπατούσε κομμάτι της Πνύκας. Αυτά, λοιπόν, τα κομμάτια φράχτη, καμιά 40αριά, μετακινήθηκαν συλλογικά και τοποθετήθηκαν φράζοντας τις δύο εισόδους των κοντέινερ των αρχαιολόγων, αποκλείοντας παράλληλα και όποιους από αυτούς βρίσκονταν μέσα στα λυόμενα. Παράλληλα, ο χώρος πίσω από το αναπαυτήριο του Πικιώνη καθαρίστηκε από τα συγκεκριμένα μπάζα και τα γυαλιά. Η συνέλευση ολοκληρώθηκε με τσιμπούσι στο Λουμπαρδιάρη.

ΥΓ: Επιπλέον ενημέρωση για τη λαϊκή συνέλευση από το blog της Συντονιστικής Επιτροπής, εδώ και εδώ.

Φιλοπάππου: μαχητική απάντηση στις διώξεις που προσπαθούν να σταματήσουν τον αγώνα των κατοίκων!

Την Κυριακή 18 Οκτωβρίου, στις 12 το μεσημέρι, στην είσοδο του λιθόστρωτου του Πικιώνη θα πραγματοποιηθεί λαϊκή συνέλευση για τους λόφους του Φιλοπάππου. Αφορμή οι μηνύσεις που κατέθεσε ο προϊστάμενος της Α΄ ΕΠΚΑ Αλέξανδρος Μάντης, στοχοποιώντας επτά από τους κατοίκους που εδώ και χρόνια αγωνίζονται για την προάσπιση του ελεύθερου χαρακτήρα του λόφου. Παρακάτω, παρατίθεται το κείμενο που καλεί στη λαϊκή συνέλευση.

Ο αγώνας των κατοίκων των γειτονιών μας ενάντια στην εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο των λόφων του Φιλοπάππου μετράει ήδη επτά χρόνια. Εκείνο το Νοέμβρη του 2002, όταν έγινε η πρώτη λαϊκή συνέλευση και 500 κάτοικοι γκρέμισαν κομμάτι της περίφραξης απέναντι από τη μεγάλη πολυκατοικία. Έκτοτε δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις, εκδηλώσεις, αφισοκολλήσεις, παρεμβάσεις, δενδροφυτεύσεις, καταστροφές της περίφραξης και σαμποτάζ στα μηχανήματα της  «ανάπλασης», χάραξαν διαχωριστική γραμμή προς τους εργολάβους, την εταιρεία «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα”» την πολεοδομία, το υπουργείο Πολιτισμού, τους αρχαιολόγους της Α’ ΕΠΚΑ. Με τον αγώνα τους οι κάτοικοι πέτυχαν να μη λειτουργήσει η έκθεση γλυπτικής και να μην κατασκευαστεί ιδιωτικό θέατρο, τύπου Λυκαβηττού, στην καρδιά του άλσους πάνω από το Κουκάκι. Καμία εμπορευματοποίηση των λόφων, καμία περίφραξη εσωτερική (π.χ. Πνύκα) ή εξωτερική (με την προοπτική επιβολής εισιτηρίου και ωραρίου επίσκεψης), καμία ανοχή στην απονέκρωση του φυσικού και ζωικού πλούτου του Φιλοπάππου.Όταν πια φάνηκε ότι η υπόθεση του λόφου δε θα είναι απλή για τους επίδοξους εκμεταλλευτές τους, η γραφειοκρατία πέρασε στην αντεπίθεση. Ενώ ξεκίνησαν με «φιλικές» κουβέντες και συμμετοχή στις ανοιχτές συνελεύσεις των κατοίκων, μετά ήρθαν τα… ωραία: παρακολουθήσεις και απόπειρα βιντεοσκόπησης λαϊκών συνελεύσεων, τσαμπουκάδες και ξυλοδαρμοί σε περιπατητές, μηνύσεις εναντίον κατοίκων, απειλές, απαγόρευση δενδροφυτεύσεων ή και καταστροφή από «αγνώστους» των δενδρυλλίων που φύτευονταν ύστερα από ανοιχτά καλέσματα.

Μία ακόμη εκδήλωση πανικού των κρατικών υπαλλήλων που θέλουν να διαχειρίζονται σα να είναι τσιφλίκι τους τους λόφους του Φιλοπάππου, είναι η μύνηση που κατέθεσε στις αρχές φθινοπώρου του 2008 ο προϊστάμενος της Α’ ΕΠΚΑ Αλέξανδρος Μάντης και στην οποία στοχοποιούνται επτά κάτοικοι. Με αξιοσημείωτη περηφάνεια, οι αρχαιολόγοι αναδεικνύουν σε αυτό το κείμενο όλες τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν για να παρακολουθούν και να καταγράφουν τις κινήσεις των κατοίκων, αυτές που αφορούν την υπόθεση των λόφων και όχι μόνο (π.χ. καταγράφεται λεπτομερώς ακόμα και λαϊκή συνέλευση για κεραία κινητής τηλεφωνίας στη Δεξαμενή). Τελικά, 3 κάτοικοι κατηγορούνται και άλλοι 4 φωτογραφίζονται ως υπεύθυνοι για όλες τις δράσεις που έγιναν από το 2002 στο λόφο. Τη σοβαρότητα της υπόθεσης υποδηλώνει το γεγονός ότι την εξέταση της μηνυτήριας αναφοράς έχει αναλάβει ο επικίνδυνος, ακροδεξιός πρώην εισαγγελέας Σανιδάς (ο οποίος αποτέλεσε, όσο βρισκόταν σε υπηρεσία, επιτελικό βραχίονα στη νομική αντιμετώπιση των κοινωνικών κινημάτων από το κράτος).

Η αλήθεια είναι ότι οι συγκεκριμένοι κάτοικοι είναι γνωστοί στους αρχαιολόγους και στο υπουργείο γιατί έχουν πολλάκι ελέγξει την πολιτεία τους ως δημοσίων υπαλλήλων με ονομαστικές μηνύσεις ή έχουν ζητήσει να έχουν πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα (που αποδεικνύουν πολεοδομικές αυθαιρεσίες στο εστιατόριο του Διονύσου και την καταπάτηση μέρους την Πνύκας από την Κανέλλου). Στην ουσία, οι αρχαιολόγοι και το υπουργείο στοχοποιούν αυτούς τους κατοίκους για να θέσει η δίωξή τους αναχώματα στον αγώνα μας για έναν ελεύθερο λόφο, όπως τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε.Αυτό που ποτέ κανείς, από αυτούς που έχουν συνηθίσει να τριγυρνούν μέσα σε γραφεία και σε διαδρόμους γλείφοντας υπουργούς και προϊσταμένους, δεν θα καταλάβει είναι ότι αυτός ο αγώνας των κατοίκων είναι αυτοοργανωμένος και ισότιμος, χωρίς αρχηγούς και ειδικούς. Κανείς δε βρίσκεται πιο ψηλά από κανέναν, όλοι έχουν λόγο για τον Φιλοπάππου ο οποίος αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Οι λαϊκές συνελεύσεις είναι το μέσο που έχουμε επιλέξει όλα αυτά τα χρόνια να συναντιόμαστε και να συζητάμε για ότι μπορεί να μας αφορά (και για τους λόφους). Εκεί είναι ο δικός μας χώρος, όπου προσπαθούμε να χτίσουμε και να δώσουμε κίνηση στα όνειρά μας για μία καλύτερη ζωή.

Η επίθεση, λοιπόν, σε κάποιους από τους κατοίκους που αγωνίζονται για έναν ελεύθερο λόφο, είναι επίθεση εναντίον όλων μας. Και εάν το κράτος θέλει να εξατομικεύσει το συλλογικό μας αγώνα, σέρνοντας 7 κατοίκους στις δικαστικές αίθουσες, εμείς θα σηκώσουμε το γάντι που μας πέταξε και θα αποδείξουμε όσι στο κοινωνικό πεδίο χτίζονται σχέσεις και κερδίζονται πράγματα. Οι λαϊκές συνελεύσεις είναι το έδαφος μέσα στο οποίο εμείς «λογοδοτούμε», γι’ αυτό θα βρεθούμε και πάλι εκεί. Σας καλούμε όλους, λοιπόν, σε νέα λαϊκή συνέλευση την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009, στις 12 το μεσημέρι, στον Λουμπαρδιάρη (σε περίπτωση βροχής η συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στο στεγασμένο περίπτερο δίπλα στην εκκλησία).

Ενάντια στις διώξεις, ούτε βήμα πίσω!

Κάτοικοι από τις γειτονιές γύρω από το λόφο του Φιλοπάππου

Προβολές για την αλληλεγγύη στους μετανάστες (2η εβδομάδα)


Συνεχίζεται την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα) η σειρά θεματικών προβολών (στις 8 το βράδυ) για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και ενάντια στο ρατσισμό και στη ξενοφοβία.


Θα προβληθεί η ταινία του Μίκαελ Χάνεκε «Άγνωστος κώδικας». Μία απεικόνιση της σύγχρονης, απάνθρωπης ευρωπαϊκής κοινωνίας, δύο διαφορετικών κόσμων, μεταξύ των νόμιμων αστικών στρωμάτων και των «παράνομων» αλλοδαπών. Οι πρώτοι ζουν μέσα σε μία άνετη αποξένωση από την κοινωνία που τους περιβάλλει, οι δεύτεροι μέσα σε μία μόνιμη ανασφάλεια και φόβο. Ο Χάνεκε δείχνει με κατηγορηματικό τρόπο, πώς η μεσοαστική κοινωνία σταδιακά απαρνείται τη συλλογική δράση για τη ψευδαίσθηση της ασφάλειας που παρέχει ο καταναλωτικός τρόπος ζωής των καπιταλιστικών κοινωνιών.

Ιστορίες αναβάθμισης και τρόμου. Τα Άνω Πετράλωνα ως ζώνη αποικιοποίησης



Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο ακούμε για την «ανάγκη αναβάθμισης» του κέντρου της Αθήνας, όλο και περισσότερο παρατηρούμε περιοχές ολόκληρες να αλλάζουν πρόσωπο και χαρακτήρα, ευθυγραμμιζόμενες με αυτήν ακριβώς την τάση. Επικαλούμενοι την κακή ποιότητας ζωής στο Κέντρο αλλά και την αναντίστοιχη εικόνα της Αθήνας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι διάφοροι επικοινωνιολόγοι του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., του Δήμου Αθηναίων και των κατασκευαστικών εταιρειών που λυμαίνονται τα οικόπεδα-φιλέτα της περιοχής που εκτείνεται από την Ομόνοια μέχρι τον Ταύρο προσπαθούν (και, εν πολλοίς, επιτυγχάνουν) να πείσουν τους κατοίκους ότι το Κέντρο πρέπει, πάση θυσία, να «αναβαθμιστεί». Αυτό που σε κάθε περίπτωση όμως ξεχνούν να πουν είναι ότι η περίφημη «αναβάθμιση» συνήθως περνάει πάνω από τους ανθρώπους, τη ζωή και τις σχέσεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Θησείο, ο Κεραμεικός και το Γκάζι που, μέσα σε μία διάρκεια 15 περίπου χρόνων, μετατράπηκαν σε ζώνες διασκέδασης, φιλόξενες για τις «εναλλακτικές κουλτούρες» αλλά καθόλου φιλόξενες για τους κατοίκους τους.Απ’ ότι φαίνεται σειρά έχουν τα Άνω Πετράλωνα, που, λόγω της θέσης τους κάτω από τους λόφους του Φιλοπάππου και τους περιορισμούς στη δόμηση που απορρέουν από αυτή -αλλά και λόγου του γεγονότος ότι μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούνταν λαϊκή συνοικία, κατάλληλη μόνο για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα- είναι μία από τις ελάχιστες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας που ξέφυγαν από την οικοδομική λαίλαπα των δεκαετιών του ’60 και του ’70, όταν το ελληνικό κράτος κατασκεύαζε τη μητρόπολή του, το διοικητικό του κέντρο και παράλληλα το αντιανθρώπινο χωνευτήρι των απελπισμένων της καθημαγμένης υπαίθρου.

Ως προέκταση του, ήδη υπερκορεσμένου από εμπορικής άποψης, Θησείου, τα Άνω Πετράλωνα μπαίνουν στο στόχαστρο των μεσιτών και των εμπόρων της διασκέδασης. Έτσι, στην περιοχή άνοιξαν (και συνεχίζουν να ανοίγουν) δεκάδες εστιατόρια, μπαρ, καφενεία και μεζεδοπωλεία, ενώ οι διάφορες free-press φυλλάδες, εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι του εν Ελλάδι εναλλακτικού lifestyle, δε σταματούν να τα διαφημίζουν σε κάθε τεύχος τους. Τα Πετράλωνα θεωρούνται πια ενδεδειγμένος τόπος βραδινής εξόδου, αλλά και εξαιρετική λύση κατοικίας, με αποτέλεσμα τα νοίκια να εκτινάσσονται στα ύψη. Ο δημόσιος χώρος συστηματικά καταλαμβάνεται από τραπεζοκαθίσματα (ειδικά στην περίπτωση της Τρώων έχουμε πάψει προ πολλού να αναγνωρίζουμε τα πεζοδρόμια) και παράλληλα επιβάλλεται μία ισοπεδωτική κουλτούρα κατανάλωσης εμπορευμάτων, τόπων, και σχέσεων. Η επικοινωνία, κατεκτημένη ως κοινωνικός όρος σε κάθε κοινότητα, υποβαθμίζεται σε κάτι που συμβαίνει παρεμπιπτόντως ανάμεσα σε καταναλωτές που αγοράζουν τις «προϋποθέσεις» της – το ποτό, τον καφέ, το «προνομιακό διαμέρισμα». Η πολυδιαφημιζόμενη «αναβάθμιση» σημαίνει την ταυτόχρονη απογύμνωση των περιοχών μας από τη ζωή τους, από την καθημερινότητα που διαμορφώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοί τους. Σημαίνει, πολύ περισσότερο, την εξόριση εκείνων που δε μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και κοινωνικά στην ιλουστρασιόν εικόνα του «νέου αθηναϊκού Κέντρου», την κατασκευή «υγιών ζωνών» για τους προνομιούχους μέσα σε μία πόλη όπου κυριαρχεί η αθλιότητα για τους υπόλοιπους/ες.

Η αντίσταση στην κατάσταση που προσπαθεί να παγιωθεί στην περιοχή είναι επιβεβλημένη. Όχι σα στρεβλή εμμονή στην «παράδοση», αλλά ως υπεράσπιση του κοινωνικού εδάφους πάνω στο οποίο δημιουργήσαμε και θέλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε σχέσεις, πάνω στο οποίο επεξεργαστήκαμε συλλογικές απαντήσεις, κάθε φορά που η γειτονιά το χρειάστηκε (από την υπέράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης στου Φιλοπάππου μέχρι την καταστροφή κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τη ματαίωση των σχεδίων του Δήμου Αθηναίων για κατασκευή εμπορικού κέντρου στην Κορεάτικη Αγορά). Στη νέα μορφή ερήμωσης που επιχειρείται να επιβληθεί θα συνεχίσουμε να απαντάμε διεκδικώντας τους ελεύθερους χώρους και δίνοντάς τους ζωή, οργανώνοντας τις αντιστάσεις μας συλλογικά και αδιαμεσολάβητα. Όσο κι αν προσπαθούν, οι εργολάβοι και οι έμποροι θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, να μην τους παραχωρούμε ούτε σπιθαμή από τις ζωές μας.

Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές,
οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές


στέκι Αντίπνοια,
7 Οκτωβρίου 2009

Προβολές για την αλληλεγγύη στους μετανάστες

Από αυτή την Παρασκευή στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα) ξεκινάει μία σειρά θεματικών προβολών (στις 8 το βράδυ) για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και ενάντια στο ρατσισμό και τη ξενοφοβία.

Αύριο, 9 Οκτωβρίου, θα προβληθεί η ταινία «Taxi». Ο Κάρλος Σάουρα, δίνει μία ζοφερή εικόνα του υπόγειου φασισμού και ρατσισμού στη σύγχρονη Μαδρίτη, παρουσιάζοντας την εικόνα μίας λαμπερής Νέας Ευρώπης η οποία κρύβει μαύρες τρύπες, όπου κυοφορούνται νεοφασιστικές ιδέες ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.

Καμία συμμετοχή στις εκλογικές αυταπάτες

«Ενεργός Πολίτης» ή αλλιώς Ενεργός υπήκοος

Στις 4 Οκτώβρη η αστική δημοκρατία μάς καλεί να συνδράμουμε με την ψήφο μας στο καθιερωμένο πανηγυράκι της, ή την γιορτή της, όπως η ίδια την αποκαλεί. Σύσσωμος ο κορμός και τα στηρίγματα του καθεστώτος μάς βομβαρδίζουν καθημερινά με κάθε μέσο για την αξία της συμμετοχής μας σε μια διαδικασία, μέσω της οποίας καλούμαστε να εκλέξουμε το αφεντικό μας. Η συμμετοχή στα κοινά για την κυριαρχία περιορίζεται στην εκλογική διαδικασία. Ο σύγχρονος «ενεργός πολίτης» είναι αυτός που ψηφίζει, φυτεύει δέντρα και καθαρίζει ακτές κανα δυο Κυριακές το χρόνο, όποτε τον καλεί ο ΣΚΑΪ αλλά σκύβει το κεφάλι απέναντι στα αφεντικά του και γενικώς χορεύει στο ρυθμό που του παίζει η κάθε λογής εξουσία.

Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Eίναι μάταιο να πιστεύουμε ότι μέσω των εκλογών οι κοινωνίες μπορούν να καθορίσουν το μέλλον και την πορεία τους. Οι εκλογές (και ιδιαίτερα οι εθνικές) αποτελούν τον κυρίαρχο μύθο στο ψέμα της δημοκρατίας. Δεν αποτελούν τίποτε άλλο από ένα ακόμη άλλοθι στα χέρια της κυριαρχίας για τη διαιώνιση του καταπιεστικού, εκμεταλλευτικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Κι αν η βία, η καταστολή και ο εκβιασμός αποτελούν τη μια πλευρά των θεμελίων αυτού του συστήματος, η χειραγώγηση και η πλάνη για την απόσπαση της συναίνεσης αποτελούν την άλλη. Η ψήφος έχει σκοπό την καλλιέργεια της αυταπάτης της συμμετοχής μας στη λήψη των αποφάσεων και την παγίωση της λογικής της ανάθεσης των ζωών μας στα χέρια κάποιων ειδικών.

Η διαμαρτυρία κατατίθεται στους δρόμους και όχι στις κάλπες

Πέρα από τα δυο κόμματα εξουσίας, τα οποία ακολουθούν την ίδια πολιτική (κάποιες φορές με διαφορετικό προσωπείο το καθένα), και αποτελούν τους βασικούς διαχειριστές του πολιτικού σκηνικού, στις εκλογές συμμετέχουν και μια σειρά άλλων κομμάτων, κυρίως της καθεστωτικής αλλά και της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς, τα οποία μας καλούν να καταδικάσουμε με την ψήφο μας αυτές τις πολιτικές, δηλαδή να τα ψηφίσουμε. Εκτός του ότι τα κόμματα (και) της αριστεράς αποτελούν στηρίγματα και κομμάτι του συστήματος, ακόμα και η ψήφος στους διάφορους «αντί»συστημίκους μηχανισμούς κρύβει την παγίδα της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης. Δηλαδή η έννοια της αντίστασης και του αγώνα να περιορίζεται στα λίγα δευτερόλεπτα παρουσίας στο παραβάν.

Άκυρο-αποχή από τις εκλογές, αυτοοργάνωση στις γειτονιές

Είναι κοινά αποδεκτό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συνολική κρίση της δημοκρατίας, απαξίωσης και αμφισβήτησης των θεσμών της, που οφείλεται στο τέλμα στο οποίο έχει αυτή περιέλθει. Πράγμα που, εκτός των άλλων, αντικατοπτρίζεται και στην ολοένα αυξανόμενη αποχή από τις κάλπες, αλλά και στη μικρή συμμετοχή του κόσμου στα όσα πλαισιώνουν τις εκλογές, όπως είναι οι εκλογικές συγκεντρώσεις κτλ. Φυσικά, είναι μικρό το κομμάτι αυτών που, με τον ένα ή των άλλο τρόπο, απέχει συνειδητά από την εν λόγω αυταπάτη. Η εξατομίκευση, η αδιαφορία και άλλα βασικά χαρακτηριστικά του δυτικού τρόπου ζωής αποτελούν κι αυτά λόγους της μειωμένης συμμετοχής (ενδεικτικό είναι ότι στην μήτρα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, στις εκλογές ψηφίζει λιγότερο από το 50%). Η άρνηση της εκλογικής αυταπάτης ξεπερνάει τη στείρα αδιαφορία αλλά νοηματοδοτείται μέσα από το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης των αγώνων μας, από την πάλη για την καθημερινότητα μέχρι τη συνολική ανατροπή αυτού του κόσμου.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να αναθέσουμε σε κανένα ειδικό να διαχειριστεί τις ζωές μας, αλλά ούτε και τη φωνή της αντίστασης μας. Επιλέγοντας να είμαστε ανυπάκουοι/ες και αντιστεκόμενοι/ες σ’ αυτά που αποφασίζουν άλλοι για μας και όχι πολίτες υπήκοοι, σαμποτάρουμε την εκλογική διαδικασία και αρνούμαστε να συμμετέχουμε σ’ αυτή. Θέλουμε να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε με άλλους/ες καταπιεσμένους/ες στο δρόμο, αγωνιζόμενοι/ες ενάντια σε κάθε εξουσία.

για τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση, για την ελευθερία…

Φιλοπάππου: Μηνύσεις της Α΄ ΕΠΚΑ εναντίον κατοίκων

Ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης με την Α’ ΕΠΚΑ έχει ανοίξει εδώ και κάποιες εβδομάδες, μετά τη μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο προϊστάμενός της, Μάντης, προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όσον αφορά δράσεις κατοίκων που έχουν λάβει χώρα στο λόφο από το 2002.

Παραθέτοντας ένα πολυποίκιλο υλικό, από λαϊκές συνελεύσεις και ριξίματα της περίφραξης σε διάφορα σημεία του λόφου μέχρι συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και δενδροφυτεύσεις, η Α’ ΕΠΚΑ στοχοποιεί με ονομαστικές αναφορές τουλάχιστον επτά κατοίκους, προσπαθώντας να τους τρομοκρατήσει και να περιορίσει την όποια δράση τους.Ο αγώνας που δίνουμε οι κάτοικοι των γειτονιών όλα αυτά τα χρόνια για την υπεράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης στους λόφους του Φιλοπάππου είναι συλλογικός. Οπότε και η επίθεση σε κάποια συγκεκριμένα άτομα δε μπορεί παρά να αποτελεί επίθεση σε όλο αυτό το συλλογικό που έχει χτιστεί σταδιακά μέσα στο χρονό, μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις. Έτσι, λοιπόν, ο Μάντης και ο κάθε Μάντης θα μας βρει όλους απέναντί του.

Η προανακριτική διαδικασία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Εάν χρειαστεί θα επανέλθουμε.

Για την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ έχει προγραμματιστεί ενημερωτική συζήτηση/συνάντηση για το θέμα, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ